Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fabuła 10/10
Żyło sobie trzech braci: Philip, Barron oraz Cassel. Rodzina Sharpe znana była również jako rodzina „klątwiarzy”, czyli ludzi posiadających pewne „talenty”. Okoliczni mieszkańcy wiedzieli również, że nie należy z nimi zadzierać, gdyż „są za pan brat z mafią”. Igor Zacharov, szef mafii, prywatnie ojciec dwójki dzieci, Antona i Lili, nie miał nic przeciwko szczenięcej przyjaźni swoich dzieci z wnukami swojego ulubionego zakapiora – Desa, dziadka wspomnianej wcześniej trójki chłopców. Nic więc dziwnego, że w miarę upływu lat, prawie każdy wiedział, co chce robić w przyszłości, zwłaszcza kiedy ujawniły się talenty klątwiarskie. A co z dzieckiem, u którego taki talent się nie objawił? Mowa o Casselu. W wieku 17 lat uświadomił sobie, że jego życie nie jest usłane różami. Co prawda uczęszcza do prywatnej szkoły Wallingford, jednakże ciągle udaje kogoś, kim nie jest, a jedyną umiejętnością jaką posiada jest talent do przekrętów. Życie Cassela staje jednak na głowie, kiedy budzi się w środku nocy na dachu akademika w samych bokserkach z przemożną chęcią skoku… A wszystko zaczęło się od zadrapania przez białą kotkę, która bardzo kogoś Casselowi przypomina… Czy Cassel odkryje swoją przeszłość? Gdzie leży granica między „dobrem”, a „złem”? Czy „ci z mafii” to rzeczywiście „sami źli”, a w „FBI” „sami dobrzy”?
Bohaterowie 10/10
17-letni Cassel powinien myśleć o college’u i sprawach typowych dla nastolatka. Jednakże chłopiec wychowany w rodzinie przestępczej, który nie wykazuje talentu klątwiarskiego jest „odmieńcem” – lubi naginać lub wręcz łamać zasady, jest arogancki i jest „kameleonem” – dostosowuje się do sytuacji i towarzystwa w jakim się znajduje. Jest również genialnym strategiem. Ma jednak problem z tworzeniem „więzi”.
Najstarszy brat Philip jest klątwiarzem fizycznym – wystarczy jeden jego dotyk, aby człowiek pożałował, że się urodził. Jest podły, okrutny i za wszelką cenę dąży do osiągnięcia władzy. Ma jednak jeden czuły punkt – żonę i syna. Philip znalazł sobie jednak najlepszego sprzymierzeńca z możliwych – młodszego brata, Barrona – klątwiarza pamięci. Cechuje go urok osobisty, „złota mowa” i brak zasad moralnych. Czy znajdzie się ktoś, kto zmiękczy jego serce?
Lila Zacharov – córka mafii. Dziewczyna, która od zawsze wiedziała, co będzie robiła w przyszłości – przejmie „rodzinny interes”. To w niej ojciec widział przyszłość, a nie w swoim synu, Antonie. Lila musiała stać się odważna, bezwzględna i okrutna, zwłaszcza, kiedy okazało się, że potrafi zaklinać sny. Czy taka dziewczyna ma jakiś słaby punkt?
Styl 10/10
Narracja pierwszoosobowa. Wszystkie wydarzenia opisywane są z punktu widzenia Cassela. Książka podzielona jest na 3 podtytuły: Biały kot, Czerwona rękawiczka, Czarne serce, a każdy z nich składa się z nich kilkunastu rozdziałów. Na końcu „Klątwiarzy” umieszczono bonusowy, niezwykle krótki rozdział zatytułowany „Lila Zacharov w 13 odsłonach”. Holly Black jak zawsze zachwyca kunsztem pisarskim, w którym z niezwykłą starannością wprowadza czytelnika w wybrany przez siebie klimat (tutaj świat „przekrętów”, mafii, „półświatek”, tajnych operacji, agentów federalnych) włącznie z odpowiednim słownictwem. Fabuła rozwija się powoli pobudzając apetyt czytelnika, który ciągle łaknie więcej, a intrygi czające się za każdym rogiem, zdają się nie mieć końca.
Ocena końcowa 10/10
„Klątwiarze”, to znakomita opowieść łącząca elementy powieści kryminalnej z fantastyką, a nawet romansem. To idealna pozycja nie tylko dla fanów Holly Black, ale również dla wszystkich, którzy cenią sobie dobrą książkę, która pozostaje w umysłach na długo po przeczytaniu. Po za tym, nie da się jej „pochłonąć” w jeden wieczór ;)
Jestem zachwycona kreatywnością Autorki, która utworzyła sieć spisków i intryg wokół głównego bohatera i krok po kroku cierpliwie je rozwiązywała. A ja chciwie łaknęłam każdego kolejnego zdania niczym spragniony wędrowiec wody na pustyni. Ale ostatecznie… no właśnie? Jak potoczyły się losy Cassela i Lili? Przyznaję, że spodziewałam się różnych zakończeń po wyborach, jakich dokonali, ale TO jest bombowe!
- Frey

Fabuła 10/10
Żyło sobie trzech braci: Philip, Barron oraz Cassel. Rodzina Sharpe znana była również jako rodzina „klątwiarzy”, czyli ludzi posiadających pewne „talenty”. Okoliczni mieszkańcy wiedzieli również, że nie należy z nimi zadzierać, gdyż „są za pan brat z mafią”. Igor Zacharov, szef mafii, prywatnie ojciec dwójki dzieci, Antona i Lili, nie miał nic przeciwko...

Fabuła 10/10
Kazimiera Lipowska po rozwodzie z mężem, Sławomirem, podjęła trudną decyzję, o przeprowadzce do Bielin, do daleko spokrewnionej Mirki. Spakowała niewielki dobytek, w skład którego wchodził przede wszystkim żywy inwentarz: trzy córki: Bogusia, Tosia i Dąbrówka, jedyny syn imieniem Leszek oraz pies Wafel. Żadne z nich nie jest zachwycone nowym domem, a zachowanie ciotki Mirki wzbudza coraz większe zdumienie. A tymczasem dom w Bielinach zdaje się żyć własnym życiem strasząc nie tylko młodzież. Żeby rozwiązać zagadkę, młodym Lipowskim przychodzą z pomocą rówieśnicy z Bielin. Jednym z nich jest syn lokalnego wróża i szeptuchy. Nadchodzi jednak chwila, w której Tosia, Bogusia i Leszek będą musieli stawić czoła prawdzie. Czy to w co do tej pory nie-wierzyli jest prawdą? I jak to się stało, że rodzicie się rozwiedli? Jak to w końcu jest z tymi baśniami i legendami? I czy ciocia Mirka rzeczywiście jest chora?
Bohaterowie 10/10
Bogusia to 12-letnia dziewczynka, której życie stanęło na głowie. Do tej pory stawiała ojca na piedestale i nagle poczuła, że wszystko straciła – że tata już jej nie kocha. A najgorsze jest to, że w najmroczniejszym kawałku swojego serca, wie kogo ma obarczyć za to winą. Czy to czyni z niej złą dziewczynkę?
Leszek to 10-letni chłopiec, który pragnie przejąć obowiązki mężczyzny w rodzinie. Tłamsi w sobie wszystkie uczucia, każdy problem głęboko analizuje i próbuje znaleźć naukowe rozwiązanie na wszystkie zagadki tego świata.
8-letnia Tosia kocha wszystkie opowieści mające szczęśliwe zakończenie. Ma analityczny umysł, uwielbia zagadki i cierpi na „syndrom młodszej siostry”.
W książce pojawiają się również bohaterowie znani z cyklu Kwiat Paproci – Baba Jaga, Gosia oraz Mieszko Pierwszy.
Styl 10/10
Narracja trzecioosobowa, narrator wszechwiedzący. Autorka skupia się na każdym detalu: zapachu, kolorze i uczuciu każdego z głównych bohaterów rodziny Lipowskich. Dzięki temu, wcielenie się w postać Bogusi, Tosi, czy Leszka to żaden problem. Książkę czyta się niezwykle lekko i przyjemnie, a ujrzenie ostatniej kropki wyzwala w czytelniku uczucie wszechogarniającego smutku.
Ocena końcowa 10/10
„Tajemnica domu w Bielinach” to pierwsza książka z serii Klub Kwiatu Paproci i pierwsza, która została napisana specjalnie z myślą o młodym czytelniku. Połączenie starych wierzeń słowiańskich z historią Gosławy w nowym wydaniu stało się prawdziwym hitem nie tylko dla dzieci, ale również dla dorosłych, którzy chcą odetchnąć od problemów dnia codziennego i poczytać swoim pociechom odjazdową książkę „na dobranoc”.
Katarzyna Berenika Miszczuk odpowiada również na pytanie – co się dzieje, kiedy rodzice się rozwodzą - z chirurgiczną precyzją rozbierając na czynniki pierwsze mózgi dorosłych i dzieci.
Z największą przyjemnością zachęcam do lektury „Tajemnicy domu w Bielinach”, bo w przygotowaniu jest kolejna się część ;)
- Frey

Fabuła 10/10
Kazimiera Lipowska po rozwodzie z mężem, Sławomirem, podjęła trudną decyzję, o przeprowadzce do Bielin, do daleko spokrewnionej Mirki. Spakowała niewielki dobytek, w skład którego wchodził przede wszystkim żywy inwentarz: trzy córki: Bogusia, Tosia i Dąbrówka, jedyny syn imieniem Leszek oraz pies Wafel. Żadne z nich nie jest zachwycone nowym domem, a zachowanie...

Fabuła 10/10
Ślub Ezry i Wegy stał się wielkim wydarzeniem nie tylko dla tej dwójki. W chwili, której młoda para wypowiedziała wiążące „tak” wydarzyły się jednocześnie dwie rzeczy – nie tylko serce Vianne pękło na tysiąc kawałków, ale również i magiczna bariera chroniąca świat ludzi od świata demonów. Rozpętało się prawdziwe piekło, w którym garstka gości weselnych stanowiąca rycerzy Loży i czarownice rozpoczęły nierówną walkę na śmierć i życie z hordą demonów uzbrojoną w kły, pazury, rogi, jad i wszelkiego rodzaju oręż. Jak można się było spodziewać książę Aarvand de Coralis nie nadesłał wojska, które wspomogłoby Lożę, a siostry Vianne, Aimée i Maëlle uciekając pod czujnym okiem Caleba trafiły do Glamorgan, które wypuściło je w najgorszym z możliwych miejsc – w Kerys. Stojąc przed tronem Regulusa zorientowały się, że czasami śmierć jest lepsza od niewoli. Mając za adwokata Aarvanda dobiły targu z Regulusem – jeśli Vianne dostarczy mu 3 przedmioty czarnomagiczne z Glamorgan, siostry nie będą musiały wychodzić za mąż za demony w święto Mabon. W innym wypadku Maëlle i Aimée będą mogły wybrać samodzielnie małżonków, a męża dla Vianne wybierze sam Regulus. W tym czasie dziewczętom zostają przydzielone pewne zadania. Wypełniając wolę Regulusa poznają życie Kerys, dworskie intrygi, a także niektóre demony, w tym córkę króla – księżniczkę Arizę i samego Aarvanda. Jakie tajemnice skrywa zamek? Dlaczego bracia de Coralis zdradzili Lożę, Ezrę i siostry?

Bohaterowie 10/10
Vianne jest przede wszystkim uparta, zdeterminowana i ciężko ją złamać, a dla sióstr jest gotowa na każde poświęcenie. Niestety ma również kilka wad, do których należy przede wszystkim brak cierpliwości, brak dyplomacji i ognisty temperament. Maëlle jest najbardziej empatyczną z sióstr, która przedkłada innych nad siebie. Jak się jednak okazuje chęć niesienia pomocy potrafi zmienić ją w lwicę i „samicę alfa”. Aimée wydaje się najspokojniejszą z sióstr, którą trudno jest wyprowadzić z równowagi. Potrafi grać kartami, które daje jej los i dyplomatycznie lawirować w towarzystwie, choć zdarza jej się stracić panowanie nad sobą. Caleb w tej części pokazuje zupełnie inne oblicze, które może się nie spodobać czytelniczkom – uległego, służebnego dupka na usługach potwornej księżniczki Arizy, której demoniczna postać jest tak obrzydliwa, jak jej dusza. Największą zagadkę stanowi jednak książę Aarvand – każde jego słowo w obecności króla i dworu zdaje się być skierowane przeciwko Vianne i jej siostrom, ale czyny temu przeczą. Być może pod tą lodową skorupą bije jednak serce…

Styl 10/10
Narracja pierwszoosobowa. Narratorem jest główna bohaterka, czyli Vianne. Czytając „Siostrę Księżyca” miałam wrażenie, jakbym oglądała film. Każda scena napisana jest z najdrobniejszymi detalami tak, że czuć zapach i widać kolor. Kiedy główna bohaterka płacze, płacze się wraz z nią, kiedy ona czuje gęsią skórkę, my również. Dialogi znakomicie wplatają się w barwne, przerażające, czasami zabawne opisy.

Ocena końcowa 10/10
Rzadko kiedy zdarza się, żeby druga część serii była lepsza od pierwszej, ale właśnie teraz mamy do czynienia z taką sytuacją. „Siostra Księżyca” jest jeszcze lepsza pod względem fabuły od swojej poprzedniczki - „Siostry Gwiazd”.
Marah Woolf nie szczędziła wysiłków, aby jej seria była wyjątkowa pod każdym względem. Stworzyła niezwykły świat, który narodził się legend arturiańskich. Umieściła w nim czarownice, magów, demony, bogów i boginie celtyckie oraz ludzi, a także oddzielne stowarzyszenia: Lożę i Kongregację. A w tym wszystkim intrygi, kłamstwa, spiski, wielkie bitwy i tajemnice, nie tylko przeszłości, które tylko czekają, aby ujrzeć światło dzienne. I gdzie w tym wszystkim jest miejsce na trzy siostry, które wcale się nie prosiły o taką atencję?
Nie wiem jak Wy, ale ja od dawna, nie czytałam tak dobrej książki z magią w tle, której zakończenie zaskoczyłoby mnie. Odliczam dni do premiery kolejnej części i gratuluję pomysłów oraz warsztatu pisarskiego Marah Woolf!

- Frey

Fabuła 10/10
Ślub Ezry i Wegy stał się wielkim wydarzeniem nie tylko dla tej dwójki. W chwili, której młoda para wypowiedziała wiążące „tak” wydarzyły się jednocześnie dwie rzeczy – nie tylko serce Vianne pękło na tysiąc kawałków, ale również i magiczna bariera chroniąca świat ludzi od świata demonów. Rozpętało się prawdziwe piekło, w którym garstka gości weselnych...