Jesteśmy społecznością, która kocha książki

@Mariola Po pierwsze - jeżeli woke aktywiści rozpoczynają tę dyskusję we wszystkich krajach gdzie istnieje odmiana przez osoby, to jest to jeszcze śmieszniejszy absurd i potwierdza tylko moją tezę o anormatywności, dlatego dziękuję. W języku polskim norma jest taka, że wyrazy pochodzenia łacińskiego, np. "minister", "profesor", "doktor", "magister", nie są odmieniane i nie rozumiem w ogóle gdzie jest problem. Można powiedzieć zarówno "pan minister" jak i "pani minister" (kolejność nie wynika z patriarchatu). Dodam tu tylko, że słowa "gościni" i "członkini" również mnie bawią i brzmią nienaturalnie, ale brzmi to bardziej po polsku niż "ministra". Słowa "profesor" w ogóle nie da się na tą modłę odmienić - "profesa", "profesra", "profesura"?

Po drugie - w kulturach słowiańskich kobieta nie była własnością męża, a twierdzenie, że było odwrotnie to ewidentna kalka z Zachodu. Było tak rzeczywiście w krajach germańskich, skąd faktycznie za pośrednictwem Habsburgów mogło to przejść również do Czech. Końcówki -owa, -ówna, jak i również -owy, nie oznaczają WŁASNOŚCI a PRZYNALEŻNOŚĆ, do RODU, a nie do męża. Jest to spora nadinterpretacja pod tezę wynikającą z powyżej kalki (lub naiwnej interpretacji dziejów przez pryzmat walki klasowej przeniesionej na grunt płci) i nie będę przytaczał dowodów, bo dość ich w literaturze niezaangażowanej politycznie z różnych okresów. Można przecież poprawnie powiedzieć o bracie Marka przedstawiając go komuś "to jest Bogdan, markowy brat", lub o jego mamie, "to jest pani Katarzyna, markowa mama" i nie oznacza to bynajmniej, że Bogdan lub Katarzyna są własnością Marka, a jedynie, że pozostają w relacji z Markiem.

Po trzecie - jaką logiką dedykowana żeńska końcówka nazwiska jest wyrazem patriarchalnego ucisku, a odmieniona forma rzeczownika feministycznej emancypacji? Właśnie na takich absurdach współczesny feminizm traci i naprawdę trudno traktować go poważnie, bo ludzie myślący logicznie, szukający konsekwencji i przyczynowości trafiają na wykuty w skale dogmat, stanowiący nic więcej, jak tylko mądrość etapu. Pracowałem kiedyś przy projekcie, gdzie dwie różne bardzo zaangażowane feministki uznały niezależnie od siebie dokładnie tę samą rzecz za wyraz patriarchatu i kobiecej emancypacji. Gdzie sens?

Jako antidotum na woke przepisuję kanał na YT prowadzony przez dwójkę lewaków: Kroniki Odchodzenia od Rozumu. Doskonała krytyka wprost z jądra ciemności.

@Mariola Po pierwsze - jeżeli woke aktywiści rozpoczynają tę dyskusję we wszystkich krajach gdzie istnieje odmiana przez osoby, to jest to jeszcze śmieszniejszy absurd i potwierdza tylko moją tezę o anormatywności, dlatego dziękuję. W języku polskim norma jest taka, że wyrazy pochodzenia łacińskiego...

więcej mniej

@Mariola - toteż właśnie dokładnie o to chodzi z komicznym przeniesieniem - dyskusja teoretycznie mająca sens w kontekście języka pozbawionego rodzajów została przeniesiona bezmyślnie do języka polskiego, który posiada zarówno rodzaje rzeczowników jak i koniugację czasowników przez osoby.

Tak że warto czytać ze zrozumieniem przed odpisywaniem bez sensu, przynajmniej na portalu poświęconym książkom i czytaniu, co nie ma nic wspólnego z rozwijaniem wiedzy. Czytać można po prostu dla przyjemności i nie ma co fetyszyzować tej czynności, ani snobować się z tego powodu na inteligenta. 

@Mariola - toteż właśnie dokładnie o to chodzi z komicznym przeniesieniem - dyskusja teoretycznie mająca sens w kontekście języka pozbawionego rodzajów została przeniesiona bezmyślnie do języka polskiego, który posiada zarów...

więcej mniej

@saa-saa- I masz, faktycznie "na Litwie" zdradza sarmacki imperializm. O ustawie nie wiedziałem

@saa-saa- I masz, faktycznie "na Litwie" zdradza sarmacki imperializm. O ustawie nie wiedziałem

@Meszuge A to na Litwie było równie grubo, przypuszczam, że nadal jest - widziałem w wileńskim muzeum sztuki obraz, nazwiska malarza nie pamiętam, ale przyjmijmy, że na obrazie autor podpisał się pędzlem "Jan Kowalski", natomiast plakietka obok obrazu mówiła "Januas Kovalcikas" :)

@Meszuge A to na Litwie było równie grubo, przypuszczam, że nadal jest - widziałem w wileńskim muzeum sztuki obraz, nazwiska malarza nie pamiętam, ale przyjmijmy, że na obrazie autor podpisał się pędzlem "Jan Kowalski", nato...

więcej mniej

Jeśli przyjrzeć się współczesnej lewicy dokładniej to wniosek jest jeden - nie chodzi o żaden postęp, tylko o anormatywność. Skoro feminatywy są tak wielkim wyrazem postępu, to dlaczego feministki w Czechach wywalczyły - uwaga - rzecz dokładnie odwrotną, czyli możliwość używania męskiej formy nazwiska? Ano dlatego, że właśnie żeńskie formy z przyrostkiem -ova były tam normą kulturową. 

I to się tyczy wszystkiego, czego współczesna kawiorowa lewica dotyka, zbyt dużo dochodu jest z przelewów od różnych fundacji finansujących walkę o kolejne "mniejszości", definiowane na podstawie kolejnych kryteriów, które żyją w opresji wywołanej przez normatywną większość.

PS. Co do bezmyślnego kalkowania Zachodu to chyba najbardziej mnie rozbawiło, kiedy zobaczyłem w polszczyźnie słowa kończone na "x". Na zachodzie wymyślono sobie dodawanie "x" żeby nie określać rodzaju w językach, gdzie występuje, zupełnie nie rozumiejąc, że język polski jest bardzo inkluzywny i posiada zarówno bezokolicznik, jak i zaimek neutralny "ono"

Jeśli przyjrzeć się współczesnej lewicy dokładniej to wniosek jest jeden - nie chodzi o żaden postęp, tylko o anormatywność. Skoro feminatywy są tak wielkim wyrazem postępu, to dlaczego feministki w Czechach wywalczyły - uwaga - rzecz dokładnie odwrotną, czyli możliwość używania męskiej formy nazwis...

więcej mniej