Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest w tej książce pewna nieśmiałość. Dziecięca niewinność. Czyta się lekko, ale przemyślenia młodej bohaterki ( i narratorki), skłaniają czytelnika do zastanowienia. Do chęci poprawy. Nasuwa mi się jedna myśl czy dobro jest naiwne jak dziecko? Bezbronne, słabe? Jednocześnie tak silne, jak najsłabsze może być. Czy możemy cos zmienić, czy zostało nam tylko obserwować? Jest nadzieja, ale czy umiemy z niej skorzystać?

Jest w tej książce pewna nieśmiałość. Dziecięca niewinność. Czyta się lekko, ale przemyślenia młodej bohaterki ( i narratorki), skłaniają czytelnika do zastanowienia. Do chęci poprawy. Nasuwa mi się jedna myśl czy dobro jest naiwne jak dziecko? Bezbronne, słabe? Jednocześnie tak silne, jak najsłabsze może być. Czy możemy cos zmienić, czy zostało nam tylko obserwować? Jest...

Czy my, jako istoty rozumne, zawsze musimy iść w kierunku dalekim od logiki. Czemu powielamy z pokolenia na pokolenie te same błędy? Czemu tak bardzo niektórym chętnie do władzy? Czemu nagle śmierć staje się rozwiązaniem, ale już nie grzechem? Mogli stworzyć coś pięknego a oddali się tylko zabawie, realnie czyniąc to, co kiedyś było tylko w wyobraźni. Wojna na patyki, krew spływa prawdziwa.
Czy jako gatunek celem naszym jest zagłada?
I ile w nas człowieczeństwa?
Książka daje tyle pytań... lecz boimy się odpowiadać, bo możemy stracić wiarę w ludzkość.

Czy my, jako istoty rozumne, zawsze musimy iść w kierunku dalekim od logiki. Czemu powielamy z pokolenia na pokolenie te same błędy? Czemu tak bardzo niektórym chętnie do władzy? Czemu nagle śmierć staje się rozwiązaniem, ale już nie grzechem? Mogli stworzyć coś pięknego a oddali się tylko zabawie, realnie czyniąc to, co kiedyś było tylko w wyobraźni. Wojna na patyki, krew...

Przerwałam czytanie w połowie, jakoś nie w moim to stylu

Przerwałam czytanie w połowie, jakoś nie w moim to stylu