Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo mocna lektura. Świadectwo ile krzywd i cierpienia potrafi wyrządzić jeden człowiek drugiemu. Nagromadzone przez lata napięcia między przedstawicielami różnych narodowości i religii wybuchły gwałtownie w Bośni w 1992 roku. Serbowie, Bośniacy i Chorwaci. Prawosławni, muzułmanie i katolicy. Liczne morderstwa i gwałty, masowe groby, ludobójstwo.
Z wielu rodzin pozostały pojedyncze osoby poszukujące kości swych bliskich by móc sprawić im godny pochówek. Po wielu innych rodzinach pozostały tylko białe worki z kościami czekającymi na identyfikację.

Obok tej książki nie można przejść obojętnie. "Jakbyś kamień jadła" powinno być obowiązkową lekturą dla każdego - być może dzięki temu ludzie częściej zastanawialiby się zanim zadadzą komuś ból i cierpienie...

Bardzo mocna lektura. Świadectwo ile krzywd i cierpienia potrafi wyrządzić jeden człowiek drugiemu. Nagromadzone przez lata napięcia między przedstawicielami różnych narodowości i religii wybuchły gwałtownie w Bośni w 1992 roku. Serbowie, Bośniacy i Chorwaci. Prawosławni, muzułmanie i katolicy. Liczne morderstwa i gwałty, masowe groby, ludobójstwo.
Z wielu rodzin pozostały...

Ta książka to szczegółowa analiza nowożytnej historii kraju, który jest naszym sąsiadem, a o którym wiemy bardzo niewiele.
Analiza ta prowadzona jest pod kątem działań jednej osoby, jako że w dzisiejszej Białorusi wszystko co sie dzieje, dzieje się za wiedzą i zgodą Baćki.

Z książki Andrzeja Poczobuta możemy się dowiedzieć z jaką determinacją Łukaszenka przemienił się z biednego i nieokrzesanego mieszkańca wsi w ostatniego dyktatora Europy. Poznajemy całą historię stworzenia obecnego systemu politycznego oraz kulisy populistycznych zagrywek, które zresztą nie są obce niektórym populistycznym politykom polskiej sceny politycznej.

Gorąco polecam wszystkim, którzy chcieliby zrozumieć dlaczego pomimo, że na Białorusi jest jak jest, Baćka rządzi tam twardą ręką już od dziewiętnastu lat...

Ta książka to szczegółowa analiza nowożytnej historii kraju, który jest naszym sąsiadem, a o którym wiemy bardzo niewiele.
Analiza ta prowadzona jest pod kątem działań jednej osoby, jako że w dzisiejszej Białorusi wszystko co sie dzieje, dzieje się za wiedzą i zgodą Baćki.

Z książki Andrzeja Poczobuta możemy się dowiedzieć z jaką determinacją Łukaszenka przemienił się z...

Opowieść o czarnoksiężniku, który tym czarnoksiężnikiem się dopiero musi stać. Książka bardzo nierówna. Bohaterowie słabo opisani, mało oryginalni. Niektóre fragmenty czyta się naprawdę dobrze ale niestety zdarzały się takie, w których brak logiki zdarzeń był jak dla mnie zbyt rażący. Nie jestem tylko pewien na ile udział w tym miał autor a na ile tłumacz - nie ma to jednak znaczenia, gdyż na odbiór książki ma wpływ praca obu tych osób.

Nie jestem specjalistą od słowiańskiej mitologii, ale nie bardzo mi się podoba nazywanie jednego stwora po kolei gnomem, krasnoludem, krasnalem i skrzatem. Inne pozycje literatury spod znaku fantasy uczą, że te określenia nie są synonimami...

Dodatkowo autor tworząc bohatera jako legendarnego łucznika powinien się czegoś dowiedzieć na temat łucznictwa. Jak dla mnie fragment "X napiął cięciwę tak mocno, że pięścią dotykał własnego oka" oznacza, że autor tej lekcji jednak nie odrobił...

"Awarska szabla przecięła ubranie X, zgrzytnęła o kość biodrową [...]. Dziewczyna krzyknęła i upadła na kamienia. Trzej stojący obok Boryniacy natychmiast ją zasłonili i stanęli z bronią w ręku przeciw czwórce porządnie posiekanych, ale stale mających siłę do walki ożywieńców." - grupka ludzi odciągniętych od pługa, którzy ledwie uciekli z lochu wyczarowali podczas biegu po schodach broń i z uśmiechem rzucają się na posiekanych ożywieńców, którym flaki wyciekają z ciał... Odważni ci Słowianie. Dodatkowo szablą się walczy w zwarciu. Po prostu nie jestem w stanie sobie wyobrazić jakiejkolwiek możliwości by osoba walcząca szablą przeciw czterem czterem przeciwnikom mogła upaść tak by trzech rosłych facetów z bronią mogło ją tak szybko zasłonić...
Tego typu opisy oznaczały, że autor dał się ponieść fantazji i w żaden sposób nie kontrolował logicznego rozstawienia postaci na polu walki. To jak dla mnie błąd niewybaczalny - jeśli ktoś się bierze za opisy walk to rozmieszczenie postaci jest jak dla mnie sprawą kluczową.

"X z wielkim wysiłkiem odparł cios topora Y i zwinnie odskoczył w bok. Y [...] przyskoczył do niego. X tymczasem walczył już z trzema innymi wojownikami. Y chciał się przyłączyć ale zobaczył nadbiegających przeciwników. Zatarasował im drogę." - Doskoczył do niego, ale skoro tamten się odwrócił do niego plecami, to ten mu nie będzie przecież topora w plecy wbijał i też się plecami odwróci... To takie słitaśne, że aż nierealne.

Szkoda, że książka jest taka nierówna. Z drugiej strony gdyby nie te lepsze fragmenty ocena poszła by o dwie gwiazdki w dół...

Opowieść o czarnoksiężniku, który tym czarnoksiężnikiem się dopiero musi stać. Książka bardzo nierówna. Bohaterowie słabo opisani, mało oryginalni. Niektóre fragmenty czyta się naprawdę dobrze ale niestety zdarzały się takie, w których brak logiki zdarzeń był jak dla mnie zbyt rażący. Nie jestem tylko pewien na ile udział w tym miał autor a na ile tłumacz - nie ma to jednak...