Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kończąc "Rycerza" Bernarda Cornwella wiedziałem, że kwestią czasu będzie to kiedy sięgnę po drugi tom przygód Thomasa. Cornwell to prawdziwy mistrz powieści historycznej a "Włóczęga" to kolejny dowód na poparcie tej tezy.

Po wydarzeniach z "Rycerza" Thomas dostaje misje od samego króla Anglii. Musi wrócić do kraju i podjąć się poszukiwań największej relikwii chrześcijańskiego świata - Świętego Graala. Zadanie to jednak nie będzie proste. Wskazówki zostawione przez ojca naszego bohatera nie są łatwe do odszyfrowania a po piętach depta mu niemający skrupułów inkwizytor. Nie zapominajmy również o tym w jak niespokojnych czasach dzieje się akcja powieści. Po początkowych sukcesach Anglików, król Francji szykuje się do kontrofensywy, a Thomas musi uważać aby nie został zmiażdżony przez żarna historii.

Cornwell nie bawi się w długie wstępy, mozolne brnięcie bohaterów przez nic nie wnoszące dialogi, długie wędrówki przez pustkowia prowadzące do finału. Pisarz od razu wrzuca swoich czytelników w wir akcji. Jednak robi to tak umiejętnie, że ani przez moment nie byłem zmęczony lekturą. W jednym momencie wraz z angielskimi rycerzami brałem udział w bitwie aby po chwili być świadkiem brutalnego mordu w klasztorze. Autor nie szczędzi bowiem swojemu bohaterowi trudów. Kiedy wydaje się, że Thomas nie może wpaść w większe tarapaty niż dotychczas, Cornwell zawsze ma dla niego w zanadrzu jakąś niespodziankę.

Myślę, że każdy kto zna przygody Uthreda z "Wojen Wikingów" odnajdzie parę smaczków. Jak chociażby przed jedna z potyczek oddziały błogosławione są relikwiami Świętego Kuthberta, które były tak często wyśmiewane przez Wikinga. Natomiast Thomas podchodził do nich z wielkim szacunkiem i pobożnością.

Cornwell rozprawia się również z mitem dotyczącym wizerunku Szkotów znanych w popkulturze dzięki "Breavheart'owi" z Melem Gibsonem. Niejednokrotnie pada pytanie do szkockich bohaterów czy prawdą jest to czy malują twarze na niebiesko. Reakcje były różne: od śmiechu i pukania się w głowę po szydercze stwierdzenia, że nie tylko górna część ciała ale i również dolną.

"Włóczęga" to powieść, która dostarczyła mi dużo przyjemności podczas lektury. Doskonale odmalowane przez autora realia Wojny Stuletniej i życia w średniowieczu pozwoliło mi choć na chwilę przenieść się do tych ciekawych i ciężkich czasów. Z niecierpliwością oczekuję kiedy poznam dalsze losy Thomasa.

Kończąc "Rycerza" Bernarda Cornwella wiedziałem, że kwestią czasu będzie to kiedy sięgnę po drugi tom przygód Thomasa. Cornwell to prawdziwy mistrz powieści historycznej a "Włóczęga" to kolejny dowód na poparcie tej tezy.

Po wydarzeniach z "Rycerza" Thomas dostaje misje od samego króla Anglii. Musi wrócić do kraju i podjąć się poszukiwań największej relikwii...

Nie będę ukrywać, że Bernard Cornwell niczym jego Uthred z cyklu „Wojny Wikingów” szturmem zdobył moje czytelnicze uznanie. To właśnie cykl przygód tego wojownika sprawił, że Cornwell znalazł się w gronie moich ulubionych twórców. Dlatego też, gdy pojawiła się okazja aby przeczytać „Rycerza”, nie mogłem przejść obok niej obojętnie i nie żałuję tego.

„Rycerz” już od pierwszych stron wrzuca czytelnika w wir akcji. Jesteśmy świadkami napaści na angielską wioskę aby następnie przenieść się pod mury obleganego miasta. To właśnie w takich okolicznościach poznajemy Thomasa. Główny bohater związany przysięgą złożoną umierającemu ojcu, z łukiem w ręce będzie zmuszony sprostać nie tylko francuskim rycerzom ale i przeciwnościom losu. Jak mówi przysłowie: „Fortuna kołem się toczy”, tak więc kiedy zdawałoby się, że wszystko zaczyna dziać się po myśli głównego bohatera, przewrotny los ma co do niego zupełnie inne plany. Nie będzie taryfy ulgowej.

Thomas to bohater z krwi i kości. Potrafi kochać ale i działać impulsywnie. Na swojej drodze spotyka nie tylko piękne i wpływowe kobiety (jak chociażby hrabina) ale i irytującego sir Simona. To w postaci tego rycerza Cornwell zebrał chyba wszystkie przywary stanu rycerskiego. Zadłużony, myślący tylko o tym aby zdobyć jak najwięcej łupów. Chęć spłaty długów i stania się znaczną osobą w Anglii przesłania mu cały świat. Przez własną głupotę wpada w coraz to nowe kłopoty. Nie pamiętam kiedy ostatnio, jakaś inna postać literacka aż tak mnie irytowała jak ten szlachcic.

Cornwell po raz kolejny świetnie przedstawia epokę, w której dzieje się akcja jego powieści. Tym razem jest to początek jednego z największych konfliktów w historii świata – wojny stuletniej. Dlatego też zrozumiałym jest to, że duża część powieści poświęcona jest łucznikom. To właśnie ta pogardzana przez ówczesnych szlachciców formacja (przez sposób walki polegający na walce z dystansu uznawana za niehonorową, tchórzliwą) sprawiła, że wojska angielskie uzyskały przewagę nad Francuzami. To co odróżniało łuczników angielskich od innych to z pewnością szkolenie już małych chłopców w strzelaniu z łuku. Długoletni trening powodował nie tylko wzrost umiejętności ale i rozwinięcie odpowiednich cech fizjologicznych (szeroka pierś, muskularne ramiona), których mniej wyszkolonym brakowało.

„Rycerz” to kolejna rewelacyjna powieść Cornwella. Ciekawe czasy, mnóstwo akcji, tajemnica dotycząca przeszłości ojca Thomasa, święty Graal i niepewność co do dalszych losów bohatera sprawiły, że ciężko było mi oderwać się od lektury. Z niecierpliwością czekam na dalsze przygody.

Nie będę ukrywać, że Bernard Cornwell niczym jego Uthred z cyklu „Wojny Wikingów” szturmem zdobył moje czytelnicze uznanie. To właśnie cykl przygód tego wojownika sprawił, że Cornwell znalazł się w gronie moich ulubionych twórców. Dlatego też, gdy pojawiła się okazja aby przeczytać „Rycerza”, nie mogłem przejść obok niej obojętnie i nie żałuję tego.

„Rycerz” już od...

Oj, nie pamiętam kiedy ostatnio jakaś książka poruszyła mnie tak bardzo jak "Kwiaty". Nie potrzebuję rozwodzić się nad każdym aspektem poruszonym w tej powieści. Wystarczy mi określenie tej książki mianem 3W: Wciągająca, Wzruszająca, Wspaniała. Gorąco polecam nie tylko fanom science - fiction, zwłaszcza iż fantastyki tutaj nie wiele.

Oj, nie pamiętam kiedy ostatnio jakaś książka poruszyła mnie tak bardzo jak "Kwiaty". Nie potrzebuję rozwodzić się nad każdym aspektem poruszonym w tej powieści. Wystarczy mi określenie tej książki mianem 3W: Wciągająca, Wzruszająca, Wspaniała. Gorąco polecam nie tylko fanom science - fiction, zwłaszcza iż fantastyki tutaj nie wiele.