Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczynając czytać "Prokuratora" moje wymagania wobec tej lektury były praktycznie zerowe. Wówczas miło się zdziwiłam, bo czytało się całkiem przyjemnie. Dlatego przy "Karuzeli" miałam nadzieję na powtórkę. Liczyłam na ciekawych bohaterów i wartką akcję, a co za tym idzie szybką lekturę. Niestety, tym razem się zawiodłam.
Jako absolwentka studiów finansowych liczyłam na niemałą gratkę podczas czytania tej książki. Miałam nadzieję, na zapoznanie się z zawiłymi meandrami przestępstw podatkowych. Co najmniej na równi z tym, co zostało zaprezentowane w poprzedniej serii autorki w przypadku przestępczego półświatka. Nie było mi to jednak dane. Wydawać by się mogło, że tytułowa karuzela podatkowa będzie głównym wątkiem książki. Tymczasem zostaje to zepchnięte na dalszy plan i tak naprawdę nawet nie wiemy jak ona funkcjonuje i jaki dokładnie udział mają w jej rozkręcaniu główni bohaterowie. Na czym polega ten system zostaje nam wyjaśnione dosłownie na połowie strony na samym końcu książki. Odniosłam wrażenie, że ktoś w wydawnictwie zwrócił autorce uwagę, że warto byłoby to wyjaśnić i wrzuciła to do tekstu, tak od niechcenia i "byle by było". Watek przestępczo-kryminalny został niemal całkowicie zepchnięty na margines, czyniąc z tego czytadła, miejscami wręcz wulgarny, erotyk. Oczywiście dla niektórych może być to pozytyw, jednak ja oczekiwałam czegoś zupełnie innego. Moje wymagania nie były duże, a i tak nie zostały zaspokojone. Szkoda.

Zaczynając czytać "Prokuratora" moje wymagania wobec tej lektury były praktycznie zerowe. Wówczas miło się zdziwiłam, bo czytało się całkiem przyjemnie. Dlatego przy "Karuzeli" miałam nadzieję na powtórkę. Liczyłam na ciekawych bohaterów i wartką akcję, a co za tym idzie szybką lekturę. Niestety, tym razem się zawiodłam.
Jako absolwentka studiów finansowych liczyłam na...

Przede wszystkim godne podziwu jest przygotowanie autora do napisania tej książki. Zgłębianie wiedzy o przebiegu jednego z najbardziej tajemniczych głosowań jakim jest konklawe, na pewno zajęło mu sporo czasu. Dla mnie, jako czytelnika, była to dodatkowa gratka, ponieważ dzięki lekturze poznałam wiele, wcześniej nieznanych mi, faktów z przebiegu tego typu wydarzenia.
Akcja fabularna książki nasuwa nam spostrzeżenie, że konklawe, poza względami formalnymi, nie różni się zbyt wiele od standardowych wyborów. Można mieć wrażenie, że zaciera się tu granica między światem religii a światem polityki. Zbieranie głosów poparcia, próby zdyskredytowania konkurentów, czy próby przekupstwa obietnicą wysokich stanowisk. Brzmi znajomo, prawda? Ostatecznie przecież wszyscy jesteśmy takimi samymi ludźmi, targają nami te same żądze i pragnienia. Na kolejnych stronach jesteśmy światkami swoistej gry o tron. Tron papieski. Po środku wszystkich wydarzeń i intryg niczym ostatni sprawiedliwy postawiony został kardynał Lomeli. Co chwilę musi walczyć z własnym sumieniem i próbować rozgrywać całe konklawe niczym wybitną partię szachów. Ostatecznie można zadać sobie pytanie czy to właśnie nie od dziekana kolegium kardynalskiego zależy przyszłość całego Kościoła?

Przede wszystkim godne podziwu jest przygotowanie autora do napisania tej książki. Zgłębianie wiedzy o przebiegu jednego z najbardziej tajemniczych głosowań jakim jest konklawe, na pewno zajęło mu sporo czasu. Dla mnie, jako czytelnika, była to dodatkowa gratka, ponieważ dzięki lekturze poznałam wiele, wcześniej nieznanych mi, faktów z przebiegu tego typu wydarzenia.
Akcja...

Po książkę sięgnęłam z lekką dozą nieśmiałości, spodziewając się książkowego "paździerza". Jednak wrodzona ciekawość i zamiłowanie do kryminałów zwyciężyło. I wcale nie było to takie złe jak sądziłam. Ba! Przeczytałam z zaciekawieniem całą serię!
Wiadomo, że nie jest to literatura wysoka i właśnie z taką świadomością należy podejść do tej książki. Oczekiwałam lekkiej lektury, którą się szybko czyta i nie zawiodłam się. Byłam wręcz pozytywnie zaskoczona tempem akcji i wyszukanymi wątkami kryminalnymi. Akcja nie jest "naciągana", widać, że autorka wie o czym pisze i nie są to dla niej nieznane tematy. Ponadto dla mnie olbrzymim plusem jest tempo akcji, które nie pozwala na zamknięcie i odłożenie książki, co stawia u mnie Paulinę Świst wyżej niż Remigiusza Mroza. Maksimum treści w minimum objętości, nie odwrotnie. ;)
Myślę, że idealnie sprawdza się jako lekka lektura po długim i wyczerpującym dniu.

Po książkę sięgnęłam z lekką dozą nieśmiałości, spodziewając się książkowego "paździerza". Jednak wrodzona ciekawość i zamiłowanie do kryminałów zwyciężyło. I wcale nie było to takie złe jak sądziłam. Ba! Przeczytałam z zaciekawieniem całą serię!
Wiadomo, że nie jest to literatura wysoka i właśnie z taką świadomością należy podejść do tej książki. Oczekiwałam lekkiej...