Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę przeczytałem z wielką przyjemnością i pierwszy raz od dłuższego czasu miałem to smutno-radosne uczucie, że skończyłem książkę, ale chętnie czytałbym dalej.

Jest to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale niewątpliwie z chęcią sięgnę po jego twórczość ponownie. Styl jest przyjemny i szybki. Zdecydowanie przypadł mi do gustu ironiczny, a zwłaszcza autoironiczny humor Newmana. Na plus zaliczyłbym również szczerość autora w opisie rzeczywistości - jeżeli coś go nie interesuje lub na czymś się nie zna, potrafi powiedzieć to bez wahania, jednoznacznie dając do zrozumienia, że jest to jego subiektywne zdanie, a nie prawda z przewodnika turystycznego (a jakie przeważnie przewodniki są, wszyscy wiemy).

Obawiam się jednak, że może to być trudna lektura dla bezkrytycznych polskich patriotów, bo kilka razy możemy spotkać się z krytyką nie tylko naszej natury, ale również polskiego społeczeństwa. Jak sam autor zauważa, są to jego przemyślenia oparte na obserwacjach z podróży, a nie socjologiczna analiza społeczeństwa. Warto mieć to na uwadze czytając ten reportaż.

Podsumowując, uważam tę pozycję za bardzo interesujący obraz nie tylko Polski, ale świata, którego już nie ma. Bo czy często spotykamy się z sytuacją, że zapraszamy obcą osobę do naszego domu i traktujemy ją prawie jak rodzinę?

Książkę przeczytałem z wielką przyjemnością i pierwszy raz od dłuższego czasu miałem to smutno-radosne uczucie, że skończyłem książkę, ale chętnie czytałbym dalej.

Jest to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale niewątpliwie z chęcią sięgnę po jego twórczość ponownie. Styl jest przyjemny i szybki. Zdecydowanie przypadł mi do gustu ironiczny, a zwłaszcza autoironiczny...

Książka kupiona po obejrzeniu kilku filmów na YT w wykonaniu Rufusa.

Oczekiwałem reportażu z podróży, a otrzymałem książkę podróżniczo-filozoficzną. Szczęśliwie nie jestem rozczarowany. Autor wydaje się dość bezkompromisowy i w pewnych momentach nieodmiennie kojarzy mi się z Gretą Thunberg i jej nieco aspergerowskim stylem wypowiedzi. Język autora jest ostry, czasami trafiający w punkt, czasami tylko wulgarny. W trakcie lektury odniosłem wrażenie, że Laponia i cała podróż jest tylko tłem do rozmyślań o naszej cywilizacji i kierunku, w którym zmierzamy. Równie dobrze "akcja" mogłaby mieć miejsce w Puszczy Białowieskiej.

Mimo, że książka zmusiła mnie do przemyśleń nad sobą, to żałuję, że sama podróż nie została dokładniej opisana. Choć teraz pomyślałem, że może obozując przez 4 tygodnie w dziczy nie ma czego opisywać? Bo czy 20 opis rozpalania ogniska czy 15 kontakt z reniferami byłby interesujący?

Książka kupiona po obejrzeniu kilku filmów na YT w wykonaniu Rufusa.

Oczekiwałem reportażu z podróży, a otrzymałem książkę podróżniczo-filozoficzną. Szczęśliwie nie jestem rozczarowany. Autor wydaje się dość bezkompromisowy i w pewnych momentach nieodmiennie kojarzy mi się z Gretą Thunberg i jej nieco aspergerowskim stylem wypowiedzi. Język autora jest ostry, czasami...

Trudna lektura, jeżeli ktoś nie jest filozofem. Chociaż autor pisze prostym językiem, to jednak nie jest to pozycja do wchłonięcia na raz. Wielokrotnie musiałem czytać niektóre fragmenty, żeby zrozumieć ich sens. Pewnie kiedyś do niej wrócę, gdy nabiorę filozoficznej ogłady.

Niemniej jest to książka interesująca, dzięki której możemy spojrzeć na pewne zagadnienia z nowej perspektywy i zobaczyć, że pewne rzeczy są bardzo skomplikowane.

Trudna lektura, jeżeli ktoś nie jest filozofem. Chociaż autor pisze prostym językiem, to jednak nie jest to pozycja do wchłonięcia na raz. Wielokrotnie musiałem czytać niektóre fragmenty, żeby zrozumieć ich sens. Pewnie kiedyś do niej wrócę, gdy nabiorę filozoficznej ogłady.

Niemniej jest to książka interesująca, dzięki której możemy spojrzeć na pewne zagadnienia z nowej...