Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno nie czytałam tak pięknie i ciekawie poprowadzonej narracji.
Historia wzruszająca, wywołująca w czytelniku całą masę uczuć.

Dawno nie czytałam tak pięknie i ciekawie poprowadzonej narracji.
Historia wzruszająca, wywołująca w czytelniku całą masę uczuć.

Zdarza nam się w życiu trafiać na książki, w których to moglibyśmy mówić jednym głosem z autorem. Taką, niewątpliwie okazały się dla mnie „Pestki” – Anny Ciarkowskiej.
Po zapoznaniu się z samym opisem, poczułam, ogromną wewnętrzną potrzebę, przeczytania jej. Okładkowe porównanie do Sylvii Plath tylko wzmocniło mój apetyt na tę lekturę.
Książka jest niezwykłym, osobistym, emocjonalnym zapisem, uczuć kłębiących się w autorce począwszy od dzieciństwa, do stania się dojrzałą kobietą.
Dawno nie miałam tak różnorodnych odczuć czytając cokolwiek, tak bliskich i pokrewnych autorce. Ostatnim razem taką przyjemność uczyniły mi „Mroki” Borszewicza. Tu mamy jednak do czynienia z kobiecą narracją, przez co tekst jest czytelnikowi płci żeńskiej, jeszcze bliższy.
Książka opowiada o mocy słowa, którym obdarzają nas inni ludzie. Daje do zrozumienia, jak raz wypowiedziane zdanie, potrafi wyrządzić krzywdę, trafiając na wrażliwy grunt naszych emocji i uczuć. Oczywiście słowo ma również siłę umocnienia, podniesienia nas na duchu czy nawet dowartościowania. Dlatego też forma jaką obrała autorka na napisanie tej książki i przekazanie nam uczuć, jest niezwykle trafna.
Każde rozważanie, nowy wątek, rozpoczęty mamy od zdania wypowiadanego przez mamę, babcię, przyjaciółkę, koleżanki z klasy czy chłopaka naszej bohaterki. Wszystko to wwierca się i pozostaje w jej wnętrzu na zawsze, sterując poniekąd jej życiem i podejmowanymi decyzjami.
Autorka doskonale ukazała problem wrażliwości we współczesnym świecie. Ktoś, czujący więcej niż inni narażony jest na ciągłe wyśmiewanie, poczucie inności i typowe „Ty jakaś dziwna jesteś”.
Tak, książka ta niewątpliwie trafiła prosto w moje serce. Przeszłam z autorką przez wszystkie cztery etapy, które przedstawiła. Momentami zgadzając się w 100%, innym razem ciesząc się, że coś akurat mnie nie dotyczy. Można było wypuścić łezkę smutku i nostalgii czy niesprawiedliwości czy zaśmiać się z bezradności(cóż innego momentami uczynić).
Serdecznie polecam tą książkę, wszystkim wrażliwym osobom aby poczuły się mniej samotnie na tym świecie oraz wszystkim innym, którzy chcieliby zrozumieć trochę więcej :).
Dziękuję za możliwość przeczytania książki Wydawnictwu Otwarte, które doskonale trafiło w moje gusta czytelnicze.

Recenzja dostępna również na moim blogu
https://na-planecie-malego-ksiecia.blogspot.com/2019/03/pestki-anna-ciarkowska.html#links

Zdarza nam się w życiu trafiać na książki, w których to moglibyśmy mówić jednym głosem z autorem. Taką, niewątpliwie okazały się dla mnie „Pestki” – Anny Ciarkowskiej.
Po zapoznaniu się z samym opisem, poczułam, ogromną wewnętrzną potrzebę, przeczytania jej. Okładkowe porównanie do Sylvii Plath tylko wzmocniło mój apetyt na tę lekturę.
Książka jest niezwykłym, osobistym,...

Dziennik Laury Palmer. Książka na którą polowałam od dawna. Niestety, jej pierwsze wydanie z roku 1990 stało się wręcz egzemplarzem kolekcjonerskim, niedostępnym w żadnym sklepie. Jedyną formą pomocy stały się antykwariaty i allegro. W antykwariacie nie natknęłam się na to cudo, a na allegro cena(rok temu) mnie powaliła. Można było kupić dziennik za 70 zł. Bardzo chciałam go mieć ale jednak cena była zbyt wysoka nawet jak na moje uwielbienie do serialu Twin Peaks.
Jednak, jak to mówią cierpliwość popłaca i jeszcze w tym roku wraz z wypuszczeniem 3 sezonu serialu wydawnictwo Znak zdecydowało się na wznowienie wydania dziennika. Chwała im za to!

Lektura pochłonęła mnie od pierwszych stron i pewnie gdyby nie moja emocjonalność mogłabym przeczytać go w 1 dzień, jednak zważywszy na chorobę i zbytniego przeżywania akcji musiałam to rozłożyć na trzy dni. Trzy dni z Laurą Palmer.

Czytając ten opis książki chce mi się trochę śmiać, gdyż jest taki.. zwykły. Absolutnie nie oddaje klimatu stworzonego przez Lyncha i Frosta i co więcej, nie zawiera ostrzeżenia skierowanego do potencjalnego czytelnika.
Jakiego ostrzeżenia? Moim zdaniem, ktoś kto nie oglądał „Miasteczka Twin Peaks” i nie ma do niego sentymentu nie może wręcz sięgać po tę lekturę, gdyż nic z niej nie zrozumie. Ewentualnie jeżeli, ktoś nie oglądał, a z innych źródeł wie o co chodziło w serialu, mógłby zaryzykować. Dlaczego tak sądzę? Wydaje mi się, że osoba nie znająca serialu będzie miała ogromny problem ze zrozumieniem słów Laury. Owszem, można się do tego zabrać jak do lektury „Pamiętnika narkomanki”. Dlaczego nie? Jednak narkotyki w przypadku tej historii są tylko i wyłącznie elementem, który pomaga głównej bohaterce zapomnieć o złu, które czyha na nią na każdym kroku.
Problem tej książki jest taki, że jest ona tylko i wyłącznie uzupełnieniem serialu. Wielką perełką skierowaną do fanów, rozjaśniającą pewne wątpliwości, pozwalającą zrozumieć dlaczego stało się ta, a nie inaczej.
Dla mnie spotkanie z tą lekturą z perspektywy takiego właśnie fana była niezwykłym doświadczeniem. Nie spodziewałam się, że mogę w pewnych momentach zostać tak zaskoczona. Oczywiście dużo rozjaśnił mi również film „Ogniu krocz za mną”, jednak tutaj narracja pierwszoosobowa i poznanie Laury w wieku 12 lat robi swoje. Możemy poznać emocje, które kłębiły się w niej od dawna.

Po lekturze chciałabym stwierdzić jedno: jak nie lubiłam Laury Palmer, tak ją znienawidziłam. Zraziło mnie to, iż dziennik zaczął być pisany w wieku 12 lat, wybaczcie dla mnie to jeszcze dziecko i irytowały mnie niesamowicie pewne zbyt dorosłe zachowania Laury. Z drugiej strony jak się dziwić, gdy w nocy przychodzi do Ciebie przerażający mężczyzna, jak nie popaść w psychiczną przepaść? Jednak już do końca czułam się zniesmaczona czytając tak wulgarne rzeczy z perspektywy 14-letniej dziewczyny. W serialu i filmie dużo robi dobór aktorki, dużo starszej niż odwzorowywana postać. A w książce: „mam 14- lat ćpam kokę i uprawiam sex za narkotyki i sprawia mi to przyjemność”. Przepraszam, mam jakiś zaburzony odbiór chyba.

Ogólnie twierdzę, że córka Davida Lyncha reżysera Miasteczka Twin Peaks spisała się na medal. I choć książka jest trochę wulgarna to właśnie taka miała być. Kontrowersyjna jak sama Laura, którą znał każdy, a tak naprawdę nie znał jej nikt.

Nie muszę chyba pisać, że było to dla mnie niezwykła lektura, jednak ja jestem małym fanatykiem Twin Peaks, więc niech Was to nie dziwi :)

opinia z mojego bloga http://na-planecie-malego-ksiecia.blogspot.com/

Dziennik Laury Palmer. Książka na którą polowałam od dawna. Niestety, jej pierwsze wydanie z roku 1990 stało się wręcz egzemplarzem kolekcjonerskim, niedostępnym w żadnym sklepie. Jedyną formą pomocy stały się antykwariaty i allegro. W antykwariacie nie natknęłam się na to cudo, a na allegro cena(rok temu) mnie powaliła. Można było kupić dziennik za 70 zł. Bardzo chciałam...