Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już od początku co jakiś czas odwracałem wzrok od tekstu i łapałem się za głowę ze słowami "Boże, co ja czytam?". Jest obrzydliwie, wyzywająco i prowokacyjnie... czyli tak jak miało być, tego się spodziewałem i to właśnie dostałem. W rozsądnej, niedużej dawce wynoszącej niecałe trzydzieści stron, całość zdaje egzamin. Zdarzyły się może z dwie drobne nieścisłości, lecz nie popsuły mi one rozrywki jaką daje lektura. Właśnie - rozrywki, bo jeżeli ktoś będzie mieszał z błotem niniejszą nowelę za dawkę obrzydliwości, absurdu i stylu który oferuje to można powiedzieć, że sam jest sobie winny straconego czasu i nerwów, gdyż już sam opis i okładka dają obraz tego, czego czytelnik może się spodziewać podczas lektury. Ja wiedziałem na co się piszę, byłem tego świadomy i bawiłem się dobrze. W końcu fabuła składa się w miarę logiczną całość co w połączeniu z niezłym zakończeniem sprawia, że "Śmieciowisko" nie jest może dziełem wybitnym, ale na pewno godnym polecenia zarówno dla fanów tego typu literatury jak i dla tych, którzy dopiero chcą po nią sięgnąć i są otwarci na nietypowe doznania literackie.

Już od początku co jakiś czas odwracałem wzrok od tekstu i łapałem się za głowę ze słowami "Boże, co ja czytam?". Jest obrzydliwie, wyzywająco i prowokacyjnie... czyli tak jak miało być, tego się spodziewałem i to właśnie dostałem. W rozsądnej, niedużej dawce wynoszącej niecałe trzydzieści stron, całość zdaje egzamin. Zdarzyły się może z dwie drobne nieścisłości, lecz nie...

Bardzo klimatyczna lektura. Czytało mi się tak dobrze, że byłem zaskoczony gdy zamiast kolejnej strony przed oczami pojawiła mi się tylna okładka.

Ciężko powiedzieć, która nowela najbardziej mi się spodobała. W każdej znalazły się elementy które mnie przyciągały/intrygowały. Autorzy umieją rozbudzić ciekawość czytelnika, nasycić ją i jeszcze kopnąć go w krocze mocnym zakończeniem. Prozę Łukasza Radeckiego już od jakiegoś czasu biorę w ciemno. Twórczość Roberta Cichowlasa dopiero poznaje ale mam o nim coraz lepsze zdanie i ta książka zdecydowanie zachęca mnie do czytania jego opowieści.

Mam nadzieję, że wydawnictwo Replika stanie się przykładem, który zachęci innych do wydawania polskiej grozy, która wg. mnie w niczym nie ustępuje zagranicznym autorom.

Ze swojej strony polecam. Miłośnicy mocnych horrorów powinni być zadowoleni.

Bardzo klimatyczna lektura. Czytało mi się tak dobrze, że byłem zaskoczony gdy zamiast kolejnej strony przed oczami pojawiła mi się tylna okładka.

Ciężko powiedzieć, która nowela najbardziej mi się spodobała. W każdej znalazły się elementy które mnie przyciągały/intrygowały. Autorzy umieją rozbudzić ciekawość czytelnika, nasycić ją i jeszcze kopnąć go w krocze mocnym...

Jak tak czytałem te wszystkie opowiadania, to coraz bardziej utwierdzałem się w przekonaniu, że polscy autorzy powinni być bardziej doceniani i promowani przez wydawnictwa. Też potrafimy tworzyć mocne i ciekawe opowieści grozy i powinny one być czymś więcej niż rarytasami dla internetowych szperaczy albo pasjonatów literackiego horroru, którzy wiedzą gdzie ich szukać. Widać, że Tomasz Siwiec zadbał o odpowiednio wysoki poziom opublikowanych historii. Wywiady i artykuły również były bardzo ciekawą lekturą. Przyczepić mogę się jedynie do jakości wydania, które, jak na mój gust, jest chyba troszkę gorsze niż w poprzednim numerze. Chodzi mi o takie drobiazgi jak brak numeracji stron (przydałby się też spis treści) i dziwnie porozciągane grafiki w reklamach. Nie wiem czy to przez pośpiech czy oszczędność. Mniejszy format oczywiście jest na plus. Tego jednak nie biorę pod uwagę przy ocenie bo liczą się teksty, a tych jest więcej i są bardzo dobre, więc tym razem, ocena również "bardzo dobra" :).

Jak tak czytałem te wszystkie opowiadania, to coraz bardziej utwierdzałem się w przekonaniu, że polscy autorzy powinni być bardziej doceniani i promowani przez wydawnictwa. Też potrafimy tworzyć mocne i ciekawe opowieści grozy i powinny one być czymś więcej niż rarytasami dla internetowych szperaczy albo pasjonatów literackiego horroru, którzy wiedzą gdzie ich szukać....