Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Równia pochyła

Równia pochyła

Bomba-niewypał. Nie chodzi nawet o to, że autorka wystawia laurki lubianym przez siebie osobom, a tych, których darzy mniejszą sympatią, odsądza od czci i wiary. Karolina Korwin-Piotrowska od zawsze wypowiadała się w takim duchu, więc nie należało się spodziewać, że nagle stanie się wzorem obiektywizmu. Dla mnie podstawową wadą książki jest fakt, że nie dowiedziałam się z niej absolutnie niczego nowego. Pewnie każdy, kto żył na przełomie wieków XX i XXI, pamięta, że Piasek był wtedy bardzo popularny, Edyta Górniak zamieściła w internecie niefortunne zdjęcie swojego syna, a Doda, delikatnie mówiąc, była jeszcze bardziej nieokrzesana niż teraz. Średnio rozgarnięty człowiek jest też w stanie sam się domyślić, że twarz nie zmienia się od diety albo że nie trzeba być specjalnie inteligentnym, aby zostać celebrytą. Ponadto razi sposób, w jaki książka została napisana, wielokrotnie spotkamy w niej te same zwroty i wyrażenia. Od osoby, która sama przedstawia się jako erudytka, spodziewałabym się raczej czegoś więcej, a już na pewno bogatszego języka. Podsumowując, nie da się tego czytać na serio. Książka ta najlepiej sprawdzi się w poczekalni u dentysty albo w pociągu lub innej analogicznej sytuacji, czytanie jej w innych okolicznościach będzie stratą czasu.

Bomba-niewypał. Nie chodzi nawet o to, że autorka wystawia laurki lubianym przez siebie osobom, a tych, których darzy mniejszą sympatią, odsądza od czci i wiary. Karolina Korwin-Piotrowska od zawsze wypowiadała się w takim duchu, więc nie należało się spodziewać, że nagle stanie się wzorem obiektywizmu. Dla mnie podstawową wadą książki jest fakt, że nie dowiedziałam się z...