Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno wyobrazić mi sobie osobę, która lekturę dzienników Gombrowicza uznałaby za czas zmarnowany. Lwia część poświęcona jest literaturze i jej analizie, ale niech nie zwiedzie to tych, którzy z humanizmem są na ‘kto?’ . U Gombrowicza refleksja może zacząć się od literatury, ale ten ją tak przeciągnie przez socjologię, filozofię, historię, kulturę, że kończy ona daleko od punktu początkowego. Jest to po prostu zbiór rozmyślań, dociekliwości, spostrzeżeń i komentarzy, które czyta się z niekłamaną przyjemnością.

Nieco jednak przeplecionych nudą. „Dzienniki” pierwotnie pojawiały się w prasie na przestrzeni pięciu lat i wydaje mi się, że tamten format bardziej im służył. Przy takim skondensowaniu, jaki ma miejsce w wydaniu książkowym, ich ciężar pod koniec zaczyna już męczyć. Niemniej zdecydowanie warte polecenia.

Trudno wyobrazić mi sobie osobę, która lekturę dzienników Gombrowicza uznałaby za czas zmarnowany. Lwia część poświęcona jest literaturze i jej analizie, ale niech nie zwiedzie to tych, którzy z humanizmem są na ‘kto?’ . U Gombrowicza refleksja może zacząć się od literatury, ale ten ją tak przeciągnie przez socjologię, filozofię, historię, kulturę, że kończy ona daleko od...