Zacznijmy jednak od początku, a raczej od znanego nam początku, gdy królestwo Avereel spłynęło krwią na skutek odrzuconej propozycji wydania księżniczki Asteriee za syna przywódcy ludu z Wężowego Lasu, czyli dzikusów parających się brudną magią i zamieszkujących najniebezpieczniejsze tereny królestwa, o których wszyscy chcieliby jak najszybciej zapomnieć.

Już pierwszy rozdział, pełen gwałtownych, brutalnych zdarzeń, daje nam jasny sygnał, że to nie będzie delikatna historia miłosna, a wiek jej odbiorców powinien jednak wynosić co najmniej szesnaście lat. Zaczynamy z przytupem – od krótkich, ale wyrazistych i pełnych przemocy opisów oblężenia zamku przez barbarzyńców. Ta zaskakująca brutalność sprawia, że nie można pozostać obojętnym na los biednej księżniczki, a wewnątrz rodzi się ogromny sprzeciw wobec tego, co ją spotyka. Sprzeciw, który coraz bardziej słabnie wraz z kolejnymi scenami z przeszłości, która okaże się bardziej skomplikowana, niż wygląda to na pierwszy rzut oka.

Nie jest to bowiem faktyczny początek losów bohaterów, ale do tego dochodzimy powoli – historia odkrywana jest z dwóch perspektyw, a fakty sprzed najazdu przeplatają się z bieżącą akcją, dzięki czemu stopniowo poznaje się kolejne skrywane przez bohaterów tajemnice, a niepasujące elementy układanki nagle znajdują swoje miejsce, rzucając nowe światło na wszystko, co do tej pory wiedzieliście. Jeśli lubicie książki, w których nic nie jest takie, jakie się z początku wydaje, to świetnie trafiliście.

Tę książkę naprawdę trudno odłożyć chociaż na moment. Gdy już wciągnie, to nie wypuści ze swoich objęć. Niewiedza, co wydarzyło się między znanymi nam fragmentami historii, doprowadza do szaleństwa, a do tego plot twist goni tu plot twist. Przysięgam, warczałam na każdego, kto tylko mnie od niej odrywał!

Intrygi, przemoc, krew, magia i istoty, których nie zechcielibyście spotkać nawet w najmroczniejszych koszmarach, szczypta humoru i wyborne żarty sytuacyjne, a do tego wątek romantyczny w wydaniu enemies to lovers między księżniczką a jej dzikim oprawcą. Wyszła z tego fantastyczna i całkiem nieoczywista mieszanka, doskonale podkreślająca motyw dyskryminacji, rasizmu i nierówności społecznych, które nie są nam obce i w realnym świecie.

Całość przypomina mi trochę Pocahontas z odwróconymi rolami na wszystkich możliwych płaszczyznach i dodatkową masą krwi, przemocy, potworów i demonów. Jest mrocznie, naprawdę mrocznie. Ale i seksownie, bo to w końcu romantasy i to kierowane raczej do starszych czytelników, choć dokładnych scen zbliżeń jest tu niewiele. Gwarantuję jednak, że narastające między bohaterami napięcie aż trawi człowieka od środka, a to wszystko przez sposób, w jaki na naszą wyobraźnię wpływa postać nieokiełznanego Handara.

Na uwagę zasługuje też spektakularna przemiana, jaką podczas trwania akcji przechodzi główna bohaterka. Irytująca i płaczliwa księżniczka z rozdziału na rozdział zyskuje w naszych oczach dzięki zaradności i umiejętności dostosowania się do nowych, często niebezpiecznych sytuacji. Jej metamorfoza jest oszałamiająca, bardzo inspirująca i naprawdę daje satysfakcję. W końcu która księżniczka byłaby w stanie pozbawić kogoś kończyny?

Jeśli tym was nie przekonałam, to widocznie nie jest to lektura dla was. Ja jestem tą historią nieodwołalnie oczarowana. Ze szczerego serduszka polecam ją wszystkim, którzy szukają niezobowiązującej fantastyki, podszytej nutą erotyzmu i niosącej przy tym uniwersalne wartości. Pamiętajcie: „Magia jest w każdym z nas, niezależnie od korzeni, koloru skóry czy wieku. Odzywa się w najmniej spodziewanym momencie”.

Katarzyna de Castellatti-Gotin