Koro, jest wędrowcem, który w pewnych nieciekawych okolicznościach stracił swojego ortisa – mitycznego ptaka, na którym dotychczas podróżował. Dostaje propozycję poskromienia innego ptaka z tego gatunku, którego on sam nie zna od pisklęcia, co jest zadaniem trudnym. Tymczasem nad Wielkim Księstwem Ostrodu wisi widmo najazdu przez pokonany w przeszłości, lud Baatarów…

„Dom między chmurami” to jest jedna z tych książek, która nie jest ani rewelacyjna, ani tragicznie zła. Do zdecydowanych zalet powieści należy przede wszystkim zaliczyć lekkie pióro autora, dzięki któremu nawet treść zawierającą elementy ekspozycji świata czytało się przyjemnie. Sama kreacja uniwersum zawartego w tej książce również była ciekawa i bardzo klimatyczna. Stworzenia, zwane w powieści ortisami, wzbudzają w czytelniku większe zainteresowanie. Ponadto występuje tu również swego rodzaju magia w postaci tworzenia iluzji, która to dodatkowo dodaje smaczku do powieści. Niestety, nie o wszystkich częściach składowych książki można mówić w samych pozytywach. Pierwszym elementem, który tutaj zawodzi jest kreacja postaci oraz relacji między nimi. Ciężko jest jakkolwiek przywiązać się do bohaterów, bowiem są oni przedstawieni w sposób pobieżny, przez co wydają się banalni i płascy. W przypadku zawiązywania relacji między nimi również nie jest kolorowo. Jako przykład może tu posłużyć pewien wątek miłosny, któremu autorka w żaden sposób nie pozwoliła się budować, tylko, po dwóch spotkaniach tychże bohaterów, stawia czytelnika przed faktem dokonanym w postaci informacji, że się zakochali w sobie i tyle. Niestety, przez taki zabieg nie dało się czuć tej miłości między postaciami. Poniekąd też w książce kuleje fabuła. Choć jest ona poprowadzona w równym tempie, to niestety rzekoma „intryga”, jaka została w niej wprowadzona nie przyciąga uwagi. Akcja książki również nie zawiera jakiś spektakularnych plot twistów, co samo w sobie nie jest wadą, jednak słaba kreacja zarówno bohaterów, jak i innych wątków sprawia, że czytelnik nie angażuje się w to, co się dzieje na kartach powieści. Nawiązując do wspomnianych we wstępie motywów słowiańskich, to stanowią one raczej tło dla zdarzeń, niż ich główną oś, co nie jest niczym złym, ale mimo wszystko wolałabym, gdyby elementy te były wykorzystane w znacznie większym stopniu.

Reasumując „Dom między chmurami” nie jest książką złą, jednak parę aspektów wymaga większej pracy i rozwinięć. Czas spędzony na czytaniu tej powieści nie był stracony, jednak książka wymaga wprowadzenia pewnych poprawek, które, mam nadzieję, pojawią się w kolejnym tomie. Powieść jest lekka i przyjemna w czytaniu, więc jeśli szukacie lekkiego fantasy bez konieczności zagłębiania się w skomplikowany świat oraz niepotrzebnych zwrotów akcji, to zdecydowanie książka jest dla was.

Edyta Tomaszewska