„Na imię mi Zack” otwiera nowa serię kryminalną „Herkules”, stworzoną przez duet szwedzkich pisarzy: Monsa Kallentofta i Markusa Luttemana. Cykl zawiera luźne odniesienia do greckiej mitologii i bohaterów, a przede wszystkim do gatunku, jakim jest grecka tragedia, gdzie trup ściele się gęsto. Jak zapowiada opis okładkowy: „Wszyscy bohaterowie zrodzili się z tragedii” i rzeczywiście, główny bohater musi walczyć z demonami własnej przeszłości, wciąż na nowo powracając do wspomnień trudnego dzieciństwa i próbując rozwiązać sprawę zabójstwa matki. Z taką przeszłością ciężko się rozliczyć, choć używki nieco pomagają odwrócić uwagę od problemów, podobnie jak pakowanie się w kolejne kłopoty. Pytanie, na ile Zack panuje nad nimi, a na ile one już zapanowały nad nim.

Powieść charakteryzuje specyficzny rytm: przeważają dynamiczne sceny akcji, ale przeplatają się z bardziej refleksyjnymi ujęciami z życia bohaterów i z ich przeszłości. Jakość tego kryminału można poznać po tym, że detektywi rzeczywiście prowadzą tu dochodzenie, odpowiedzi nie pojawiają się same, trzeba sobie pobrudzić ręce, balansując na cienkiej granicy tego, co dozwolone przez prawo. Jest tu i drobiazgowe śledztwo, i pościgi, i sceny walki, dzięki czemu powieść jest dobrze wyważona. Choć książka skupia się na Zacku, to ukazuje też inne postacie i punkty widzenia. Co do stylu, to jedynie wyraźna przewaga krótkich zdań nie przypadła mi do gustu, chociaż bez wątpienia podkreślała dynamikę akcji.

Mam nadzieję, że kolejne części serii utrzymają poziom pierwszej i pozwolą czytelnikom bliżej poznać bohaterów i wraz z nimi dalej zagłębiać się w najmroczniejsze zbrodnie i rozwiązywać najtrudniejsze zagadki.

Agnieszka Kruk