„Możesz odejść, bo cię kocham” to książka, której celem jest oswojenie końca naszej wędrówki. Przyjrzenie się śmierci z różnych perspektyw. Poprzez rozmowy z osobami, które są z nią blisko związane. Z tymi, którzy stracili swoich najbliższych. Czasem w wyniku wypadku, innym razem ciężkiej choroby, a nawet samobójstwa. Z rodzicami, którzy stracili swoje dzieci i z dziećmi, które straciły swoich rodziców. Wiek i czas nie jest tu żadnym wyznacznikiem. Każda strata ma swoje prawa i nigdy nie jest taka sama.

Ludzie tacy jak my postanowili opowiedzieć o swoich losach. O tym, jakie były ich początki obcowania ze śmiercią i jak wyglądają one teraz. Chwilami nie jest łatwo zapoznawać się z kolejnymi rozdziałami. Uczucia wydają się znajome, przywołują dobrze znane sytuacje, pojawiają się łzy i obrazy z przeszłości. Ukłucia bólu mieszają się z podziwem.

Przy tym daleko tu od kumulowania rozpaczy. Oswajanie się ze śmiercią, choć do łatwych nie należy, staje się prostsze i bardziej namacalne wraz z następującymi po sobie rozdziałami. Każdy z nich jest cenną nauką, dodaje kolejną ważną perspektywę, którą możemy przystawić do nas samych. Usystematyzować tę wiedzę pomagają krótkie rozmowy z terapeutami, którzy także opowiadają o swoich zmaganiach z nieuchronnym.

Pokora, akceptacja, życie. Te trzy słowa wydają się wybrzmiewać w poszczególnych historiach. Same w sobie brzmią pusto i wyniośle. Jednak podczas czytania kolejnych ludzkich przeżyć, nie sposób nie spojrzeć na nie w inny sposób. Przyłożyć je do swojego życia, pomyśleć o własnych stratach, zwątpieniach i rozczarowaniach. Na spokojnie i bez pośpiechu zastanowić się nad wartościami, jakimi kierujemy się na co dzień.

Renata Arend-Dziurdzikowska stworzyła książkę, która może być opoką dla każdego. Złożyła z ogromnym oddaniem i empatią przekazy ludzi dotkniętych stratą. A jej książka jest ważną zachętą do rozmów na temat śmierci. Z tymi, na których nam najbardziej zależy, ale przede wszystkim z samym sobą.  

Patryk Rzemyszkiewicz