Panowie serwują treści pełne nieoczekiwanych sytuacji i zdarzeń z dużą dozą fantastyki, groteski, dziwactwa, absurdu i satyry, czyli wpisują się dokładnie w mało w Polsce popularny gatunek, bizarro fiction. Pisarze umiejętnie wyłamują się z kagańców prozy, by dać czytelnikom coś, czego raczej by się nie spodziewali. Czy im to wyszło, musicie ocenić sami... moim zdaniem samo dziwaczenie nie wystarcza...

Orgazmokalipsa prezentuje prześmiewczą drużynę, dzięki której świat wciąż stoi i ma się całkiem dobrze. Są to: pełny nieporadności Hubert Płaczkowski, dla geriatrycznych przyjaciół Hubuś z dużym brzuchem i bez nadziei na przyszłość, jak również ponętna, ale z 40 lat temu, staruszka Euzebia, fanka dobrego metalu i skóry - wiedźma osiedlowa i momentami nieokrzesany, irytujący i bezpośredni kot Wikary. Ta trójka kiedyś zwojuje świat, póki co, ma pełne ręce roboty, bo licho nie śpi i w postaci wielkiego ciasta na pizze chce zniszczyć planetę.

Poza potwornym ciastem, czytelnik będzie musiał zmierzyć się również z wielkim smokiem czy
z kosmicznym, zielonym glutem, który chciał się tylko zaprzyjaźnić, a wyszło jak zawsze.

Jednym z ciekawszych opowiadań nęcących wyobraźnie czytelnika jest opowiadanie Dąbrowskiego
o bożku Orgazmo, który wywołał fale ciągłych uniesień, bo żywi się energią ludzką wydzielaną podczas orgazmu, więc czym więcej, tym lepiej... nie jest jednak tak różowo, jak się na początku zdaje, bo ile można...

To zbór opowiadań nie dla każdego, gatunek jest nietypowy, opowiadania mogą zaskoczyć wybrednych bibliofilii, a jednocześnie ich rozczarować poziomem tekstu i dość słabym poczuciem humoru, często na zbyt prymitywnym poziomie, a skutkować może to tym, że po pewnym czasie najzwyczajniej czytelnik może mieć dość.

Mimo wszystko zapraszam do bizarro fiction i bawcie się dobrze z glutami i innymi wydzielinami. 

Grzegorz Śmiałek