W tym szaleństwie jest metoda, bo czyta się wyśmienicie. Opowiadania Joanny Olech to oryginalni bohaterowie, nadnaturalne moce mieszające w rzeczywistości i zmieniające bieg wydarzeń oraz wieńczące dzieło zazwyczaj zaskakujące zakończenie. Nie ma żadnych banalnych wróżek zza siedmiu mórz, są za to osoby obdarzone niezwykłymi umiejętnościami, nieco zaskakujące zbiegi okoliczności i zdarzenia trudne do wyjaśnienia w racjonalny sposób. Autorka nawiązuje do fantastyki, wplata elementy baśniowe, wątki obyczajowe i wykorzystuje różne znane motywy. Nie stroni od dydaktyki, dyskretnie przemyconej w opisywanych historiach (problem akceptacji, szanowania starszych, szukanie przyjaźni, trudne dojrzewanie, itp.).

Poczucie humoru ma autorka przewyborne i jak straszy to dla równowagi przyłoży dowcipem aż się kurzy! I ten humor właśnie pomaga przebrnąć przez momenty, kiedy robi się smutno. Bo to nie tak, że jest tylko lekko i łatwo. Wszak najlepiej sprawdza się rozrywka, która oprócz zabawiania posiada też walory wychowawcze. Podobają mi się też wplecione w tekst różne zaskakujące zjawiska: okazuje się, że młodzież słucha nie tylko Rihanny, ale też The Clash na przykład, wyskakuje kompletnie odjechany Magik a mucha z kolei skojarzyła mi się z Lemem, jego poczuciem humoru i cybernetycznymi rozwiązaniami.

Anna Wielbut z przymrużeniem oka, zabawnymi rysunkami zilustrowała opowiadania. Użyła zaledwie kilku kolorów, ale tyle wystarczy by podkreślić przewrotny charakter książki, oddać sens zawartych w niej historii. Rozedrgana kreska z w duecie z wąską gamą barwną doskonale się sprawdziła. Już sama okładka przyciąga wzrok a w środku istne szaleństwo - w dobrym tego słowa znaczeniu. Tak może rysować ktoś, kto podczas czytania… miał dreszcze.

Jak przekornie zapewnia wydawnictwo, to książka dla tych którzy się nie boją, ale sądzę, że to raczej dla tych którzy wręcz uwielbiają się bać! I to zarówno tych młodszych, jak i zupełnie dużych. Szczególnie dla tych dorosłych z ukrytym gdzieś – tym odmienianym w modnych poradnikach - wewnętrznym dzieciakiem, dostrzegającym niezwykłe elementy rzeczywistości i wierzącym w magię. Tę magię codzienności, która zwykłe (choć często niepojęte) wydarzenia zamienia w pełne cudownych chwil przygody.

Magdalena Świtała