Lundholm znany jest jako jeden ze scenarzystów serialu o Kurcie Wallanderze. Pisarz od dawna zajmuje się tworzeniem skryptów dla telewizji i to czuć w jego twórczości. Mimo ostrego, czasem ocierającego się o toporność języka, wszystko co opisuje jest wyjątkowo plastyczne. Bez trudu można wyobrazić sobie wszelkie zakamarki miasta, które komisarz Hake przemierza w celu rozwiązania sprawy. Jednak robienie tego nie jest najlepszym pomysłem. Lundholm wypuścił swojego bohatera w miejsca, do których lepiej nie zaglądać po zmroku. Zresztą w ciągu dnia też lepiej je omijać.

W historii Lundholma czytelnika czeka kilka ciekawych twistów, choć od początku czuć, że coś wisi w powietrzu. Pisarz zdecydował się na prowadzenie gry z czytelnikiem i mimo tego, że czasami da się wyczuć wprowadzanie niektórych elementów „na siłę”, to „Oddech smoka” nie razi sztucznością. Lundholm wydaje się iść na łatwiznę, gdy jako jeden z elementów śledztwa pojawia się tatuaż, ale na szczęście, im dalej posuwa się akcja, tym tego typu rozwiązania są rzadsze.

Topielec, prostytutki, mafia. Do tego mocno zarysowany wątek rodzinny. Wszystko wydaje się dobrze znane czytelnikom kryminałów. W przypadku Lundholma trochę tak właśnie jest. „Oddech smoka” nie jest jednak odgrzewanym kotletem, jakich pełno na księgarskich półkach, ale sprawnym kryminałem z wciągającą intrygą. Czytelnikom może trochę przeszkadzać „szorstkość” języka, jednak w połączeniu z historią komisarza Hake, staje się on idealny. Wystarczy tylko odrobina cierpliwości, by przeboleć początkowe strony powieści.

Bartosz Szczygielski