Przyglądając się biografii Adama Brookesa, czytelnik wie, że jego powieść będzie prawdziwa. Adam Brookes to sinolog oraz korespondent zagraniczny, który swoje pióro ostrzył w Chinach, Afganistanie czy Iraku. Dzięki temu „Noc ślepowrona” zyskuje na autentyczności, przynajmniej w jednym z trzech elementów na jaki została podzielona powieść. Bo tak naprawdę, bohaterów, wokół których toczy się cała akcja jest właśnie trójka. Były więzień chińskiego obozu resocjalizacyjnego o gustownym przydomku „Fistaszek”, agentka Patterson i dziennikarz Philip Mangan, który w Chinach szuka swojego miejsca na ziemi. I trudno nie oprzeć się wrażeniu, że pismak jest odwzorowaniem Brookesa.

Bezkompromisowy, ale cały czas pozostający odrobinę w cieniu Mangan, dostaje szansę, której chyba żaden dziennikarz by nie odpuścił. Tajne dokumenty dostarczone mu przez Fistaszka, mogą namieszać na politycznej scenie i zachwiać równowagę między mocarstwami. Jednak sama intryga nie jest najważniejszą rzeczą jaką „Noc ślepowrona” oferuje. Powieść stanowi doskonały przykład na to, jak dobrze połączyć thriller z niemal dokumentalnym zapisem życia codziennego. Brookes lawirując między postaciami skupił się przede wszystkim na wątku chińskim. Obraz życia na ulicach Pekinu jest tak przekonujący, że każdy kto choć raz odwiedził Chiny, będzie wiedział jak bardzo rzeczywistego zapisu pisarz dokonał.

Brookes nie ogranicza się tylko do teraźniejszości. Jego historia zahacza o przełomowe momenty w historii państwa i jak to zwykle bywa, opisana jest z perspektywy jednego z bohaterów. Fistaszek to intelektualista, ale środowisko w którym przyszło mu żyć sprawiło, że stał się kimś zupełnie obcym. Dla siebie, otoczenia, a najbardziej dla świata nowoczesnego, który wyglądał dla niego inaczej niż przed dwudziestoma laty. Brookes pokazał jak wielką transformację przeszły Chiny, ale także, jak dużo pracy jeszcze przed nimi.

„Noc ślepowrona” to bardzo sprawnie napisany thriller, choć akcja rozwija się w nim dość powoli. Jednak przez cały czas czytelnik odczuwa napięcie, które z każdą kolejną stroną jest coraz większe i większe. Brookes dawkuje informacje, bawi się w podchody, a na końcu … niech to zostanie tajemnicą. Wszak szpieg niczego nie zdradza za darmo.  

Bartosz Szczygielski