„Kolekcjoner Skór” to po mistrzowsku skonstruowany thriller psychologiczny, to narracja, której cechą charakterystyczną jest niesłabnące tempo akcji (cała historia rozgrywa się w zaledwie cztery dni) oraz przemyślane w najdrobniejszym szczególe rozpracowanie scen finalnych. Deaver jest równie przebiegły, co tworzeni przez niego psychopaci, zagadka goni zagadkę, czytelnik zaś nie jest w stanie przygotować się na wielki suspens, którego autor jest niekwestionowanym mistrzem. „Kolekcjoner Skór” udowadnia, że Deaver jest wciąż w formie; po siedemnastu latach od opublikowania kultowego już „Kolekcjonera Kości” fani dostali do rąk thriller-kontynuację, który nie ustępuje pod żadnym względem swojemu poprzednikowi.

Na nowo zanurzamy się w klimacie Nowego Jorku. Tym razem miasto tonie w brudnym śniegu, jednak w mrocznych, podziemnych tunelach powtórnie czai się spadkobierca zła. Billy Haven – bo tak go przedstawia już w pierwszym rozdziale autor – to siejący postrach tatuator, piętnujący swoje ofiary liczebnikami. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że zamiast tuszu używa najwymyślniejszych i najbardziej toksycznych trucizn. Billy to postać enigmatyczna na tyle, na ile pozwala nam tak uważać autor. Poza tym, jego związek ze słynnym Kolekcjonerem Kości bazuje nie tylko na wręcz fetyszystycznym uwielbieniu konkretnej części ludzkiego ciała – Kolekcjoner Skór wskrzesi po raz kolejny niepokorny duet śledczych.

W „Kolekcjonerze Kości” Deaver stworzył przenikliwego kryminalistyka Lincolna Rhyme’a, któremu po dekadzie od krwawych zbrodni popełnionych przez tytułowego mordercę, przychodzi zmierzyć się z kolejnym zakładnikiem obłędu. W sukurs sparaliżowanemu Rhyme’owi przychodzi oczywiście piękna Amelia Sasch, policjant Lon Sellitto oraz analityk Mel Cooper. Obok świetnie skrojonej fabuły najjaśniej płoną sylwetki bohaterów. Rys psychologiczny postaci – w tym przypadku przede wszystkim samego Billy’ego Havena, którego tożsamość znamy od początku – to to z czego słynie literatura tworzona przez autora „Panieńskiego grobu”. Deaver postarał się, by postać mordercy dominowała, zmuszała do zadawania sobie kołaczących nieustannie w głowie pytań o to, co łączy tatuowane na ciałach ofiar słowa oraz tajemniczy Oleandrowy Pokój…?

Jedenasta z kolei powieść o przygodach genialnego śledczego Lincolna Rhyme’a gwarantuje lekturę pełną niespodzianek. Choć schemat tworzenia thrillera jest niezmienny są tacy mistrzowie gatunku, którzy dzięki sile wyobraźni potrafią stworzyć historie naprawdę godne zapamiętania. Do takich twórców zalicza się oczywiście Jeffery Deaver, a do tych niezapomnianych fabuł bezsprzecznie „Kolekcjoner Skór”. Czy przed przystąpieniem do czytania najnowszej narracji Deavera warto poznać „Kolekcjonera Kości”? Niewątpliwie, jednak z czystym sumieniem mogę zapewnić, że autor postarał się o to, by nieznajomość historii mordercy sprzed lat nie rzuciła się cieniem na to, co aktualnie dostaliśmy do rąk. Póki co, „Kolekcjoner Skór” daje szansę na kolejny ciąg dalszy mrocznej zagadki – Rhyme i Sasch z pewnością powrócą w wielkim stylu.

Justyna Anna Zanik