Jenny Metcalf do dziś nie może pogodzić się ze zniknięciem Alice, swojej matki. Mija dziesięć lat od zagadkowych okoliczności, w których dziewczyna straciła najukochańszą osobę. Alice wspólnie z mężem prowadzili rezerwat, w którym badali życie i zwyczaje słoni. Pewnego dnia na terenie rezerwatu dochodzi do tragedii – zostaje znalezione ciało jednej z pracownic oraz nieprzytomna i poturbowana matka Jenny. Alice zostaje przewieziona do szpitala i kiedy odzyskuje przytomność opuszcza placówkę i zapada się pod ziemię. Ojciec Jenny nie radzi sobie z całą sytuacją i trafia do szpitala psychiatrycznego, a opiekę nad Jenny przejmuje babcia. Dziewczynka nie poddaje się tak szybko i próbuje dowiedzieć się, co wydarzyło się tamtej nocy. Podąża śladem pamiętnika, który pisała matka. W nim znajduje wiele informacji dotyczących życia słoni. Jenny postanawia odnaleźć swoją matkę i przede wszystkim odpowiedzi na nurtujące ją od dawna pytania. W poszukiwaniach pomagają jej jasnowidzka i detektyw. Jak będą one przebiegały? Czy Jenny odnajdzie matkę i pozna odpowiedzi na pytania kłębiące się w jej głowie?

„Już czas” to bardzo ciekawie napisana książka. Cechuje ją pewna oryginalność, wszak w powieści odnajdujemy nie tylko elementy detektywistyczne, ale również te przyrodnicze dotyczące życia słoni. To tak jakbyśmy czytali powieść przyrodniczą skupiającą się na ciekawostkach z życia tych zwierząt. Ponadto, możemy spodziewać się tutaj innych elementów. Pojawiają się fragmenty dotyczące duchów, widm czy zjawisk paranormalnych.

Niewątpliwie atutem tej powieści jest sam pomysł na nią. Połączenie wątków kryminalnych z przyrodniczymi oraz spirytystycznymi to dość niespotykane w literaturze. Autorka postawiła na przedstawienie czytelnikowi faktów, zwyczajów i ogólnych informacji z życia słoni. To niesamowite jak wiele można dowiedzieć się z lektury tej książki. Bardzo spodobał mi się wątek o duchach, który nadał opowieści magiczną, nadprzyrodzoną nutę. Dzięki niemu w książce pojawiła się także tajemnica i magia.

Powieść czyta się świetnie, a głównie za sprawą głównej bohaterki, Jenny. To bardzo silna postać i choć ma zaledwie trzynaście lat jest mocno zdeterminowana i przekonana, że jej działania są właściwe i że doprowadzą do pewnego punktu. Przygotujcie się na wspaniałe zakończenie książki. Nie dość, że jest zaskakujące i nieprzewidywalne, to po prostu potocznie mówiąc - wbija w fotel. „Już czas” to powieść nie tylko kryminalna, ale także przyrodnicza i spirytystyczna. To nowość u Jodi Picoult. To Jodi Picoult, jaką dopiero poznaję i podoba mi się. Niewątpliwie sięgnę po wcześniejsze tytuły z dorobku tej znakomitej autorki.

Agnieszka Stolarczyk