Fabuła „Autorki” opiera się na losach dwóch najważniejszych postaci - Justyny Sobolewskiej, znanej i lubianej przez czytelników (a właściwie czytelniczki) pisarki książek historyczno-romansowych oraz Piotra Zawady, nadkomisarza pracującego w jednym z warszawskich komisariatów. Łączą ich nie tylko problemy i zawirowania w życiu osobistym, ale również tajemniczy zbieg okoliczności, czyli morderstwa kobiet, które są fankami twórczości pani Sobolewskiej. Początkowo nie wszystkie elementy tej skomplikowanej układanki do siebie pasują, ale z biegiem czasu nadkomisarz i jego współpracownicy odkrywają ważne dla całości wątki, które pozwalają odnaleźć mordercę. Finał okazuje się bardzo zaskakujący nie tylko dla bohaterów, ale i dla czytelników…

Ktoś może powiedzieć, że łączenie elementów powieści obyczajowej i kryminału nie jest aż taką nowością we współczesnej literaturze – wystarczy przypomnieć sobie powieści Camilli Läckberg. Tylko w przypadku „Autorki” trzeba zwrócić uwagę na jeden ważny szczegół. Mam na myśli to, że podczas czytania tej książki od razu widać, kto napisał dany rozdział czy fragment. Maria Ulatowska i Jacek Skowroński nie starali się zrównoważyć różnic w sposobie narracji i kreacji bohaterów, a nawet można zaryzykować stwierdzenie, że celowo podkreślali charakterystyczne cechy opowieści obyczajowej czy kryminalnej. Raz można przeczytać rozdział z bardzo subiektywnego punktu widzenia Justyny Sobolewskiej, aby potem „przeskoczyć” w oszczędne i bardzo konkretne fragmenty dotyczące Piotra Zawady i jego znajomych z pracy. Te zupełnie różne sposoby przedstawiania historii w „Autorce” dają ciekawy efekt przenikania się dwóch opowieści, które mogą stanowić dwie odrębne książki.

Współpraca między Marią Ulatowską i Jackiem Skowrońskim okazała się owocna. „Autorka” to pozycja, w której mogą zaczytywać się nie tylko miłośnicy powieści obyczajowych, ale też i ci czytelnicy, którą uwielbiają rozwiązywać zagadki razem z bohaterami kryminałów. Ten eksperyment literacki uznaję za udany.

 Anna Wolak