Bruce zgłębia nie do końca jasną i, jak się okazuje, nie do końca chlubną przeszłość swojej rodziny. W dodatku jego relacje z Alfredem nie układają się najlepiej. Jako Batman musi także uporać się z nowymi zagrożeniami dla Gotham, przeżywając przy tym kryzys wieku średniego. Z drugiej strony mamy wycieczki w przeszłość. Autor polemizuje z krystalicznym wizerunkiem rodziców Bruce’a, tak więc Thomas bierze udział w pewnych ryzykownych eksperymentach genetycznych w podziemiach Arkham, a Martha trwoni rodzinny majątek i często zagląda do kieliszka…

Tracy Hickman wywołał chaos, nad którym nie potrafił zapanować. Od samego początku rzuca nas w wir postaci i wydarzeń. Akcja pędzi jak szalona, a fakt, iż rozgrywa się na dwóch płaszczyznach (w tę i z powrotem, w tę i z powrotem) przyprawia o nieprzyjemne zawroty głowy. W tle co jakiś czas pojawia się komisarz Gordon, pojawiają się Scarface, Harley Quinn, Joker… Oni wszyscy pojawiają się i znikają, właściwie nie wiadomo po co. Fabuła kuleje, dialogi są momentami sztuczne i toporne. Jednak największym minusem jest kreacja głównego bohatera. Batman to przecież coś o wiele więcej niż maska („za każdą maską kryje się prawdziwy człowiek” – głosi napis na okładce). Pan Hickman zdaje się tego nie zauważać; zamiast tego skupia się na tajnikach budowy batstroju czy problemach z klimatyzacją w batmobilu. Tytułowy Mściciel ma naprawdę niewiele wspólnego z superbohaterem, którego znamy z komiksów i filmów.

Zostańmy więc przy komiksach i filmach.