Po raz kolejny powtórzę, że pisanie recenzji książki z serii o Joannie Chyłce nie jest wcale sprawą prostą. Dlaczego tak uważam? Otóż cykl ten ma rzesze wiernych fanów, którzy darzą Chyłkę bezwarunkowym uwielbieniem. Inni wręcz przeciwnie, mają już przesyt Mroza. Cóż więc mogę napisać? Czy przekonywanie przekonanych (obojętnie do której grupy należą) ma sens?

Jednak kiedy kurier dostarczył mi najnowszą część serii, odłożyłem wszystkie inne książki i z zapałem przystąpiłem do lektury „Egzekucji”. Ukazała się ona – podobnie jak poprzednie tomy – nakładem wydawnictwa Czwarta Strona. Wszystko przez wydarzenia z „Afektu”. Remigiusz Mróz tak zawiesił akcję, że chciałem jak najszybciej poznać dalsze losy Joanny Chyłki i Zordona.

Czy zatem „Egzekucja” przypadła mi do gustu? Mając świadomość tego, że być może stąpam po cienkim lodzie, napiszę po prostu o swoich wrażeniach z lektury. Przede wszystkim podzieliłbym książkę niejako na dwie strefy. Każdy miłośnik Chyłki będzie czytał „Egzekucję” z wypiekami na twarzy. Wszystko po to, aby poznać dalsze losy dwójki znanych prawników. Autor zaś ich nie oszczędza – w książce dzieje się naprawdę bardzo dużo. Czasem wręcz stawiałem sobie pytanie: czy nie za dużo tego wszystkiego? Akcja pędząca na złamanie karku, rzeczywistość zmieniająca się co kilka stron o sto osiemdziesiąt stopni. Nie wiem, czy Remigiusz Mróz naprawdę sądzi jeszcze, że czytelnicy nabiorą się na jego „chwyty”. Po prostu przyzwyczaił nas do tego, że to, co przedstawia jako stuprocentowy pewnik za kilka stron, okazuje się zupełnie czymś innym. Nie chcę zdradzać fabuły książki, jednak sam złapałem się na tym, że „nie wierzę” autorowi i tylko czekam, kiedy wydarzenia przybiorą zgoła inny obrót.

Druga część książki – określiłbym ją warstwą literacką i prawniczą – zdecydowanie mnie rozczarowała. Sam autor niejako „ubezpieczył się” w posłowiu – mnie jednak jego tłumaczenie nie przekonało. Mimo iż na początku zostaje zarysowana kolejna zawiła sprawa prawna, to z czasem ginie ona w gąszczu akcji. Bardzo nie spodobało mi się, że autor niemal na całego poszedł w stronę sensacji. Opisywane sceny śmiało mogłyby znaleźć się w „amerykańskich filmach” i wcale nie jest to komplement. Nie przypadły mi także do gustu brutalne i wulgarne sceny. Według mnie są one zupełnie niepotrzebne i u mnie budziły zwyczajny niesmak. Właśnie za to nie lubię książek Czornyja, tymczasem właśnie poczułem się, jakbym czytał kolejną z nich. Myślę, że Remigiusz Mróz skręcił w złą stronę. Czyżby zaczynał pisać kolejne tomy z myślą o ich ekranizacji? Mam wrażenie, że tracą na tym czytelnicy. Autor po prostu przesadził ze zwrotami akcji i ich brakiem prawdopodobieństwa. Podczas czytania zrozumiecie, co mam na myśli.

„Egzekucja” to już czternasty tom cyklu o Joannie Chyłce – bynajmniej nie ostatni. Osobiście uważam, że jest to raczej słaba część. Wiele elementów tej historii po prostu mnie odrzucało. Oczywiście książkę przeczytałem bardzo szybko, chcąc poznać zakończenie tej historii. Wydaje mi się jednak, że Remigiusz Mróz powinien wrócić do stylu i wymowy pierwszych tomów. Obawiam się, że wątek Konsorcjum, Langera itd. zdominował duet, który zdobył sobie rzesze sympatyków. Bardzo mnie już męczy także obraz Chyłki jako alkoholiczki. Mam nadzieję, że tom piętnasty będzie dużo lepszy. Sama Joanna zaś nieco bardziej trzeźwa.

Wojciech Sobański