Nie ma jak w domu!

Dla Ewy coroczny wyjazd do rodziny na Boże Narodzenie to nie kara, a raczej wyczekiwana przyjemność. Czas na głęboki oddech i całkowity reset od pracy, która ją na co dzień pochłania. Co prawda, dzięki niej w pięć lat dorobiła się kawalerki w centrum miasta i całkiem przyzwoitego auta. I to bez konieczności brania kredytu. Jednak wiele też poświęciła – między innymi życie osobiste i sporo czasu dla siebie – i coraz bardziej zaczyna jej to ciążyć.

Nasza bohaterka jest spokojna, uporządkowana i... śmiertelnie zmęczona. Zupełnie odstaje od znajomych z pracy – dziewczyn z miasta, które tylko czekają na weekendowe suto zakrapiane przygody. Dobija do trzydziestki i musi zastanowić się nad tym, czego tak naprawdę chce od życia. A z pewnością nie jest to powrót do wciąż pustego mieszkania... Świąteczny urlop w rodzinnym domu wydaje się jej więc idealnym czasem na tego typu refleksje.

Niespodziewany gość

Niestety przyjazd Bruno zniszczył cały ten misterny plan. Teraz Ewa czuję się spięta jeszcze bardziej niż wcześniej. Nie może się odnaleźć w rodzinnym domu, mimo że to on, a nie ona jest w nim gościem. Myślała, że przyjdzie do Jastrowa ze swoimi wielkomiejskimi rozterkami i zastanie rodzinną sielankę, ale była w błędzie. Problemy znajdą się wszędzie, nawet w tak malowniczej świątecznej scenerii.

„Chyba pora dorosnąć. Idealne święta z idealnymi rodzicami i domem wolnym od trosk to coś, w co mogą wierzyć dzieci, a nie znerwicowana trzydziestolatka, która twardo stąpa po ziemi”. (str. 24)

„Zbłąkany wędrowiec”, który przyjechał z jej bratem, a którego jej rodzice postanowili wspaniałomyślnie ugościć, wcale nie polepsza napiętej sytuacji. Wręcz przeciwnie. Bruno całkowicie zaprząta jej uwagę. Irytuje i drażni, a przy tym... podnieca. Zapowiedział jej nawet bezczelnie, że będzie jego, zanim te Święta dobiegną końca. Ewa wie, że ten typ oznacza same kłopoty, ale nic nie może poradzić na to, jak na nią działa.

Ciepła, zwariowana historia

My, kobiety, już takie jesteśmy, że, czy tego chcemy, czy nie, ciągnie nas do łobuzów. Marzą nam się faceci, którzy będą się za nami uganiali, nie ulegną i będą wystawiać nas na próby, aby otworzyć nas na wszystko, co oferuje nam życie. Jednak zawsze w pakiecie z takim mężczyzną idzie jego niezbyt ciekawa przeszłość. Tak jest i w tym wypadku. W dodatku ta „przeszłość” zamierza nieźle namieszać w życiu Ewy przed Świętami.

„Wszystko, czego pragnę w te Święta” to zwariowana, ale i ciepła opowieść o wyzwaniach, jakie stawia życie. O tragediach i nowych szansach. O nadziei i wielkich planach. A nic nie odda tego tak dobrze, jak zimowy, świąteczny klimat. Czas zmian i odważnych decyzji. W końcu: „Jeśli twoje marzenia cię nie przerażają, to znaczy, że są za małe".

Ta książka jest równocześnie życiowa i nieźle odrealniona, jak to przystało na opowieść świąteczną. Nie ma tu szybkiej, przypadkowej miłości – jest rosnąca irytacja, fascynacja i pożądanie. Trzeba to jednak oddać autorce, że przy tej całej magii świąt nie zapomniała o zdrowym rozsądku. Ale wierzcie mi, ta szczypta realizmu nijak nie ujmuje tej historii. Wręcz przeciwnie, jest jej jak najbardziej potrzebna. Nie spodziewajcie się więc nagłych, wielkich deklaracji, a raczej zupełnie rzeczywistego powrotu do życia, w którym po tym wszystkim trzeba będzie wprowadzić niemałe zmiany. Ale wiecie co? Taki rodzaj happy endu jak najbardziej się tu sprawdza.

Katarzyna de Castellatti-Gotin