Jak się okazało kuchni chińskiej lekceważyć nie można, zajmuje ona bardzo ważne miejsce w kulturze chińskiej „Stulecie po stuleciu literaci tworzyli eseje i poematy o rozkoszach podniebienia. Shu Xi, żyjący za czasów dynastii Jin, napisał rapsod opiewający makarony, zaś za rządów dynastii Tang poeta Du Fu rozpływał się nad rzecznymi rybami Syczuanu”.*
Chińczycy są dumni ze swojej kuchni i mają do tego pełne prawo. Z każdą przeczytaną stroną mój apetyt rósł, a umieszczone pomiędzy rozdziałami przepisy tylko go spotęgowały.

Świadczy to oczywiście o ogromnym talencie pisarskim Fuchsi, gdyż bardzo umiejętnie połączyła swoje wspomnienia z historią Chin oraz niekończącymi się instrukcjami kulinarnymi.
Zwiedziła ona całe mnóstwo zapleczy restauracji, a wszyscy uliczni sprzedawcy jedzenia na sam jej widok już się uśmiechali, bowiem wieść o Brytyjce interesującej się ich kuchnią szybko się rozprzestrzeniła.

Ciekawość autorki zaprowadziła ją niekiedy do bardzo kłopotliwych sytuacji, bo trzeba pamiętać, że obcokrajowiec wiecznie z notatnikiem w dłoni to na pewno spiskowiec przeciwko Chińskiej Republice Ludowej i zdarzało się, że policja dosłownie deptała Fuchsi po piętach. Jednak ona znalazła bardzo zabawne sposoby, aby panowie nie przeszkadzali jej w kulinarnym poznawaniu Chin.

Książka „Płetwa rekina i syczuański pieprz” jest przede wszystkim pamiętnikiem autorki z pobytu w Chinach. Zawiera jej pierwsze zaskoczenie chińską kuchnią w jednej z Hongkońskich restauracji: „Jaja roztaczały nikłą woń siarkowodoru. Z grzeczności skosztowałam, ale nieprzyjemny zapach przyprawił mnie o mdłości, niemal uniemożliwiając przełknięcie.”** aż do pełnej fascynacji kuchnią syczuańską, co zaowocowało wydaniem książki kucharskiej o tejże kuchni.
Zdecydowanie pamiętnik Fuchsi przeczytać powinien każdy kto chociaż w najmniejszym stopniu interesuje się kuchnią chińską.

Ja muszę już niestety kończyć pisanie, bo właśnie zabieram się do zjedzenia „Makaron dandan wg przepisu Laobana Xie”.***

Joanna Wicher

*str 194
**str 9
***strona 52