Auggie to szkolny urwis, który prześladował Juliana – bohatera „Cudownego chłopca”. Lekcja pokory, jaką wyniósł dorastający chłopak, odmieniła świat jego wartości. Prawdziwym dopełnieniem w moralnej transformacji będzie jednak dla niego historia babci, która nauczyła go nie, że tak naprawdę nie wystarczy czynić zła, lecz trzeba jeszcze z nim walczyć. I to nawet wtedy, gdy wydaje się, że gra jest z góry skazana na porażkę. A może zwłaszcza wtedy?
„Ci, którzy nie pamiętają przeszłości, są skazani na jej powtarzanie” – tym cytatem z George’a Santayana R.J. Palacio rozpoczyna swoją opowieść, z której dowiadujemy się o tym, że męstwo może przybierać naprawdę różne oblicze. Wykazał się nim z pewnością Julien, niepełnosprawny chłopiec, który przez lata chronił Sarę, żydowską dziewczynkę cudem ocaloną przed wywózką do obozu koncentracyjnego. Cudom trzeba jednak pomóc. Chyba nic, tak naprawdę, nie jest wyłącznie dziełem przypadku.

R.J. Palacio potrafi kreślić obrazy przy pomocy zmetaforyzowanego języka, w którym zapisano melancholię, pragnienie tęsknoty, ale też rodzące się uczucie pomiędzy dwójką młodych ludzi. Innych, początkowo obcych, a jednak stopniowo coraz bardziej podobnych, bliskich. Niesamowite, że całość – dosyć minimalistyczna – wzbudza tak potężne uczucia. Autorka w doskonały sposób zniuansowała zresztą motywacje bohaterów, jak i historyczny obraz epoki.

Francja z czasów II wojny światowej dotknięta jest nie tylko przez demony hitleryzmu. Najbardziej dotkliwy jest chyba brak społecznego zaufania – świadomość, że każdy może zdradzić, gdy okaże się kolaborantem. Moralne szarości odmalowane przez Palacio uwrażliwiają nas na to, aby szukać odpowiedzi. Refleksyjny, nastrajający do przemyśleń album, w którym wielką wagę mają słowa, jak i obrazy.

„Biały ptak” to ujmująca opowieść o przyjaźni w czasach wojennego terroru. Uczuciu, które dojrzewa stopniowo, aby przerodzić się w prawdziwą siłę. Dobro, które połączyło dwójkę zagubionych dusz, przetrwało II wojnę światową i kiełkuje w nowych pokoleniach. Lektura dzieła R.J. Palacio stanowi wartościowe źródło wzruszeń, jak i wiedzy. Cudownie rozrysowana przypowieść z czasów Holokaustu.

Marcin Waincetel