Alex to ambitny chłopak, który ma już zaplanowaną ścieżkę kariery. Swoją przyszłość w polityce traktuje bardzo poważnie, cały czas poświęca uważnemu obserwowaniu konkurentów i budowaniu swojego wizerunku. W nielicznych wolnych chwilach imprezuje i jako syn prezydentki Stanów Zjednoczonych z radością dostarcza tabloidom sporo powodów do plotek. Z kolei książe Henry jest spokojnym, ułożonym młodym dżentelmenem, wymarzoną partią dla połowy dziewcząt w kraju. Jego przyszłość też została starannie zaplanowana – będzie kontynuował rodzinną tradycję i nie ma w tej kwestii wiele do powiedzenia. Tych dwóch z pozoru dzieli wszystko: pochodzenie, temperament, cele. Jednak kiedy wskutek niefortunnych okoliczności muszą poznać się trochę bliżej, okazuje się, że mają ze sobą znacznie więcej wspólnego, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać.

Klasyka gatunku, co? Z jednej strony mamy znany schemat „od nienawiści do miłości” okraszony różnicami klasowymi na miarę XXI wieku. Z drugiej – jednak mówimy o romansie nieheteronormatywnym. A to wciąż nowość (i rzadkość) na rynku wydawniczym. Biorąc pod uwagę obecną sytuację osób LGBT+, w pisaniu o nich można łatwo popaść w ckliwy melodramatyzm. Autorce szczęśliwie udało się tego uniknąć. Owszem, bohaterowie mają pod górkę, ale dramatyczne momenty są szczodrze doprawione humorem i dobrze napisaną erotyką. Nie funkcjonują też w próżni (co się często zdarza w romansach) – McQuiston zadbała o solidne podstawy świata przedstawionego. I tak: mamy wielką politykę, sprawy rodzinne, trupy w szafach oraz grono wspaniałych postaci drugoplanowych, z których każdą wyróżnia coś charakterystycznego. Moimi idolkami zostały Nora (za supermózg) i Zahra (za nieustępliwość i bezpośredniość).

Mimo że od początku wiadomo, jak cała historia się skończy, to i tak śledzenie akcji sprawia dużo radości. Z przyjemnością czyta się o kłótniach chłopaków, ich stopniowym odsłanianiu się i zaprzyjaźnianiu, o ich relacjach z bliskimi (szczególnie Alexa, bo narracja jest prowadzona z jego perspektywy). Niebagatelną rolę odgrywa też polityka – w końcu mówimy tu o synu pierwszej kobiety prezydenta USA i potencjalnym następcy brytyjskiego tronu. Brawa dla autorki za to, że nie potraktowała jej po macoszemu, tylko jako pretekst do rzucania bohaterom kłód pod nogi. W tym, co pisze o kuluarach amerykańskiej sceny politycznej i nastrojach elektoratu, czuć profesjonalny research.Na ile profesjonalny, nie wiem, bo nie mam o tym bladego pojęcia, ale sprawianie wrażenia, że się wie, o czym się pisze, też jest sztuką godną pochwały.

Co tu dużo mówić – pozycja warta uwagi. Nie tylko ze względu na nieheteronormatywność, ale także dobrze poprowadzoną akcję, umiejętnie rozłożone akcenty, wyrazistych bohaterów i mocno zarysowane tło. Dla mnie to książka kompletna – dała mi dokładnie to, czego chciałam, spełniła wszystkie moje oczekiwania. I tylko okładka mogłaby być ładniejsza, ale to już takie moje widzimisię.

Ewa Jemioł