Dan Simmons umieszcza akcję swojej powieści rok później. Tym razem na wierzchołek świata postanawiają wejść trzej przyjaciele: doświadczony Richard Davis Deacon, Francuz Jean-Claude Clarouix oraz narrator opowieści — młody Amerykanin Jake Perry. Żeby zdobyć potrzebne fundusze, zwracają się do lady Bromley, opłakującej syna — lorda Percivala, który podobnie jak Mallory i Irvine, zaginął na zboczach góry.

Pisarz w jednym z wywiadów przyznał, iż tytuł może być nieco mylący. Nie jest to bowiem opowieść o olbrzymim yeti, siejącym postrach wśród himalajskich szczytów. Wielbiciele horroru mogą poczuć się więc zawiedzeni. „Abominacja" okazuje się zupełnie inna niż napisany w 2007 roku „Terror", w którym zjawiska nadnaturalne oraz wierzenia Innuitów decydowały o klimacie powieści.

Simmons jako miłośnik himalaizmu podjął się iście tytanicznej pracy w odtwarzaniu realiów minionej epoki. Dzięki jego wysiłkowi czytelnik odnosi niekiedy wrażenie, iż obcuje z reportażem, niezwykle drobiazgowo przedstawiającym codzienność śmiałków, decydujących się wejść na Czomolungmę niecałe sto lat temu. Poznajemy szczegółowo każdy element ekwipunku ówczesnego alpinisty, jesteśmy wprowadzani w świat dawnych nowinek technicznych.

Autor „Hyperiona" dopracował stworzony przez siebie krajobraz z zaciekłością i precyzją najbardziej wytrwałych mistrzów malarstwa realistycznego. Wierzchołek skrzy się w słońcu, a nasi bohaterowie brną do niego wytrwale, chociaż ich wędrówka niewiele ma w sobie z romantycznej przygody. Zbocza Mount Everestu to bowiem kraina wyjątkowo nieprzyjazna dla człowieka, gdzie z trudem przychodzi oddychanie, szybkiemu odmrożeniu ulegają dłonie i stopy, a mózg nie może właściwie pracować, ulegając omamom i halucynacjom. Jednym słowem, wspinaczka w owe rejony jest niczym wyprawa na obcą planetę, a Simmons niezwykle dokładnie oddaje towarzyszące jej pot, krew i łzy.

Warto wspomnieć, iż czasy, w których dzieje się akcja powieści, pozostają wyjątkowo burzliwe. Tym samym losy trzech przyjaciół zostają wplątane w brutalną machinę wielkiej historii. Jeśli oczekujecie potwora, pewnie srodze się zawiedziecie, albo też dojdziecie do wniosku, że najstraszniejsze monstra czają się zawsze głęboko ukryte w ludzkiej duszy.

Ewa Szymczak