Czwarty tom serii „Begin Again” utrzymuje dotychczasową estetykę cyklu (proste fonty, zdjęcie zakochanych wklejone w obrysy pociągnięć pędzla), jednak jego seledynowa barwa odstaje nieco od poprzednich propozycji i jak do tej pory podoba mi się najmniej. Symbolicznie seledyn pasuje jednak doskonale do zawartości książki – nazwa tego odcienia pochodzi bowiem od Céladona, bohatera XVII-wiecznego romansu „Astrea”, którego utożsamia się dziś z wiernością, nieśmiałością i sentymentalnością (podobnie można byłoby określić męskiego protagonistę „Hope Again”).

Pamiętacie Everly, jedną z przyjaciółek Dawn, bohaterki „Trust Again” (drugiego tomu tej serii)? Tym razem to ona doczekała się swojej historii miłosnej w Woodshill. Niezbyt śmiała, uwielbiająca książki dziewczyna właściwie już przy pierwszym spotkaniu poczuła coś do Nolana. Od początku wiedziała, że to uczucie skazane jest na porażkę – w końcu ten był jej wykładowcą – więc starała się je w sobie z tłumić. Przeznaczenie nie dało jednak tak łatwo za wygraną. Gdy Dawn angażuje ich dwójkę do pracy nad kolejną powieścią, bohaterowie zaczynają być sobie coraz bliżsi. Przekroczenie granicy studentka-wykładowca wydaje się nieuniknione, ale uczelniane kodeksy to nie jedyna przeszkoda stająca na drodze ich uczucia. Kolejną są demony z przeszłości, które nie pozwalają im spać po nocach. Czy parze uda się skonfrontować z własnymi lękami i zacząć nowe życie? A może traumy okażą się silniejsze?

Mona Kasten potrafi doskonale wyważyć strawną dawkę kiczu i doprawić ją wiarygodnymi emocjami, realizując przy tym wszystkim inne programowe założenia Young Adult – opowiedzieć o problemach związanych z wkraczaniem w dorosłość, różnorodnych życiowych turbulencjach, zmianach, potrzebie i konieczności dbania o relacje międzyludzkie oraz wielu innych. Tym razem również wykazała się ogromną wrażliwością i wyczuciem, tworząc historię, której głównymi wątkami (poza miłością między Everly i Nolanem) są: przemoc domowa, rozwód, nadużywanie leków, samobójstwo, problemy z zaufaniem i wiele innych. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że trochę tu tych dramatów za dużo, ale tak naprawdę chodzi o konsekwencje pojedynczych wydarzeń – jedno zawsze pociąga za sobą drugie. Całe ludzkie życie jest jak wielokierunkowa konstrukcja domino.

Ze wszystkich romantycznych historii z serii „Begin Again” opowieść o Everly i Nolanem wydała mi się najmniej dopracowana i emocjonująca, ale być może wrażenie to wynika z większych niż wcześniej oczekiwań. Parując ze sobą studentkę i wykładowcę Kasten zbudowała potencjalnie cały zestaw nowych problemów. Nie miało już chodzić wyłącznie o kwestie emocjonalne, ale też o względy etyki zawodowej. Niestety, tego elementu autorka nie wykorzystała jakoś szczególnie. Owszem, bohaterowie mają pewne obawy, ale na samych obawach się tak naprawdę kończy. Szkoda też, że decydując się na historię studentki i wykładowcy, Kasten uczyniła akademika wyjątkowo wręcz młodym (Nolan ma raptem 28 lat). Wydaje mi się, że byłoby czymś odświeżającym dla całego cyklu – po trzech tomach młodzieńczych romansów – zmierzenie się z innym „rodzajem” miłości. Ostatecznie ich romans śledziło się przyjemnie, ale zabrakło mi w nim czegoś, co znajdowałam po kolei w „Begin Again”, „Hope Again” oraz „Feel Again”.

Kasten od początku cenię sobie za język. Autorka przekazuje swoje historie bardzo prosto i bezpośrednio, ale nie infantylnie. Nie popada w jakieś werterowskie przerysowanie, nie buduje pełnych metafor i piętrowych porównań opisów przyrody rodem z „Nad Niemnem”. Jej styl jest dla mnie po prostu przezroczysty, co w podobnej literaturze jest ogromną zaletą – pozwala skupić się na i zaangażować w prezentowaną historię, która przecież wiedzie w powieściach gatunkowych prym. Tym razem jednak podczas lektury pojawił się pewien zgrzyt – powtarzające się słowo „ochryple”. Gdy tylko bohaterowie mówili coś w emocjach (niezależnie jakich) dialog okraszony był stwierdzeniem „powiedział/a ochryple”. Nadmiar tego charakterystycznego sposobu wypowiedzi sprawił, że z czasem na jego widok zaczęłam się uśmiechać, często rozbijając sobie w ten sposób emocjonalną intensywność jakiejś sceny. Szkoda.

Chociaż „Hope Again” odstaje odrobinę od poprzednich powieści z cyklu „Begin Again”, Mona Kasten to wciąż jedna z moich ulubionych (jeżeli nie ulubiona) autorek Young Adult. Z przyjemnością kibicowałam Everly i Nolanowi, nawet pomimo tego, że niektóre wątki widziałabym poprowadzone inaczej lub bardziej rozbudowane. Już nie mogę się doczekać, by poznać historię kolejnej pary z Woodshill. Kto to będzie? Nie wiem, ale mam pewien typ, a nawet dwa.