Oczywiście niewielu pisarzy jest w stanie zakończyć rysowanie mapy z sukcesem. Z reguły poprzestają na tym, co łatwe, zapominając o tym, co czasochłonne (a w sumie, to ignorując). Czytając „Imię Boga” Michała Dąbrowskiego, jedno widzimy wyraźnie. Pisarzowi się chciało. I w sumie nie ma to znaczenia, co było pierwsze: pomysł na powieść czy narysowanie mapy. Nie jest to w ogóle istotne. Wykreowany świat przekonuje nie tylko spójnością, ale i dbałością o szczegóły. Tym samym wyrasta na jednego z głównych bohaterów powieści, co w przypadku książki fantastycznej jest ogromnym plusem.

A o czym jest „Imię Boga”? Akcja dzieje się w Aazh, gdzie dwóch młodych lekarzy Ethon i Lheiam próbują dokonać medycznego przełomu. Nie jest jednak to takie łatwe. W państwie panuje delikatna równowaga pomiędzy cesarstwem a kościołem, która w pewnym momencie zostaje zachwiana. Tym samym rozpoczyna się bezwzględna walka o władzę, w której będzie wiele pobocznych ofiar. Jakby tego było mało, w mieście pojawiają się agenci innego państwa – a wraz z nimi piękna Lori – starający się zrealizować swoje partykularne interesy. Czytelnik więc na pewno nie będzie na nudę narzekał.

I to nie tylko z powodu interesującej fabuły. Powieść – jak na debiut – jest angażująca, dobrze napisana i naprawdę interesująca. Rozpisana w najdrobniejszych szczegółach intryga jest spójna i prowadzi nas ku nieoczywistemu zakończeniu. Ponadto obserwujemy miasto z perspektywy kilku postaci, a wykreowany świat – niczym w „Malazańskiej Księdze Poległych” lub „Opowieści z Meekhańskiego Pogranicza” – sprawił, iż z niecierpliwością czekam na kolejne książki w tym uniwersum. I co więcej, jeżeli autor nie jest przekonany co do napisania kontynuacji, to mam nadzieję, iż szybko się na nią zdecyduje.

Głównym tematem powieści jest walka o władzę. Autor pokazuje, jak wiele są w stanie poświęcić ludzie, aby sięgnąć po jeszcze więcej. Jednak w Aazh dzieją się również i inne rzeczy. Wiele dziedzin nauki podporządkowanych jest kościołowi, przez co jakikolwiek postęp wydaje się niemożliwy. W tym mieście inspirowanym krajami arabskimi, gdzie słowo proroka jest prawem, życiem od pokoleń rządzą obyczaje i zasady ustalone w świętych księgach. Lekarze pracują w ukryciu, aby wydrzeć tajemnice życia i śmierci, a najmniejszy błąd może sprowadzić na ich zgubę. Ryzykują własnym życiem podwójnie: z jednej strony mogą zarazić się od chorego pacjenta, a z drugiej, kościół nieprzychylnym okiem patrzy na ludzi ignorujących religijne zasady.

„Imię Boga” to bardzo udany debiut. Jestem naprawdę zadowolony, że mogłem przeczytać książkę Dąbrowskiego w okolicach premiery. Dzięki temu wiem, że nic mnie nie ominęło. To nie jest przeintelektualizowana fantastyka w stylu Herberta. Autorowi bliżej do Eriksona czy Wegnera, zarówno pod kątem kreacji świata czy położenia nacisku na element przygodowy. Zachęcam więc do lektury, gdyż dobrej polskiej fantastyki nigdy za mało.

Michał Wnuk