Wydawnictwo Literackie ma w swoim dorobku bardzo dużo książek dla dzieci, z którymi trudno jest konkurować. Po niedawnym sukcesie „Żabka i Ropucha” kolejno ukazują się pozostałe książki Arnolda Lobela. W czerwcu swoją premierę miały urocze „Mysie bajeczki”, teraz czas na „Mysie przysmaki”. Wszystkie łączą niezwykle sugestywne ilustracje, którym trudno odmówić urody. Nie są to jednak typowe, słodkie obrazki, pełne cukierkowych kolorów, kwiatków i motyli. Stonowane barwy, utrzymane w jednym schemacie od początku do końca książki, wprowadzają do niej dużo spokoju i harmonii. To ogromna zaleta, zwłaszcza jeśli hołduje się myśli minimalistycznej.

„Mysie przysmaki” to nie jest książka kucharska, jak można by było sądzić, jeśli potraktowałoby się tytuł bardziej serio. W rzeczywistości jest to zbiór opowiadań połączonych postacią jednej myszki, która schwytana przez łasicę, została przeznaczona na mięsną wkładkę do zupy. Postanowiła kupić sobie trochę czasu i zaproponowała w dość przewrotny sposób, że opowie kilka historii.

Historie opowiadane przez mysz są pełne gry absurdów, specyficznego poczucia humoru, ale i wielkiego uroku, któremu ulegną nie tylko dzieci. Gdyby je rozbudować, zyskałyby z pewnością prawo nazywania się bajkami z prawdziwego zdarzenia, ale wówczas dziecku trudno byłoby czytać samodzielnie. Długie teksty są przecież mocno nużące na początku czytelniczych zmagań. Dobrze więc, że każda z opowieści myszy zamyka się w kilku stronach. Żadne dziecko nie zdąży się zmęczyć, a już napotka koniec. Na moją sześciolatkę to działało niezwykle motywująco. W kilka chwil przeczytała całość i nie pamiętam, kiedy ostatnio była z siebie taka dumna. Do końca dnia wspominała swój sukces i opowiadała to, co zapamiętała, każdej napotkanej osobie, czy to koleżance, czy starszej siostrze. Nie każda książka tak na nią działa, dlatego uważam, że taka jej reakcja jest najlepszą rekomendacją dla „Mysich przysmaków”. Czytajcie więc swoim maluchom do poduszki, a jeśli potrafią już czytać same, uważnie słuchajcie i patrzcie, jak wasze pociechy stają się prawdziwymi molami książkowymi.

Izabela Straszewska