Po śmierci matki Joey wraca do Anglii, aby wreszcie zacząć dorosłe życie u boku świeżo poślubionego Alfiego. Zatrzymuje się w domu brata, w luksusowej dzielnicy Bristolu, miejscu, gdzie ktoś zawsze kogoś obserwuje. Spotkanie z jednym z sąsiadów – mężczyzną idealnym, dyrektorem szkoły kochanym przez uczniów (a zwłaszcza przez uczennice) – staje się początkiem fatalnego zauroczenia, które za kilka miesięcy zakończy się dla kogoś dwudziestoma ciosami nożem i plamą krwi na kuchennej podłodze.

Gdyby „Widzę cię” Lisy Jewell nie rozpoczynało się sceną krwawej zbrodni, książka z początku mogłaby przypominać kiepski romans: młoda dziewczyna tuż po ślubie zakochuje się od pierwszego wejrzenia w starszym mężczyźnie z sąsiedztwa. Banał. Ale historia banalnego uczucia między sztampowymi bohaterami szybko zmienia się w intrygujący thriller za sprawą doskonale wykreowanych postaci drugoplanowych. To pozostali mieszkańcy osiedla nadają książce głębi i przenoszą ją na wyższy poziom. Z pozoru zwyczajne rodziny za kolorowymi fasadami swoich domów skrywają całą gamę obsesji, perwersji i urojeń, które sprawiają, że z niemal każdym rozdziałem rośnie liczba podejrzanych.

Lisa Jewell prowadzi nas przez wydarzenia w sposób, który zmusza do zachowania czujności aż do końca lektury. W miarę jak odkrywa kolejne motywy kierujące działaniami bohaterów, wydaje nam się, że wszystko staje się jasne i że zaczynamy rozumieć, do czego to wszystko dąży – aż nagle okazuje się, że daliśmy się zwieść pozorom, a sprawa ma drugie i trzecie dno. Intrygująca jest też budowa powieści: poznajemy wydarzenia z 24 marca, a następnie cofamy się w czasie o kilka miesięcy, próbując dociec, jak doszło do zbrodni i jaki był jej motyw. Wydarzenia zostają ukazane z różnych punktów widzenia, możemy się też zapoznać z fragmentami policyjnych protokołów. Wszystko to sprawia, że „Widzę cię” czyta się z prawdziwym zaangażowaniem.

Poza sprawą zabójstwa i rozwijającego się uczucia między bohaterami powieść porusza bardzo aktualne kwestie przemocy w szkole i w rodzinie, zaburzeń psychicznych, stalkingu i molestowania. Przy czym niekiedy autorka daje nam się ponieść własnym uprzedzeniom. Czy właściwie oceniamy poszczególnych bohaterów? To okaże się dopiero na końcu.

Agnieszka Kruk