„Uwaga! Czytanie grozi niekontrolowanym pragnieniem bananów!”.

Natasha robi coś, czego naprawdę nie powinno się robić w pracy. Zwłaszcza jeśli jeszcze nie jest to twoja praca i czekasz jedynie na rozmowę rekrutacyjną. Jednak gdy tylko go zobaczyła, po prostu musiała go mieć. Nim się spostrzegła, już miała go w ustach. Wyglądał tak smakowicie! Długi, w idealnym kolorze, lekko zakrzywiony… banan. Jego banan. Banan zarezerwowany dla przyszłego szefa, podpisany jego imieniem i znikający właśnie w jej przełyku. W dodatku na jego oczach.

Z pewnością kojarzycie te dwie postaci: smerf Ciamajda i krasnoludek Gapcio. Cóż, Natasha z „Jego banana” jest kolejną ofermą na tej zacnej liście. Przyciąga wypadki i nieszczęścia jak mało kto. To przesympatyczna chodząca katastrofa, która czasem w przerażający sposób zapomina o zdrowym rozsądku. Jak to w komediach bywa, właśnie taka osoba została przydzielona do supertajnej misji.

Nasza główna bohaterka jest bowiem dziennikarką i znalazła się w Galleon Enterprises nie bez powodu. Została tam wysłana, żeby znaleźć jakieś haki na Bruce'a Chambersona – przystojnego właściciela tej wielkiej korporacji. To jej ostatnia szansa na poważny artykuł, inaczej już na zawsze utknie przy najnudniejszych zleceniach w redakcji. Które i tak, ze swoim talentem do pakowania się w kłopoty, zawsze zawala.

Ku zdziwieniu wszystkich Natasha zostaje jednak zatrudniona. Ma to być swego rodzaju zemsta. Bruce nie zamierza odpuścić jej tej drobnej wpadki, przez którą zburzyła monotonię jego codzienności. Monotonię, nad którą tak ciężko pracował i która znaczy dla niego o wiele więcej, niż to okazuje. Jako totalny służbista, z ustalonym co do minuty planem dnia, sprawuje kontrolę dosłownie nad wszystkim. Daje mu to poczucie bezpieczeństwa i nadaje cel w życiu, jednak sprawia również, że wydaje się mroczny i niedostępny – jakby skrywał wszystkie uczucia za maską.

Jednak udało mu się swoje „skłonności obsesyjno-kompulsywne ze sporą domieszką perfekcjonizmu” (jak sam je określa) przekuć w swój największy atut. To dzięki nim osiągnął sukces i nie zamierza z tego rezygnować. Zawsze jest o krok przed resztą, bezbłędnie przewiduje posunięcia innych i jest przygotowany dosłownie na wszystko. Oprócz uroczej stażystki, która wkracza w jego życie, wprowadzając do niego sporą domieszkę chaosu.

Dziewczyna jednocześnie bawi go i irytuje swoją niezdarnością, wnosząc do jego codzienności niemały zamęt. Najprostsze zadania wydają się ją przerastać, ale mimo wszystko zawsze znajduje ona jakieś kreatywne rozwiązanie bieżących problemów. Bruce bardzo szybko orientuje się więc, że kara, którą zamierzał wymierzyć Natashy, zatrudniając ją, obróciła się przeciwko niemu. A gdy w grę wchodzą rosnące pożądanie i niezrozumiałe dla bohaterów uczucia, od katastrofy dzielą ich już tylko milimetry. W powietrzu, oprócz rosnącego seksualnego napięcia, wisi bowiem coś jeszcze – sekret, który skrywa Natasha.

Penelope Bloom dokonała czegoś niezwykłego – stworzyła książkę z niczego. Romans, którego akcja opiera się na bananie, był dość ryzykownym pomysłem, na szczęście nie okazał się totalną klapą. Autorka w zabawny i frywolny sposób opowiedziała nam historię pełną moralnych rozterek, w której bohaterowie dźwigają na swoich barkach odpowiedzialność za swoich bliskich, mierzą się z presją otoczenia i próbują sprostać pogoni za marzeniem życia w wielkim mieście. A wszystko okraszone masą dwuznacznych odwołań do bananów, które z pewnością wywołają szczery uśmiech i rumieniec u niejednej osoby!

Mimo obaw, co też wyjdzie z połączenia Ciamajdy i Batmana (bo przecież nie mogło to być nic dobrego), nie zawiodłam się. Główni bohaterowie zupełnie do siebie nie pasują, ale za to są doskonałym potwierdzeniem zasady, że przeciwieństwa się przyciągają. „Jego banan” świetnie pokazuje, jak tak różne osobowości mogą się w związku równoważyć. Czasem nie spodziewamy się bowiem, że ktoś zupełnie inny od nas będzie do nas tak idealnie pasował i że zamiast wprowadzać do naszego życia chaos, może je dopełniać i bilansować.

„Jego banan” to książka idealna na urlop – zapewni relaks i odmóżdży wystarczająco, aby przy niej wypocząć, równocześnie angażując czytelnika i bawiąc go do łez. Nie jest pisana górnolotną polszczyzną, a prostym, przyjemnym językiem, który z pewnością nie wymaga sprawdzania poszczególnych terminów w słowniku. Ale ten styl idealnie do niej pasuje! To lekka, krótka i smakowita komedia romantyczna na papierze. Z dużym naciskiem na komedię, ze szczyptą pikantnych scen, przez które będziecie mieć banana na twarzy – gwarantuję!

Katarzyna Kłosowska