Rybacy znikają. Statki toną. Morskie zwierzęta zaczynają zachowywać się agresywnie. Tysiące ludzi znajdują śmierć we wzburzonych wodach oceanu. Świat pogrąża się w chaosie. Grupa starannie wybranych naukowców próbuje znaleźć przyczynę groźnych zjawisk i powstrzymać apokalipsę.

Dzieło Schätzinga to sugestywna opowieść o tym, jak nasz gatunek zaznaje cierpień, które od wieków fundował zwierzętom. Ludzie muszą uciekać ze swoich domów, chorują i umierają z powodu kontaktu z nieznanymi wcześniej substancjami. Poczucie bezpieczeństwa staje się tylko wspomnieniem, bo wróg nie zna litości i raz za razem przypuszcza atak. Woda nie zabarwia się już krwią wielorybów czy innych morskich stworzeń – tym razem to przedstawiciele homo sapiens są ofiarami rzezi. Ocean przypomina o swojej potędze i brutalnie odbiera swój trybut.

Schätzing nie tylko daje tu popis literackiego kunsztu, lecz także raczy czytelników mnóstwem konkretnych informacji z rozmaitych dyscyplin naukowych, m.in. biologii, astronomii, etnografii i geologii. Wiedzę tę podaje w bardzo przystępnej formie – często wkłada ją w usta bohaterów, specjalistów w danej dziedzinie, którzy cierpliwie tłumaczą różne pojęcia laikom. Lista naukowców, z którymi autor konsultował się podczas pracy nad powieścią, to dowód na to, jak solidnie opracował temat.

„Odwet oceanu” intryguje i przeraża, ale także skłania do zastanowienia się nad pewnymi ważnymi kwestiami. Czy ludzkość jest w ogóle potrzebna światu? Czy wszystkie, przekazywane z pokolenia na pokolenie, opowieści o tym, że stanowimy najdoskonalszy z tworów natury, rasę wybraną przez Boga, nie są zwykłymi bajkami, mającymi ukoić nasz strach przed rzeczywistością, w której znaczymy tak niewiele? I czy szkody, jakie wyrządzamy środowisku, nie sprawią, że w końcu Ziemia zdecyduje się nas pozbyć?

„Odwet oceanu” to książka, którą warto przeczytać, niezwykle ważny głos w obronie przyrody. W świecie, w którym wielu ludzi nie ma żadnych oporów przed wrzuceniem do morza plastikowej butelki, każdy utwór promujący świadomość ekologiczną jest na wagę złota.

Małgorzata Pawlak