Możliwe, że nie kojarzycie Ahsoki Tano, gdyż nie jest ona pierwszoplanową postacią ze świata wojen gwiezdnych. Nigdy nie pojawiła się w filmowej sadze, dopiero serial „Gwiezdne wojny: Wojny klonów” (2008-2014) przedstawił nam tę bohaterkę – padawankę Anakina Skywalkera. Spokojnie, nie mam zamiaru streszczać serialu czy opisywać jej losów. W tym przypadku nie to jest istotne. Najważniejsze, aby wiedzieć, iż Tano uniknęła śmierci w wyniku rozkazu 66 – i to nie dlatego, że przejrzała plany Imperatora. Po prostu wcześniej opuściła Zakon Jedi, dzięki czemu nie znalazła się na celowniku klonów.

Ale przejdźmy do samej książki, która zaczyna się w pierwszą rocznicę przejęcia władzy przez Palpatine’a. Ahsoka (a tak właściwie to Ashla, gdyż bohaterka ukrywa się pod pseudonimem) kolejny raz musi uciekać z miejsca, w którym poczuła się bezpiecznie. W efekcie trafia na rolniczą Raadę, na której nie ma śladu po Imperium. Los jednak jeszcze raz zmusza Ahsokę do podjęcia wyzwania i walki o ludzi, których polubiła, a może nawet pokochała. Tym samym obserwujemy, jak krok po kroku Ahsoka przeistacza się w tajemniczego Fulcruma (tu muszę odesłać do serialu „Star Wars: Rebelianci”).

I o tym tak naprawdę jest ta książka. O walce z reżimem nastawionym na wyeksploatowanie i wyjałowienie. O ludziach, którzy są gotowi poświęcić wszystko, aby być wolni. Walka jest nierówna i jak się wydaje skazana na porażkę. I choć każdy fan „Gwiezdnych wojen” wie, jak się kończy ta historia, to warto zobaczyć, w jakich warunkach rodziła się Rebelia.

Książka ma oczywiście kilka mankamentów, przez co bywa irytująca. Po pierwsze, częste błędy w tłumaczeniu, zwłaszcza w ostatnich rozdziałach (chyba deadline się zbliżał). Momentami aż mi zęby zgrzytały, gdy wyłapywałem co bardziej soczyste kawałki (nie chcę się pastwić, sami je znajdziecie). Jednak nie wszystkie błędy muszą wynikać ze słabego tłumaczenia. Ponoć w oryginalnej wersji językowej też jest wiele niedociągnięć. Po drugie, konstrukcja powieści chwilami przypomina kolejny odcinek serialu, a historia ewidentnie adresowana jest do młodszego czytelnika, przez co może być odbierana jako prosta i infantylna. Schematyczność i łatwość w pokonywaniu przeciwności losu powodują, że trudno jest się do końca zaangażować i uwierzyć w jakiekolwiek zagrożenie. Po trzecie, czuć niewykorzystany potencjał opowieści. Przeistoczenie w Fulcruma jest co prawda naturalną konsekwencją wcześniejszych decyzji i zachowań, lecz historia przedstawiona przez E.K. Johnston nie jest godna bohaterki, jaką jest Ahsoka.

Mimo wszystko książkę czyta się dobrze, a sama Tano jest na tyle ciekawą i angażującą bohaterką, że łatwo jej kibicować i z wielkim zainteresowaniem śledzić jej losy. Wystarczy tylko przymknąć oko na niedociągnięcia. Dzięki temu można docenić moc tej pozycji: nie jest wymuszona, lekko zmierza ku spodziewanemu zakończeniu. Myślę, że warto poczekać na następne przygody walecznej Ahsoki. W końcu galaktyka sama się nie uratuje.

Michał Wnuk