Alex T. Smith był kiedyś takim wierzącym w Mikołaja dzieckiem, a kiedy dorósł, pamiętając o swoich dawnych tęsknotach, postanowił przygotować coś szczególnego – książkowy kalendarz adwentowy. „Jak Winston uratował Święta” to historia wigilijnych przygód małej myszki. W Wigilię Bożego Narodzenia, kiedy Winston szuka sobie miejsca na nocleg, wiatr swoim zimowym podmuchem rzuca w niego kopertą. Adresatem okazuje się Święty Mikołaj i Winston jest przerażony tym, że jeśli zagubiony list nie dotrze na Biegun Północny na czas, jego autor będzie miał najbardziej nieszczęśliwe święta w życiu – nie dostanie prezentu. Myszka postanawia zanieść list do Mikołaja i choć nie ma pojęcia, gdzie znajduje się Biegun Północny, z ogromną determinacją zabiera się do wykonania zadania. Czasu ma niewiele, bo to już wigilijny wieczór i jutro rano prezent powinien znaleźć się pod choinką. Myszka z pomocą innych zwierząt przemierza miasto w poszukiwaniu wskazówek, które mogą doprowadzić ją do Mikołaja. A jest to miasto szykujące się do świąt, na ulicach widać więc pięknie ubranych ludzi, śpieszących do swoich bliskich na uroczystą kolację. Myszka trafia po drodze do kościoła, w którym wierni śpiewają kolędy, ogląda też piękną i przytulną szopkę, w której najchętniej ucięłaby sobie drzemkę. Zadanie nie jest jednak wykonane, więc nie ma mowy o spaniu. W końcu po wielu przygodach Winston trafia do domu towarowego, bo tu podobno miał być tego dnia Mikołaj. Tak przynajmniej było napisane na plakacie, który zapraszał dzieci na świąteczne spotkanie. Czy Mikołaj tam będzie, nie zdradzę, bo nie ma nic gorszego, niż ujawnić wszystkie szczegóły. Powiem tylko, że historia Winstona jest nieszablonowym spojrzeniem na Boże Narodzenie. Jest to spojrzenie z perspektywy bezdomnej miejskiej myszy, pragnącej jedynie znaleźć dla siebie ciepły kącik do spania, która rezygnuje jednak z własnego komfortu, by uratować czyjeś święta.

Książka została podzielona na 25 rozdziałów, niezbyt długich, przeznaczonych do czytania po jednym dziennie, zaczynając od 1 grudnia. Jest to więc nietypowy kalendarz adwentowy. Po każdym rozdziale autor zamieścił propozycję pracy plastycznej albo przepis na świąteczny przysmak, który dziecko może wykonać samodzielnie przy niewielkim wsparciu dorosłych. Wspomniał też o świątecznych zwyczajach różnych krajów i przygotował dla dzieci listę dobrych uczynków, które można zrealizować w przedświątecznym czasie. Jednym słowem, jest to wspaniały sposób na wypełnienie grudniowych dni wspólnym rodzinnym oczekiwaniem na Boże Narodzenie. Ostatni rozdział został przeznaczony do przeczytania 25 grudnia. Zakończenie historii jest zaskakujące i prawdziwie magiczne – idealnie oddaje świąteczny nastrój. Po odczytaniu ostatnich słów nie pozostaje już nic innego, jak wspólnie z dziećmi zanucić ulubioną kolędę.

Izabela Straszewska