Po takim wstępie trudno nie być zaintrygowanym książką, którą właśnie wzięło się do rąk. Ja też byłam, dlatego czym prędzej przystąpiłam do lektury „Skradzionych laleczek” autorstwa Ker Dukey i K. Webster. Wszak żadna lektura, która obiecuje mi silne doznania, nie może zostać przeze mnie pominięta.

I czego jak czego, ale właśnie tych silnych doznań podczas lektury mi nie zabrakło… Fabuła książki opowiada o Jade Philips – teraz już dorosłej kobiecie, policjantce, która będąc młodą dziewczyną, została uprowadzona wraz ze swoją siostrą przez psychopatę. Po kilku latach niewoli i życia w nieludzkich warunkach Jade udało się uciec, jednak płacąc za to wysoką cenę – jej młodsza siostra nadal pozostawała w rękach złoczyńcy.

Jako dorosła kobieta i przedstawicielka prawa postanawia rzecz jasna dorwać sprawcę, wierząc, że Macy nadal żyje i uda się ją uwolnić. Droga do celu, który sobie obrała, jest jednak kręta i wyboista, a do tego pełna lęków i negatywnych konsekwencji zdarzenia sprzed lat.

To, co od razu rzuciło mi się w oczy podczas lektury, to jej bezpardonowość i nieschematyczne podejście do postaci Jade jako ofiary traumatycznego przeżycia. Nie widzimy tu poszkodowanej, „biednej” kobiety, która boi się własnego cienia, a spraw intymnych wystrzega się jak ognia, jak to często bywa w innych fabułach. Jade jest kobietą pełną fobii, ale hardą i walczącą o to, co sobie założyła. Nie jest też pozbawiona skaz, które zafundował jej dręczyciel. Skaz wychodzących na światło dzienne w sytuacjach intymnych…

Napisałabym nieco więcej, ale nie mogę, by nie zdradzać zbyt wiele z fabuły „Skradzionych laleczek”. Dlatego by poznać smaczki tej książki, musicie sami po nią sięgnąć. Dodam tylko, że jeśli lubicie klimat „50 twarzy Greya” i chcielibyście przeczytać podobną opowieść, ale w zdecydowanie mocniejszej wersji, to z tego tytułu na pewno będziecie zadowoleni. Zwłaszcza że to pierwsza część serii – rozbudzi w was ciekawość i ochotę na ciąg dalszy, który niebawem nastąpi.

Ewa Szczepańska