Po trzech latach Rachel wraca do rodzinnego miasta, by spróbować uporać się z bólem po śmierci brata. Tutaj nikt nie wie, że Cal utonął w oceanie, Rachel wciąż może udawać, że mieszka on we Francji, u ojca, wciąż chce badać głębiny oceanów i żyjące w nich stworzenia. Jednak z czasem prawda musi wyjść na jaw, a w poradzeniu sobie z nią może pomóc tylko Henry, jej najlepszy przyjaciel i dawna miłość. I choć początkowo wszystko idzie jak po grudzie – wspólna praca w antykwariacie, który wkrótce ma zostać sprzedany, złamane serce Henry’ego, bolesne wspomnienia Rachel – z czasem wszystko zaczyna się zmieniać dzięki niezwykłemu działowi w antykwariacie, jakim jest Biblioteka Listów. Znajdują się w niej książki, których nie można sprzedać, zapełnione są notatkami, podkreśleniami, rysunkami i wiadomościami. Pomiędzy kartkami ludzie zostawiają sobie listy. Większość z nich trafia do adresatów, lecz zdarza się tak, że wpadają również w niepowołane ręce, jak stało się z listem, który Rachel zostawiła Henry’emu przed wyjazdem.

„Słowa w ciemnym błękicie” to powieść dla młodzieży, której odbiorcą z racji wieku się nie czuję. Natomiast klimat antykwariatu, przywołane tytuły, nazwiska i cytaty (znalazło się nawet miejsce na Borgesa!), są niesamowitym atutem tej książki. Przyznać też trzeba, że dwójka bohaterów to wcale nie są głupie rozwydrzone dzieciaki, a całkiem przyzwoita i mądra młodzież. Cath Crowley i jej „Słowa w ciemnym błękicie” z pewnością przypadną do gustu nastolatkom, myślę, że te x lat temu i ja bym się nią zachwyciła.

Karolina Purłan