Mercedes Thompson jest znana z kilku nieprzemyślanych decyzji, niewyczerpanej odwagi i kłopotów, które cały czas przyciąga. Zawsze była samotnym kojotem. Teraz sytuacja się zmieniła. Stając się towarzyszką Adama, dołączyła do stada, co trochę ją przerasta. Z więzią partnerską również dzieje się coś niedobrego. Na to wszystko jej przyjaciel chce popełnić samobójstwo, a Królowa Wróżek zaprasza do siebie na audiencję. Pradawni, wilkołaki walczący o przywództwo i trochę zagubiony kojot, który szybko musi odzyskać swój charakterek – piąta część skupia się na dosyć trudnym etapie dla bohaterki i funduje nam wybuchową mieszkankę emocjonalną.

Jedno przyznam, od wydarzeń z Timem – Mercedes kompletnie się zmieniła. Zgubiła swoją pewność siebie, charyzmę i skuliła się w sobie, czekając na kolejny atak. To kobieta cały czas zamieszana w katastrofy związane z pradawnymi, wampirami i innymi stworzeniami rodem z legend – jak na złość zawsze ktoś pragnie jej śmierci. Z jednej strony, widzę, że nie jest to Mercedes z pierwszych części. Z drugiej, podoba mi się, że autorka nie zrobiła z niej bohaterki idealnej – Mary Sue, która nawet po gwałcie, wstanie, otrzepie się i będzie żyła, jakby nigdy nic się nie stało. Briggs wzięła pod uwagę psychologię postaci i traumę Mercedes. Dlatego też przez kolejne tomy nasz nieustraszony kojot chodzi z podkulonym ogonem. Mercy jednak walczy i może to na wyrost, ale staje się inspiracją, że każdy strach da się przezwyciężyć. Wydaje się, że niby kolejne urban fantasty, jednak tym razem ukazujące tematy trudne i budzące grozę. Postać Mercedes jest mi bardzo bliska i w pewien sposób przez to autentyczna. Zresztą, czytając każdą kolejną część, coraz mocniej zżywam się z bohaterami – to jak odcinki dobrego serialu, który nie chcę, aby się skończył.

Seria o Mercedes ma swój specyficzny klimat – uwielbiam świat wilkołaków, ich zwyczaje, zasady, jakimi rządzi się każde stado. W „Zrodzonym ze srebra” oprócz samej akcji z Pradawnymi, mamy szerszy obraz Adama i jego wilkołaków. Co więcej, Mercedes jest ich częścią. Autorka ujawnia wiele ciekawych informacji na temat więzi partnerskich oraz stada, tego, co odczuwają jego członkowie, jak mogą sobie pomagać oraz zaszkodzić. Pojawiają się walki o status alfy i Adam, który dosłownie wszystko zrobi dla swojej towarzyszki. Coraz bardziej lubię tego faceta. Mamy także Samuela, trochę bardziej smętnego i pozbawionego chęci do życia. To jeden z bohaterów, który od samego początku nie mógł znaleźć sobie miejsca – smutna postać poboczna, nie wiadomo czy go lubić, czy jednak nie?

Mam trochę uwag do stylu. Początek był nieco rozczarowujący, pozbawiony dynamiki, następnie bardzo chaotyczny – akcja bardzo szybko się rozwijała, ale autorka skała po kilku wątkach, wprowadzając jedno wielkie zamieszanie. Briggs nie zapanowała nad nieco chaotyczną akcją, w niektórych opisach zabrakło mi precyzji i uspokojenia niektórych szybszych fragmentów. Jednak na pocieszenie, końcówka rekompensuje chaotyczną fabułę – wywołuje wielki uśmiech i zapowiada ekscytujący tom szósty.

Co tu dużo pisać, to Mercedes! Każdy kolejny tom od razu pochłaniam, nie mogąc doczekać się kolejnego. Uwielbiam świat wykreowany przez Patricię Briggs, dlatego w następnej części – „Piętno rzeki” liczę na więcej akcji, więcej zakochanej Mercy i Adama oraz na zawiłą zagadkę do rozwiązania!

Gabriela Rutana