„Matka jej córki” podejmuje interesujący temat dawstwa jajeczek oraz macierzyństwa z pomocą dawczyni, co stanowi wprowadzenie do opowieści o relacji dwóch kobiet na różnych etapach życia, dwóch różnie rozumianych matek – Lana i Katja zaprzyjaźniają się w mocno niekonwencjonalnych okolicznościach, co samo w sobie stanowi ciekawy materiał na powieść. Daniela Petrova postanowiła ubarwić go zagadką kryminalną w postaci zaginięcia Katji, mnożąc pytania i sekrety z życia kolejnych osób z otoczenia dziewczyny. Rekomendacje, które możemy znaleźć na wewnętrznej stronie okładki, określają „Matkę jej córki” jako powieść trzymającą w napięciu, która sprawia, że czytelnik siedzi jak na szpilkach aż do samego końca. Choć zgodzę się, że jest to sprawnie napisany debiut, który umie podtrzymać zainteresowanie czytelnika, to raczej brakuje mu do pełnokrwistego thrillera, który trzyma w napięciu i sprawia, że z niepokoju obgryzamy paznokcie. Historia Lany i Katji obfituje w sekrety i błędne decyzje oraz prywatne dramaty rozgrywające się na tle wielkiego miasta; z zaciekawieniem śledziłam ich losy, choć mając już za sobą powieści Aimee Molloy czy Harriet Tyce, nie potrafiłam być w pełni podekscytowana lekturą. To autorki tworzące w podobnym klimacie, wybierające podobne pomysły i choć Daniela Petrova bez żadnych kompleksów może stanąć obok nich, to jednocześnie trudno określić jej debiut jako powiew świeżości na tej półce. Operując warstwą psychologiczną skupiającą się na przeciętnych ludziach i ich reakcjach na niespodziewane wydarzenie, które wkroczyło do ich zwyczajnej codzienności, „Matka jej córki” wpisuje się w nurt thrillerów o mocno obyczajowym posmaku, które raczej nie oferują mocnych wrażeń. Choć kategoria thrillera małżeńskiego i domestic noir często buduje napięcie poprzez eksplorowanie mrocznych zakamarków psychiki postaci, sięgając do zepsucia i krwawych zbrodni, wiele tytułów pozostaje wiernych łagodniejszemu ujęciu tematu, rozwijając wątki poświęcone naturze małżeństwa, rodzicielstwa, przyjaźni wystawianych na próbę, nierzadko staczających się ku toksyczności. To często dość nieśpiesznie opowiadane historie, skupione na umysłach bohaterów i tak jest w przypadku „Matki jej córki”. Bohaterowie uwikłani w trudne relacje często podejmują decyzję, które prowadzą ich na granicę moralności, a w zwyczajne, codzienne sytuacje niepostrzeżenie wkrada się mrok. Takie ciążowe/rodzicielskie thrillery uwypuklają świadome bądź podświadome obawy i strach związany z posiadaniem dziecka – m.in. problemy zdrowotne, finansowe, niepokój o przyszłość – i zamieniają je na śmiertelnie niebezpiecznych stalkerów, porywaczy, zdrajców albo problemy z prawem, ukierunkowując poczucie zagrożenia z wyobrażonego „a co jeśli” na realne niebezpieczeństwo stojące na progu domu. Powieść Petrovej można postawić na półce obok „Idealnej matki” Aimee Molloy czy „I żyli długo i szczęśliwie” C.C. MacDonalda. W trakcie lektury nie mogłam też oprzeć się wrażeniu, że nad całością unosi się duch „Dziewczyny z pociągu” Pauli Hawkins. Nie mówię o wiernym naśladowaniu, tylko subtelnej (być może nawet nieświadomej) inspiracji niektórymi rozwiązaniami i atmosferą powieści tej autorki.

Daniela Petrova mocno skupia się na relacjach międzyludzkich, które stanowią dla niej podwaliny do historii i konstruowanej intrygi. Więź Lany i Katji stanowi punkt wyjścia do przedstawienia całej siatki powiązań, w której obrębie przyglądamy się matkom i córkom, partnerom, kochankom, przyjaciołom, znajomym i nieznajomym. Zainteresowanie autorki postaciami nie kończy się na stworzeniu mozaiki relacji, ale także w przypadku głównych bohaterek na ujęciu drogi, która doprowadziła je do spotkania z daną osobą. Eksplorując przeszłość Katji i Lany, obnaża mroczne zakamarki w ich psychice oraz motywacje stojące za podejmowanymi decyzjami. Warstwa psychologiczna jest dla Petrovej bardzo ważna, ważniejsza nawet od kryminalnej zagadki, przynajmniej takie odniosłam wrażenie w trakcie lektury. Zniknięcie Katji jest zaledwie pretekstem do opowiedzenia historii traktującej o zagadnieniach tożsamości, macierzyństwa, więzi rodzinnych i poczucia zagubienia w wielkim mieście oraz we własnym związku; autorkę interesuje ludzka twarz bohaterów, ta nieidealna, naszpikowana błędami i rozpaczliwą potrzebą spełnienia swoich pragnień. Pragnienia stają się niejako motywem przewodnim „Matki jej córki” i przez ich pryzmat postrzegamy bohaterów. Postać Katji dominuje nad historią, często przyćmiewając Lanę i Tylera, skupiając na sobie uwagę czytelnika. Z jednej strony mamy co prawda do czynienia z wyrazistą bohaterką, ale z drugiej nietrudno komuś takiemu jak ona zabłysnąć na tle dość sztampowo przedstawionej pary. Problemy Lany i Tylera to problemy każdej pary z thrillera małżeńskiego, która stara się o dziecko i ma problemy z zajściem w ciążę; odhaczają kolejne punkty z listy i jeśli poznaliśmy jedną taką parę, to znamy niemal wszystkie, przynajmniej w powieściowym ujęciu. Podążanie za sprawdzoną formułą może stać się zgubne, jeśli nie będzie wzbogacone interesującymi portretami psychologicznymi, mogącymi rzucić nowe światło na bohaterów, którzy jako jednostki zmagają się z niepłodnością. Ze względu na osobiste przeżycia autorki w tej kwestii, Lana jako postać walcząca o szansę na macierzyństwo wypada wiarygodnie, ale trudno powiedzieć o niej coś więcej. Można założyć, że Lana jest po prostu definiowana przez swoje pragnienia, ale podobna sytuacja ma miejsce w przypadku Katji, tyle że ta dziewczyna wydaje się o wiele barwniejszą postacią; poza swoimi pragnieniami ma ciekawe zaplecze w formie osobistej historii. Daniela Petrova potrafi zafascynować postacią zaginionej Katji, zmuszając nas do podążania jej śladami; niepostrzeżenie stajemy się kolejnym bohaterem, wplątanym w sieć relacji, podążającym wprost w tajemnicę.

„Matka jej córki” to dobra propozycja dla czytelników, którzy w thrillerach rodzinnych niekoniecznie są spragnieni dużych dawek mroku, ale za to cenią sobie nacisk położony na rozbudowane relacje międzyludzkie i płaszczyznę obyczajową z wątkiem kryminalnym spinającym ze sobą ludzkie losy i życiowe problemy.

Natalia Karolak