OPINIE UŻYTKOWNIKÓW

A mnie to jakoś szczególnie nie zachwyciło. Czytało się ciężko i jakoś przebrnąć przez to nie mogłam. Jak dla mnie- autor nie ukazał tam niczego glębszego, a sam główny bohater ani mnie nie ciekawi, ani nawet mi się nie podoba jego kreacja. Ot, kłopoty ze stworami, kobietami, etc. Ewentualnie podobał mi się moment, w którym była mowa o podziale gatunkowym i znikomości ludzkiej potęki.
Może nie jest to średnia książka, ale jak dla mnie też nie za dobra, dlatego daję dwa. Niedługo przeczytam kolejne części, zbaczymy, co wtedy.

A mnie to jakoś szczególnie nie zachwyciło. Czytało się ciężko i jakoś przebrnąć przez to nie mogłam. Jak dla mnie- autor nie ukazał tam niczego glębszego, a sam główny bohater ani mnie nie ciekawi, ani nawet mi się nie podoba jego kreacja. Ot, kłopoty ze stworami, kobietami, etc. Ewentualnie podobał mi się moment, w którym była mowa o podziale gatunkowym i znikomości...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W bibliotece rzuciła mi się w oczy dzięki okładce. Opis ciekawy więc pożyczyłam. Jednak jak się okazało rekomendacja nie ma się za bardzo do treści. Ale przymknęłam na to oko, bo książka jest ciekawa. Autorka poruszyła codzienne problemy takie jak, miłość, przyjaźń, rodzina, odchudzanie, kłamstwo. Poznajemy rodzinę Gwidoszów, którzy mają każdy dzień zwariowany. To za sprawą mamy, która ma obsesję na punkcie zdrowego żywienia. Ja pokochałam najmłodszą córkę Martynkę. Jej teksty powalają czytelnika.
Ogólnie książka z przesłaniem, ale z poczuciem humoru.

W bibliotece rzuciła mi się w oczy dzięki okładce. Opis ciekawy więc pożyczyłam. Jednak jak się okazało rekomendacja nie ma się za bardzo do treści. Ale przymknęłam na to oko, bo książka jest ciekawa. Autorka poruszyła codzienne problemy takie jak, miłość, przyjaźń, rodzina, odchudzanie, kłamstwo. Poznajemy rodzinę Gwidoszów, którzy mają każdy dzień zwariowany. To za sprawą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Seria zwiadowcy jest ciekawą opowieścią o mlodym chłopaku, który się szkoli, a następnie staje się zwiadowcą. Przezywa w ciągu tej serii moc przygod wykazując się niezwyła odwagą.

3 cześć jest dosć ciekawa, ale według mnie poprzednie były ciekawsze.

Seria zwiadowcy jest ciekawą opowieścią o mlodym chłopaku, który się szkoli, a następnie staje się zwiadowcą. Przezywa w ciągu tej serii moc przygod wykazując się niezwyła odwagą.

3 cześć jest dosć ciekawa, ale według mnie poprzednie były ciekawsze.

Pokaż mimo to

Niestety nie dałam rady przeczytać tej książki do końca. Nudziłam się przy niej niesamowicie i postanowiłam nie tracić czasu. Jestem naprawdę zaskoczona, że ta książka (właściwie to książka Kinga!) tak mnie nudziła, że musiałam ją odłożyć z powrotem na półkę. Nie doszłam nawet do połowy. Właściwie to nawet do połowy połowy. Może skuszę się na nią za jakiś czas. Na razie dam sobie spokój.

Niestety nie dałam rady przeczytać tej książki do końca. Nudziłam się przy niej niesamowicie i postanowiłam nie tracić czasu. Jestem naprawdę zaskoczona, że ta książka (właściwie to książka Kinga!) tak mnie nudziła, że musiałam ją odłożyć z powrotem na półkę. Nie doszłam nawet do połowy. Właściwie to nawet do połowy połowy. Może skuszę się na nią za jakiś czas. Na razie dam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Skończyłam książkę po której jestem zmaltretowana psychicznie i choć bym chciała nie umiem przestać o niej myśleć. Jako rodzic czuję wielki niesmak i cały czas nasuwa mi się pytanie - czy w każdym z nas tkwi nieświadomy potwór, który może zniszczyc życie własnemu dziecku?
Narratorem powieści jest 19letni Skyler, brat zamordowanej łyżwiareczki. Po 10 latach od tego tragicznego wydarznia jest on wrakiem człowieka, narkomanem w duchu obwiniającym się o śmierć siostry. Spisując swoją opowieść, stara sie poukładać kolejno swoje wspomnienia by w ten sposób rozliczyć się z przeszłością i być może odkryć w końcu prawdę o śmierci sześciolatki.
Autorka rewelacyjnie oddała chaotyczny sposób pisania człowieka, który nie jest do końca pewny tego co się stało. Montuje rodzinną historię z urywanych, niekompletnych obrazów jakie w pamięci może mieć każdy człowiek o swoim dzieciństwie. Momentami ciężko sie przebić przez ten natłok myśli, odnośników i dopisków. Ale dzieki temu mamy wrażenie, że czytamy rzeczywiste notatki Skylera, a co za tym idzie, można jeszcze bardziej wczuć się w położnie dziecka manipulowanego przez rodziców. Bogu dzięki jednak nie każdy ma TAKICH rodziców.
Oates piętnuje amerykańską klasę średnią praktycznie na każdym kroku. Dzieci w tym całym świecie są przedstawione jako bezwolne ofiary wykorzystywania w celu zdobywania miejscowej popularności, zawieraniu intratnych znajomości i chęci bycia "kimś" w zamkniętym światku małych miejscowości.
Przyznam szczerze dla mnie to podwójny szok. Po pierwsze nigdy bym nie przypuszczała, że własne dziecko można traktować jak kartę przetargową w celu zaistnienia w towarzystwie. Po drugie ta historia jest na faktach, więc takie przypadki w amerykańskim społeczeństwie istnieją.
JoBenet Ramsey, której zabójstwo posłużyło za podstawę historii opisywanej przez Oates, żyła i została zamordowana naprawdę. Była jedną z tych małych Miss, wymalowaną, ubraną jak lalka, która pokazywała swe wdzięki na małomiasteczkowych konkursach. Jej śmierć spowodowała wielki bum w USA w 1996r. Był to początek internetu i fali brukowców. Każdy praktycznie mógł napisać co chciał, a teorii spiskowych po śmierci dziewczynki było więcej niż u nas po Smoleńskiej katastrofie. Do dzisiaj wystarczy wpisać nazwisko malej w wyszukiwarce i wyskakuje pełno tytułów a według niektórych źródeł tajemnica jej śmierci pozostaje nadal niewyjaśniona.
Kolejna sprawa, która niejako mną wstrząsnęła, to sposób w jaki dziecko widzi swoich rodziców. Dla Skylera, Betsey, kobieta w depresji, topiąca swoje smutki w alkoholu i psychotropach, kobieta o wybujałych ambicjach towarzyskich, goniąca za popularnością, bełkocząca o Jezusie i boskich łaskach jest Mamusią, a Bix - karierowicz, popisujący się błędnie przysłowiami, snob i bawidamek, Tatusiem.
Dla dziecka rodzice są zawsze Mamusią i Tatusiem. Ich wizerunek w oczach dziecka jest bez skazy. Dlatego tak łatwo jest skrzywdzić małego człowieka, który bezgranicznie ufa swoim rodzicom, I dlatego też, tak bardzo czytanie tej książki mnie bolało. Jestem matką i nie umiałabym nigdy postąpić w sposób tak bezwzględny i głupi wobiec własnego dziecka.
Sama tajemnica śmierci Bliss ( a tak naprawdę Edny Louise) i odnalezienie mordercy, schodzi w pewnym momencie na drugi plan. Bardziej liczy się podłoże psychiczne całej rodziny Rampike'ów i to co się działo z nimi przed i po śmierci dziewczynki.
Jeśli autorka chciała zszokować i poruszyć czytelnika, to ze mną jej się udało. Czasami praktycznie zmuszałam się do czytania, chociaż najchętniej rzuciłabym nią ze wściekłością i bezsilnością o ścianę.
Uważam, że jest to bardzo dobra książka, chociaż ciężka w odbiorze i ze względu na temat i przez sposób w jaki jest napisana.
Wiem też na pewno, że już nigdy więcej jej nie przeczytam i tak naprawdę chciałabym wymazać historię małej Bliss Rampike i jej rodziny z mojej pamięci.

Skończyłam książkę po której jestem zmaltretowana psychicznie i choć bym chciała nie umiem przestać o niej myśleć. Jako rodzic czuję wielki niesmak i cały czas nasuwa mi się pytanie - czy w każdym z nas tkwi nieświadomy potwór, który może zniszczyc życie własnemu dziecku?
Narratorem powieści jest 19letni Skyler, brat zamordowanej łyżwiareczki. Po 10 latach od tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę się zawiodłem na tej pozycji. Spodziewałem się niebanalnego humoru i ciekawej narracji. Niestety czytanie tej książki nie było dla mnie czystą przyjemnością. Są momenty zabawne i ciekawe, ale są też i po prostu nudne.

Trochę się zawiodłem na tej pozycji. Spodziewałem się niebanalnego humoru i ciekawej narracji. Niestety czytanie tej książki nie było dla mnie czystą przyjemnością. Są momenty zabawne i ciekawe, ale są też i po prostu nudne.

Pokaż mimo to

Fabuła książki wzbudza surrealistyczne odczucia. Mamy młodego bohatera, który wrzucony w środowisko starców sam staje się nim zamiast przeżywać dzieciństwo. Współczułam chłopcu, zwłaszcza, że spotkał go los, który niejednemu dojrzałemu człowiekowi by doskwierał. Bohater zupełnie osamotniony - jego rodzice prawie nie pojawiają się, nie wie, czy i kiedy zostanie zabrany z ośrodka dla ludzi starych. Czytamy zatem o psychologicznym dramacie małego dziecka, którego najważniejsze podstawowe potrzeby są zaspokojone, ale jego psychika przeżywa piekło.

Fabuła książki wzbudza surrealistyczne odczucia. Mamy młodego bohatera, który wrzucony w środowisko starców sam staje się nim zamiast przeżywać dzieciństwo. Współczułam chłopcu, zwłaszcza, że spotkał go los, który niejednemu dojrzałemu człowiekowi by doskwierał. Bohater zupełnie osamotniony - jego rodzice prawie nie pojawiają się, nie wie, czy i kiedy zostanie zabrany z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

nigdy nie czytałam bardziej zakręconej książki... po dwukrotnym przestudiowaniu zrozumiałam o co chodzi... bardzo mi się podobała

nigdy nie czytałam bardziej zakręconej książki... po dwukrotnym przestudiowaniu zrozumiałam o co chodzi... bardzo mi się podobała

Pokaż mimo to

Docelową grupą czytelników Mikołajka są dzieci. Jednak mało któremu dorosłemu czytanie o przygodach bohatera nie sprawia frajdy. Książka jest urocza i przypomina nam o dzieciństwie, powodując iż, co wrażliwszym czytelnikom łezka w oku się zakręci... Mikołajek łączy pokolenia i jest świetną lekturą, zwłaszcza do wspólnego czytania z dziećmi.

Docelową grupą czytelników Mikołajka są dzieci. Jednak mało któremu dorosłemu czytanie o przygodach bohatera nie sprawia frajdy. Książka jest urocza i przypomina nam o dzieciństwie, powodując iż, co wrażliwszym czytelnikom łezka w oku się zakręci... Mikołajek łączy pokolenia i jest świetną lekturą, zwłaszcza do wspólnego czytania z dziećmi.

Pokaż mimo to

Moja ulubiona lektura razem z "Dżumą" i "Mistrzem i Małgorzatą".

Moja ulubiona lektura razem z "Dżumą" i "Mistrzem i Małgorzatą".

Pokaż mimo to

Książka nie przypadła mi do gustu, co nie znaczy, że ma jakieś znaczące wady. Jest napisana poprawnie, ma dość ciekawy wątek. Ponieważ jest to raczej literatura kobieca, więc fabuła powinna przypaść do gustu paniom lubiącym czytać o bohaterkach na rozdrożu, zmagających się z życiem i próbującym ułożyć je od nowa. Z książki także można się czegoś dowiedzieć (np. o pochodzeniu języka włoskiego).

Książka nie przypadła mi do gustu, co nie znaczy, że ma jakieś znaczące wady. Jest napisana poprawnie, ma dość ciekawy wątek. Ponieważ jest to raczej literatura kobieca, więc fabuła powinna przypaść do gustu paniom lubiącym czytać o bohaterkach na rozdrożu, zmagających się z życiem i próbującym ułożyć je od nowa. Z książki także można się czegoś dowiedzieć (np. o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tom drugi to kolejne 11 opowiadań, jeszcze lepszych chyba, niż te z pierwszego tomu. Poza opowiadaniem „Kości ziemi” Ursuli K. Le Guin (które znam z jej cyklu „Ziemiomorze”) reszta opowiadań była dla mnie całkowitą nowością.

I tym razem mamy zaprezentowany tutaj szeroki wachlarz czarodziejów. Od opętanego żądzą władzy i nieczułego na emocje ojca w „Życiu czarownika”, poprzez znającego ludzkie siły i słabości, kontrolującego swe zapędy Mistrza w „Kościach ziemi” i niesamowite iluzje czarodziei z „Odarcia z iluzji”, aż po niesamowitego Ryana, który szlachetnie chce poznać tajemnicę śmierci wuja w „W królestwie smoków”. Czarodziejów jest wielu, tak samo, jak i rodzajów czarów, uzdolnień, obowiązków i przywilejów z tym stanem związnych. Ale wiele też jest i pokus, które towarzyszom czarodziejom na każdym kroku i czychają na chwile ich słabości.

Nie ma w tym zbiorze według mnie ani jednego przeciętnego opowiadania. Wręcz muszę przyznać, że wszystkie są doskonałe. Szczególnie spodobały mi się – już wymienione wcześniej – „W królestwie smoków” i „Kości ziemi”, ale również „Wieczność”, „Ostatnia wiedźma”, „Ostatnie rytuały” oraz „Niekończąca się waść”. Jak widać jest to połowa zbioru, co jakże wymownie świadczy o poziomie całości

Autorzy wykazują się wspaniałą wyobraźnią, dbałością o szczegóły (z jednoczesnym brakiem „przyduszenia” nas iloscią opisów), znajomością psychiki ludzkiej i umiejętnym zastosowaniem tej umiejętności przy tworzeniu bohaterów opowiadań. Opowiadania są dopracowane, ciekawie stworzone.

Bardzo cieszę się, że miałam okazję przeczytać te dwa zbiory opowiadań. Stoją one na wysokim poziomie i zapewniły mi sporo chwil godziwej rozrywki. Polecam!

*****

Zawartość zbioru:

Mike Ashley: Przedmowa. Zaczarowany.

- Darrell Schweitzer: Życie czarownika (To Become a Sorcerer)
- Ralph Adams Cram: Rue M. le Prince, nr 252 (No. 252 Rue M. le Prince)
- Ursula K. Le Guin: Kości ziemi (The Bones of the Earth)
- A.C. Benson: Zamknięte okno (The Closed Window)
- Lawrence Schimel i Mike Resnick: Odarcie z iluzji (Disillusioned)
- Esther M. Friesner: W królestwie smoków (In the Realm of Dragons)
- Tim Lebbon: Wieczność (Forever)
- David Sandner: Czarodziej Popiołów i Deszczu (The Wizard of Ashes and Rain)
- James Bibby: Ostatnia wiedźma (The Last Witch)
- Louise Cooper: Ostatnie rytuały (Last Rites)
- Peter Crowther: Niekończąca się waśń (The Eternal Altercation)

Tom drugi to kolejne 11 opowiadań, jeszcze lepszych chyba, niż te z pierwszego tomu. Poza opowiadaniem „Kości ziemi” Ursuli K. Le Guin (które znam z jej cyklu „Ziemiomorze”) reszta opowiadań była dla mnie całkowitą nowością.

I tym razem mamy zaprezentowany tutaj szeroki wachlarz czarodziejów. Od opętanego żądzą władzy i nieczułego na emocje ojca w „Życiu czarownika”,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest to zbiór 11 opowiadań, opracowany przez Mike’a Ashley’a. Kilka z opowiadań zostało napisanych specjalnie na potrzeby tego zbioru, kilka było opublikowanych już wcześniej i dołączonych do tego zbioru ze względu na tematykę.

Dawno nie czytałam tak dobrego zbioru opowiadań. Poziom każdego jest dobry lub bardzo dobry. Ale właściwie czemu się dziwić, jeżeli autorami są znani autorzy, czasami wręcz ikony fantastyki.

Czarodzieje przedstawieni w tym zbiorze nie są dobrotliwymi staruszkami, z długą, białą brodą i śmiesznej czapce na głowie. Tutaj magia niekoniecznie służy dobru, a jej przedstawiciele to czasami nikczemni, źli osobnicy, czasami nieudacznicy. Czasami magia jest przedstawiona bardzo delikatnie, jej źródło jest trudne do określenia, wyczuwamy ją, a tak naprawdę nie wiemy skąd pochodzi.

Naturalnie jest w tym zbiorze kilka opowiadań, które przypadły mi do gustu bardziej, niż inne. Do takich zaliczyć mogę na przykład „Zegarmistrza” Johna Morressy’ego. Bardzo stylowo, pięknie napisana opowieść o zegarmistrzu, który pewnego dnia pojawia się w miasteczku i poprzez swoje niesamowite arcydzieła wpływa na życie jego mieszkańców, stara się je uczynić lepszym. Do czasu jednak… Koronkowa opowieść

Ciekawy pomysł zaprezentował również Tom Holt w „Skażeniu nadprzyrodzonym”. Możemy tam poznać czarodzieja – nieudacznika. Ledwo skończył studia, bardziej skomplikowane czary to dla niego mordęga, byłby bezrobotny, gdyby nie biurokracja, dzięki której pracuje jako kontroler, sprawdzający ładunki ryb. Czy aby nie znajduje się nich pleśń, zgnilizna lub skażenie nadprzyrodzone? Akurat na niego pada wielka próba – musi uratować swój świat od zagłady. Jednak czy taki nieudacznik potrafi wygrać walkę z potężnym przeciwnikiem?

Całkiem ciekawie napisana jest również przedmowa autorstwa Mike’a Ashley’a. Stawia on w niej kilka interesujących pytań na temat magii i ludzi, naszych charakterów i postaw, potencjalnego użytkowania magii.

Podobały mi się wszystkie opowiadania, nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Dzięki przeczytaniu akurat tej książki do mojej listy „poczukiwanek” dorzuciłam kilka książek autorstwa kilku pisarzy, których opowiadania znalazły się właśnie w tym zbiorze.

Chciałabym mieć więcej okazji do czytania tak dobrych zbiorów opowiadań. Hm… Na półce czeka drugi tom, zobaczymy, czy to będzie uczta podobna do tej?

*****

Zawartość zbioru:

1. Steve Rasnic Tem: Dziesięć rzeczy, które wiem o tym czarodzieju (Ten Things I Know about the Wizard)
2. Richard A. Lupoff: Villaggio (Villaggio Sogno)
3. Doug Hornig: Gra magicznej śmierci (The Game of Magical Death)
4. Tom Holt: Skażenie nadprzyrodzone (The Infestation)
5. Tim Pratt: Rower wiedźmy (The Witch’s Bicycle)
6. Diana Wynne Jones: Saga o Theare (The Sage of Theare)
7. John Morressy: Zegarmistrz (Timekeeper)
8. Clark Ashton Smith: Drugi cień (The Double Shadow)
9. Michael Kurland: Czego potrzeba do rytuału (The Rite Stuff)
10. Michael Moorcock: Władca Chaosu (Master of Chaos)
11. Robert Weinberg: Siedem kropli krwi Seven Drops of Blood)

Jest to zbiór 11 opowiadań, opracowany przez Mike’a Ashley’a. Kilka z opowiadań zostało napisanych specjalnie na potrzeby tego zbioru, kilka było opublikowanych już wcześniej i dołączonych do tego zbioru ze względu na tematykę.

Dawno nie czytałam tak dobrego zbioru opowiadań. Poziom każdego jest dobry lub bardzo dobry. Ale właściwie czemu się dziwić, jeżeli autorami są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tajemnicza, klimatyczna. Chcesz poznać mroczne sekrety Heathcliffa i poczuć klimat Drozdowych Wzgórz, przeczytaj, na prawdę warto.

Tajemnicza, klimatyczna. Chcesz poznać mroczne sekrety Heathcliffa i poczuć klimat Drozdowych Wzgórz, przeczytaj, na prawdę warto.

Pokaż mimo to

Bardzo się zawiodłam na książce, po obejrzeniu filmu myślałam, że powieść będzie jeszcze lepsza od ekranizacji - myliłam się.

Bardzo się zawiodłam na książce, po obejrzeniu filmu myślałam, że powieść będzie jeszcze lepsza od ekranizacji - myliłam się.

Pokaż mimo to

Uwielbiam Bridget. Jest tak śmieszna, że aż na sercu ciepło się robi. :)
Lektura lekka i przyjemna. Na chwile odprężenia.

Uwielbiam Bridget. Jest tak śmieszna, że aż na sercu ciepło się robi. :)
Lektura lekka i przyjemna. Na chwile odprężenia.

Pokaż mimo to

Bardzo lekka, przyjemna i momentami śmieszna.
Dobra na odstresowanie.
Mi osobiście bardzo przypadła do gustu.

Bardzo lekka, przyjemna i momentami śmieszna.
Dobra na odstresowanie.
Mi osobiście bardzo przypadła do gustu.

Pokaż mimo to

Przeczytałam, przebrnęłam i żałuję straconego czasu.
Nie mój klimat, ale są czytelnicy którzy będą tę książkę uwielbiać.
Każda książka ma swojego fana.

Przeczytałam, przebrnęłam i żałuję straconego czasu.
Nie mój klimat, ale są czytelnicy którzy będą tę książkę uwielbiać.
Każda książka ma swojego fana.

Pokaż mimo to

Rewelacyjna książka! Pełna zwrotów akcji. Gdy brałam ją do ręki nie spodziewałam się czegoś takiego.
Zaskoczyła mnie pozytywnie!

Rewelacyjna książka! Pełna zwrotów akcji. Gdy brałam ją do ręki nie spodziewałam się czegoś takiego.
Zaskoczyła mnie pozytywnie!

Pokaż mimo to

Opowiadania wzruszające.
Wśród tych najlepszych znajduje się kilka, których w ogóle nie zrozumiałam.
Całokształt jednak zadziwiający.

Opowiadania wzruszające.
Wśród tych najlepszych znajduje się kilka, których w ogóle nie zrozumiałam.
Całokształt jednak zadziwiający.

Pokaż mimo to