OPINIE UŻYTKOWNIKÓW

"Proces" jest na pewno jedną z tych książek, której znaczenia nie jestem pewien i nawet gdybym długo nad znaczeniem "Procesu" myślał - myślę, że nie byłbym w stanie wyczerpać tego, co może ta historia oznaczać i co można z niej wyciągnąć.

Mamy tu na pewno do czynienia z konfrontacją człowieka z machiną biurokratyczną względem której jest on bezsilny, chociaż podejmuje wszelkie działania, by odkryć skąd wzięło się całe nieporozumienie z aresztowaniem go pewnego dnia. Jest to temat, który na pewno fascynował autora - bo te same oddźwięki widać chociażby w "Zamku", czy nawet utrzymanej w nieco innej stylistyce "Ameryce".

Książka jest pełna ukrytych znaczeń, surrealistycznych zdarzeń i mnie osobiście tymi cechami wręcz hipnotyzowała i wciągała coraz bardziej w kafkowską wizję świata. A że ta wizja jest koszmarem nie przeszkadza, by "Proces" był wciąż jedną z moich ulubionych książek.

"Proces" jest na pewno jedną z tych książek, której znaczenia nie jestem pewien i nawet gdybym długo nad znaczeniem "Procesu" myślał - myślę, że nie byłbym w stanie wyczerpać tego, co może ta historia oznaczać i co można z niej wyciągnąć.

Mamy tu na pewno do czynienia z konfrontacją człowieka z machiną biurokratyczną względem której jest on bezsilny, chociaż podejmuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opowiadanie "Marszałek" jak dla mnie jest rewelacyjne. Zawiera w sobie to co lubię Marszałka Piłsudskiego i wizje że ów jegomość kiedyś wróci :D
Drugie ciekawe opowiadanie to Piękna i graf. Ciekawa historyjka, niekonwencjonalne rozwiązania i Tolkien jako... A zresztą sami przeczytajcie :)

Opowiadanie "Marszałek" jak dla mnie jest rewelacyjne. Zawiera w sobie to co lubię Marszałka Piłsudskiego i wizje że ów jegomość kiedyś wróci :D
Drugie ciekawe opowiadanie to Piękna i graf. Ciekawa historyjka, niekonwencjonalne rozwiązania i Tolkien jako... A zresztą sami przeczytajcie :)

Pokaż mimo to

Opowiadanie momentami odstaje od stylistyki do której przyzwyczaić może jeden z mistrzów grozy. Z drugiej jednak strony dzięki temu podróż w którą zabiera Lovecraft czytelnika staje się bardziej nieoczekiwana dla osób, które miały już do czynienia z jego prozą.

Co prawda opowieść nie zrobiła na mnie mocnego wrażenia, jakkolwiek nie uważam czasu poświęconego na lekturę za stracony.

Opowiadanie momentami odstaje od stylistyki do której przyzwyczaić może jeden z mistrzów grozy. Z drugiej jednak strony dzięki temu podróż w którą zabiera Lovecraft czytelnika staje się bardziej nieoczekiwana dla osób, które miały już do czynienia z jego prozą.

Co prawda opowieść nie zrobiła na mnie mocnego wrażenia, jakkolwiek nie uważam czasu poświęconego na lekturę za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałem tę książkę dwukrotnie. Jak wiele opowiadań i powieści Marqueza, utrzymana jest ona w konwencji łączącej baśniowość i karykaturalność przedstawionego świata i postaci. Książkę tę wyróżnia bez wątpienia eksperymentalność stylistyki literackiej (brak zdań).

Bohaterem jest despota (patriarcha) - człowiek, który zostanie przez potomnych swojego małego państwa na pewno zapamiętany jako zły i bezlitosny. Czytelnik poznaje go raczej jako niezrównoważonego paranoika. Na fabułę "Jesieni Patriarchy" składają się porozrywane opisy wydarzeń z różnych okresów władania despoty.

Książka nie jest na pewno łatwa i trzeba mieć do niej cierpliwość. Pomaga chociaż pobieżna znajomość wydarzeń w krajach latynoamerykańskich i karaibskich rządzonych przez dyktatorów. "Patriarcha" jest bowiem wypadkową kilku postaci z niedalekiej przeszłości - choć dzięki konwencji karykatury na pewno ujęty jest on tak, że może być uznany za nieprzemijalny symbol degeneracji władzy. Jest więc bardziej to opis uniwersalnego archetypu rządów, niż konkretnych osób.

Czytałem tę książkę dwukrotnie. Jak wiele opowiadań i powieści Marqueza, utrzymana jest ona w konwencji łączącej baśniowość i karykaturalność przedstawionego świata i postaci. Książkę tę wyróżnia bez wątpienia eksperymentalność stylistyki literackiej (brak zdań).

Bohaterem jest despota (patriarcha) - człowiek, który zostanie przez potomnych swojego małego państwa na pewno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety 3 tom jest już tylko dobry (na tle serii o Lokim). Przepadł gdzieś ten polot i iskra. Nie zmienia to faktu że i tak jest o niebo lepszy od przeciętnych książek fantasy.

Niestety 3 tom jest już tylko dobry (na tle serii o Lokim). Przepadł gdzieś ten polot i iskra. Nie zmienia to faktu że i tak jest o niebo lepszy od przeciętnych książek fantasy.

Pokaż mimo to

2 tom nieco słabszy od jedyneczki. Ale wciąż trzyma wysoki poziom :)

2 tom nieco słabszy od jedyneczki. Ale wciąż trzyma wysoki poziom :)

Pokaż mimo to

Lovecrafta można pokochać od pierwszego przeczytanego opowiadania i zauroczyć się jego prozą od pierwszej strony. Jest to na pewno jeden z najoryginalniejszych twórców powieści grozy, który doczekał się wielu naśladowców i wiele odniesień w książkach innych autorów.

Z drugiej strony jest to twórca, który ma bardzo charakterystyczny sposób pisania i nie każdemu może się podobać. Pewna maniera pisarska i wytrychy słowne w stylu "nienazwane", "nieopisywalne", "macki" są na porządku dziennym, jednak to jak dla mnie dodaje charakteru całości, nie zaś go oszpeca.

Szczęśliwie miałem okazję zacząć przygodę z opowiadaniami autora właśnie przez lekturę "Zew Cthulhu". Jest to najlepsze wprowadzenie do motywów, które przewijają się przez wszystkie opowiadania Lovecrafta i umożliwia poczucie ich klimatu.

Jeśli to opowiadanie się spodoba - to reszta mitologii Cthulhu również będzie fascynowała i budziła grozę niezależnie od tego czy ktoś odczuwa paniczny lęk przed Mackami czy jedynie przed Nienazwanym. Osobiście dla mnie wciąż najlepszym opowiadaniem Lovecrafta jest "Widmo nad Innsmouth".

p.s. Ph'nglui mglw' nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn ;-)

Lovecrafta można pokochać od pierwszego przeczytanego opowiadania i zauroczyć się jego prozą od pierwszej strony. Jest to na pewno jeden z najoryginalniejszych twórców powieści grozy, który doczekał się wielu naśladowców i wiele odniesień w książkach innych autorów.

Z drugiej strony jest to twórca, który ma bardzo charakterystyczny sposób pisania i nie każdemu może się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka przeczytana 17 razy i się nie znudziła... To świadczy albo o mojej niepoczytalności albo o tym że jest to na prawde d o b r a książka. Było by więcej "przeczytań" ale mój "Kłamca" od prawie 2 lat wędruje po Polsce i niesie dobrą nowinę :)

Książka przeczytana 17 razy i się nie znudziła... To świadczy albo o mojej niepoczytalności albo o tym że jest to na prawde d o b r a książka. Było by więcej "przeczytań" ale mój "Kłamca" od prawie 2 lat wędruje po Polsce i niesie dobrą nowinę :)

Pokaż mimo to

Szczególnym fascynatem Pana Adama nie byłem, o jego twórczości mogę powiedzieć jedynie, że ją doceniam. Jeden ten jednak zbiorek - "Ballady i romanse" właśnie - który stworzył na stosunkowo wczesnym etapie swojej kariery pisarskiej, jest jak dla mnie czymś co sprawia, że z romantyzmem jako nurtem w literaturze mam dobre skojarzenie.

To na pewno zasługa ludowych bajań, których jest tutaj pełno na każdej stronicy. Jeśli ktoś choć trochę, przez chwilę interesował się zabobonami naszych przodków to odnajdzie tutaj silne ich echo. Utwory tchną magią i urokiem.

Szczególnym fascynatem Pana Adama nie byłem, o jego twórczości mogę powiedzieć jedynie, że ją doceniam. Jeden ten jednak zbiorek - "Ballady i romanse" właśnie - który stworzył na stosunkowo wczesnym etapie swojej kariery pisarskiej, jest jak dla mnie czymś co sprawia, że z romantyzmem jako nurtem w literaturze mam dobre skojarzenie.

To na pewno zasługa ludowych bajań,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To nie jest książka na raz... Jest trudna, skomplikowany ale piękna... Nie wiem ile jeszcze będę ją czytać ale na pewno ją skończę.

To nie jest książka na raz... Jest trudna, skomplikowany ale piękna... Nie wiem ile jeszcze będę ją czytać ale na pewno ją skończę.

Pokaż mimo to

Ciężka książka. Ale ma to coś co przyciąga. Jest okrutna, wulgarna i momentami obrzydliwa, ale niestety bardzo ludzka. Chyba aż za bardzo.

Ciężka książka. Ale ma to coś co przyciąga. Jest okrutna, wulgarna i momentami obrzydliwa, ale niestety bardzo ludzka. Chyba aż za bardzo.

Pokaż mimo to

Bardzo fajna kniga. Ciekawa fabuła, ładny język i naprawdę fajne opisy. Postaci nieco kuleją ale można to przełknąć. Dużo lepsza od "Kodu..."

Bardzo fajna kniga. Ciekawa fabuła, ładny język i naprawdę fajne opisy. Postaci nieco kuleją ale można to przełknąć. Dużo lepsza od "Kodu..."

Pokaż mimo to

Jak dla mnie zmarnowane parę godzin... Liczyłem na coś o wiele ciekawszego.

Jak dla mnie zmarnowane parę godzin... Liczyłem na coś o wiele ciekawszego.

Pokaż mimo to

Świetna książka. Szybko i przyjemnie się ją czyta.

Świetna książka. Szybko i przyjemnie się ją czyta.

Pokaż mimo to

Gdy skończyłem "Grę o tron" pomyślałem kurza stopa lepiej już nie będzie... (w wolnym tłumaczeniu) a tu niespodzianka! Da się lepiej i jest jeszcze lepiej. Po prostu niesamowite.

Gdy skończyłem "Grę o tron" pomyślałem kurza stopa lepiej już nie będzie... (w wolnym tłumaczeniu) a tu niespodzianka! Da się lepiej i jest jeszcze lepiej. Po prostu niesamowite.

Pokaż mimo to

Martin jakiego nie znałem. Inny i "nowy". Bardzo ciekawa biografia doprawiona świetnie dobranymi opowiadaniami, które łączą pewne subtelne detale. Polecam.

Martin jakiego nie znałem. Inny i "nowy". Bardzo ciekawa biografia doprawiona świetnie dobranymi opowiadaniami, które łączą pewne subtelne detale. Polecam.

Pokaż mimo to

Książka na cześć której powinna powstać inna książka. Diuna wśród książek fantasy. Pięknie opisany świat, z niesamowitymi postaciami. Bohaterowie są głębocy, różnie postrzegają te same sprawy i osoby. Starają się kształtować świat wokół siebie z mniejszym lub większym powodzeniem. A wszystko to opisane pięknym językiem (brawa dla tłumacza).

Książka na cześć której powinna powstać inna książka. Diuna wśród książek fantasy. Pięknie opisany świat, z niesamowitymi postaciami. Bohaterowie są głębocy, różnie postrzegają te same sprawy i osoby. Starają się kształtować świat wokół siebie z mniejszym lub większym powodzeniem. A wszystko to opisane pięknym językiem (brawa dla tłumacza).

Pokaż mimo to

Doskonałe studium dworskich intryg i walki o władze. Lekcja o tym co się dzieje kiedy władza która ma genezę w charyzmie jednostki zaczyna być obkładana prawem i ceremoniałem. Samotny Paul Atryda staje naprzeciw potężnych sił. Ciosy spadają z każdej ze stron każda ścieżka w przyszłości kończy się czernią, łamie się wiara poddanych.
Godna następczyni i kontynuacja Diuny. Ten sam wykwintny język i jak dla mnie niedościgniony kunszt w doborze słowa. Tym razem w nowej roli. Z horyzontu znika epicka bitwa o wolność jej miejsce zajmują dworskie intrygi. Stare niczym świat i ludzie żądze wychodzą z najbardziej zaufanych i najbardziej kochanych.
Wyborna książka.

Doskonałe studium dworskich intryg i walki o władze. Lekcja o tym co się dzieje kiedy władza która ma genezę w charyzmie jednostki zaczyna być obkładana prawem i ceremoniałem. Samotny Paul Atryda staje naprzeciw potężnych sił. Ciosy spadają z każdej ze stron każda ścieżka w przyszłości kończy się czernią, łamie się wiara poddanych.
Godna następczyni i kontynuacja Diuny....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z ręką na sercu mogę napisać że to najlepsza książka jaką w moim życiu czytałem... Kunsztowny język niesamowity świat opisany tak lekko a z rozmachem który mógłby zaspokoić 3-4 inne książki SF. Niesamowite postaci, wielka wojna i tajemnica. Poza po prostu fantastyczna oprawa graficzna przygotowana przez Imć Siudmaka. Magia w czystej postaci.

Z ręką na sercu mogę napisać że to najlepsza książka jaką w moim życiu czytałem... Kunsztowny język niesamowity świat opisany tak lekko a z rozmachem który mógłby zaspokoić 3-4 inne książki SF. Niesamowite postaci, wielka wojna i tajemnica. Poza po prostu fantastyczna oprawa graficzna przygotowana przez Imć Siudmaka. Magia w czystej postaci.

Pokaż mimo to

Bardzo dobra kontynuacja. Znów stajemy przed zawiłym światem w którym nawet boga można stworzyć... Poszukiwanie wiary i walka z przeciwieństwami zwykli ludzie stają się bohaterami i ponoszą wielkie ofiary a bohaterowie... Cóż nie każdy może być idealny :)
No i Chyżwar oczywiście i ten którego imię zapisano palcem na wodzie

Bardzo dobra kontynuacja. Znów stajemy przed zawiłym światem w którym nawet boga można stworzyć... Poszukiwanie wiary i walka z przeciwieństwami zwykli ludzie stają się bohaterami i ponoszą wielkie ofiary a bohaterowie... Cóż nie każdy może być idealny :)
No i Chyżwar oczywiście i ten którego imię zapisano palcem na wodzie

Pokaż mimo to