„Nadzy nie boją się wody”, Matthieu Aikins, autorka projektu okładki: Gill Heeley, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 8,1/10

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Lubimyczytac.pl (@lubimyczytac.pl)

Na początek reportaż Matthieu Aikinsa „Nadzy nie boją się wody”. Autorką projektu okładki do tej książki jest graficzka Gill Heeley. Choć nierzadko zdarza się, że polscy wydawcy decydują się zrezygnować z oryginalnej okładki, to w przypadku tego reportażu postanowiono nic nie zmieniać, co bardzo cieszy moje oko. Książka Aikinsa, dziennikarza, wieloletniego korespondenta z Syrii i Afganistanu (autor mieszkał m.in. w Kabulu), opowiada o kryzysie uchodźczym z lat 2015–2016, widzianym od środka. Kanadyjski reportażysta porzucił bowiem swoją prawdziwą tożsamość, przybierając fałszywe imię i wcielając się w Afgańczyka, który razem ze swoim przyjacielem, Omarem, próbuje dostać się z ogarniętego wojną kraju do Europy. Mężczyźni podążają niebezpiecznym i bardzo trudnym szlakiem przemytników.

I właśnie tę ich drogę obrazuje na okładce książki Gill Heeley. Na pierwszym planie widać pustynię i roślinność Afganistanu, następnie wodę, którą trzeba się przeprawić, by dotrzeć do widocznych na horyzoncie zabudowań Turcji, a potem i Grecji. Daleko w tyle są również góry, przez które czekała uchodźców wielodniowa wędrówka.

Kronika migranta, spisana przez Aikinsa i zilustrowana na okładce przez Heeley, otrzymała od użytkowników i użytkowniczek lubimyczytać.pl wysoką średnią ocen 8,1/10. Jak pisze o książce użytkowniczka Asia:

„Architektki”, Agata Twardoch, projekt okładki: Urszula Gireń, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 7,3/10

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Wydawnictwo W.A.B. (@wydawnictwo_wab)

„Okładka świetna, tylko jak taką pozaginaną książkę postawić na półce?” – zażartowała jedna z obserwatorek profilu Agaty Twardoch, gdy architektka i urbanistka poinformowała o premierze swojej książki. Autorką jej okładki (oraz stron rozdziałowych) jest Urszula Gireń, na co dzień zajmująca się właśnie projektowaniem graficznym, nauczycielka akademicka w Katedrze Sztuk Projektowych na Politechnice Białostockiej.

Książka Agaty Twardoch stanowi zbiór rozmów z 24 kobietami pracującymi w zmaskulinizowanym do dzisiaj świecie architektury. Autorka przeprowadziła wywiady m.in. z Evą Kail, jedną z największych europejskich ekspertek w dziedzinie planowania przestrzennego wrażliwego na kwestię płci, z socjolożką Dianą Davis, profesorką na Wydziale Planowania i Projektowania Przestrzennego Uniwersytetu Harvarda, czy z Pauliną Grabowską, projektantką innowacji w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Jak napisała Agata Twardoch:

„Raster Lichtensteina”, Agnieszka Wolny-Hamkało, autorka projektu okładki: Joanna Jopkiewicz, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 6,9/10

Okładka książki Agnieszki Wolny-Hamkało, zaprojektowana przez Joannę Jopkiewicz, absolwentkę i wykładowczynię Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, zwyciężyła w roku 2022 w konkursie „Jacket off!”, zorganizowanym podczas targów Bologna Book Plus. To zainicjowana niedawno impreza branżowa, towarzysząca odbywającym się od lat w tym włoskim mieście targom książki dla dzieci. W konkursie postanowiono wyróżnić najpiękniejsze okładki książek dla dorosłych i zwycięzcą okrzyknięto właśnie polski projekt.

„Raster Lichtensteina” to zbiór poezji wydany w 2021 roku. Jak czytamy w opisie książki: „to bardzo trudne – zobaczyć piękno w porażce codzienności. Jednym ten tom wyda się surowy, niepokojący, inni dostrzegą w nim intensywność poetyckiego poszukiwania”. Jak napisała o tej pozycji użytkowniczka ŻyjBardziej:

„Taniec demonów”, Esther Singer Kreitman, projekt okładki: Idalia Smyczyńska i Robert Zając, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 7,5/10

„Taniec demonów” uważany jest za zbeletryzowaną autobiografię Ester Singer Kreitman, powieściopisarki uważanej za pierwszą przedstawicielkę nurtu żydowskiej prozy feministycznej. Okładkę książki zaprojektowało dwoje twórców ze studia Kilku, Idalia Smyczyńska i Robert Zając, członkowie Stowarzyszenia Twórców Grafiki Użytkowej. Okładki zaprojektowane przez Kilku otrzymywały m.in. wyróżnienia i nominacje w konkursie Najpiękniejsza Książka Roku Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek.

Samo dzieło Ester Singer Kreitman stanowi jej literacki wyraz buntu przeciwko sposobowi wychowywania dziewczynek w ortodoksyjnych rodzinach żydowskich. Według tych wzorców rola kobiety była ograniczona do dbania o domowe ognisko, a jedynie chłopcy mieli prawo do rozwoju, edukacji. Dwojrele, bohaterka „Tańca demonów”, od zawsze miała w sobie wielką chęć zdobywania wiedzy, więc szukała wielu sposobów na to, by uwolnić się od tej nieakceptowanej przez nią tradycyjnej roli kobiety. Chciała bowiem spełniać się w pisaniu.

Jak napisała użytkowniczka Klaudia Lewandowska:

Seria „Willa”, Robert Beatty, autorka projektu okładek: Millie Liu, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 8,3/10

W zestawieniu książek o najpiękniejszych okładkach pojawił się już reportaż, zbiór poezji, wywiadów, zbeletryzowana autobiografia, pora więc na książkę dla młodych czytelników. Seria „Willa” Roberta Beatty’ego opowiada o przygodach tytułowej bohaterki, dziewczynki, która przyszła na świat w Głuchej Jamie. Dzięki swojej babci czarownicy Willa potrafi rozmawiać ze zwierzętami, a nawet roślinami, umie też wykorzystywać magiczne moce przyrody.

Magiczne wrażenie sprawiają też okładki, zaprojektowane przez Millie Liu, które zdobią również polskie przekłady książek – autorem tłumaczeń jest Łukasz Małecki. Natomiast autorka okładek, pochodząca ze Stanów Zjednoczonych Liu, zanim zaczęła pracować przy projektowaniu książek, czuwała nad projektami zabawek i przy tworzeniu animacji dla Disneya i Nickelodeona. Tę bajkowość widać również na okładkach serii o Willi.

O pierwszym tomie serii, „Willi, dziewczynie z lasu”, użytkowniczka Magdalena Kwaśniewska napisała:

Ilustracje Emilii Dziubak, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 7,6/10

Emilia Dziubak jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu i zapewne autorką znaną wszystkim lubiącym czytać rodzicom (a także wujkom, ciociom, babciom, dziadkom itd.). Książki z jej ilustracjami zapraszają do zakupu już samymi okładkami. Ja cenię prace tej twórczyni przede wszystkim za bijące od nich ciepło, pięknie dobrane kolory, staranność, wykończenie najmniejszych detali.

Trudno wybrać mi jedną, najpiękniejszą książkę zilustrowaną przez Emilię Dziubak, ale jako godne nie tylko przeczytania, ale i obejrzenia polecam m.in. „Rok w lesie. Wiewiórkę” (napisaną przez Katarzynę Piętkę) – opowieść o dżdżownicy, która chciała czegoś więcej, niż „tylko” być bohaterką książki („Wanda szuka miłości” Przemysława Wechterowicza), czy „Tru. Love story” Barbary Kosmowskiej – drugą część serii o zajączku Tru. W autorskiej książce Emilii Dziubak, „Co budują zwierzęta?”, można dokładnie zobaczyć odwzorowanie tych zwierzęcych budowli przez ilustratorkę.

„Co budują zwierzęta?” otrzymało w serwisie lubimyczytać.pl wysoką średnią ocen – aż 8,8/10. Jak krótko napisała użytkowniczka Renia87:

Ilustracje do książek Moniki Utnik-Strugały, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 8,2/10

Powyżej była mowa o utworach ilustrowanych przez jedną osobę, a teraz chciałabym wspomnieć o książkach z pięknymi okładkami, do których ilustracje wykonało kilku twórców, jednak wszystkie łączy nazwisko autorki tekstów – Moniki Utnik-Strugały. Ja najpierw zachwyciłam się pozycją „Idą święta! O Bożym Narodzeniu, Mikołaju i tradycjach świątecznych na świecie”, którą zilustrowała Ewa Poklewska-Koziełło. Nie mniej piękny jest, mimo swojego tytułu, „Brud. Cuchnąca historia higieny” (zilustrowany przez Piotra Sochę). Na niejeden rzut oka zasługują również książki: „Po ciemku, czyli co się dzieje w nocy” z ilustracjami Małgorzaty Piątkowskiej i „W deszczu, czyli co się dzieje, kiedy pada”, do których rysunki stworzyła ta sama ilustratorka. Książkę „Zapachy, czyli dlaczego wszystko pachnie” ozdobiła natomiast swoimi dziełami Agnieszka Sozańska.

Nie tylko po polsku

Na koniec warto też wspomnieć o unikalnych projektach do książek, które nie mają jeszcze polskich wydań lub których okładki w wydaniach polskich zmieniono. „Dear Mr. M” Hermana Kocha ma okładkę… w kształcie koperty z wystającymi z niej guzikami i sznurkami. Z kolei „Rolling Words” z utworami Snoop Dogga ma wykonany z konopi indyjskich grzbiet, który można podpalić zapałką. Natomiast „Good Ideas Glow in the Dark” („Dobre pomysły świecą w ciemnościach” – tłum. red.) to tytuł raportu Grupy Adris, jednej z chorwackich spółek, który nomen omen świeci się po zgaszeniu światła.

Które z wymienionych okładek podobają się wam najbardziej? A jakie książki (i ich okładki) dodalibyście do tego zestawienia? Czekam na wasze propozycje!