„Zew Kalahari”, Delia Owens, Mark Owens, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 8,2/10

Delia Owens swoją książką „Gdzie śpiewają raki” podbiła listy bestsellerów, powieść doczekała się nawet filmowej odsłony. 7 września 2022 roku ukazała się w Polsce napisana w 1985 pozycja „Zew Kalahari”. Owens stworzyła ją ze swoim obecnie już byłym mężem, z którym przez lata zajmowała się badaniem zwierząt. Delia i Mark Owensowie są bowiem zoologami, a w książce opowiadają o swoim życiu w RPA, w głębi pustyni Kalahari, pomiędzy lwami, żyrafami, szakalami, hienami brunatnymi. Choć to historia przedstawiająca ich miłość do podopiecznych, książka pokazuje również trudy, jakie niesie za sobą przebywanie setki kilometrów od innych ludzi. „Zew Kalahari” nagrodzono w 1985 roku Medalem Johna Burroughsa dla najlepszej książki przyrodniczej roku, a także National Geographic Special.

Jak napisała użytkowniczka Smolkosia:

„Inne umysły. Ośmiornice i prapoczątki świadomości”, Peter Godfrey-Smith, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 7,0/10

A teraz czas na… ośmiornice, którym warto poświęcić choć chwilę czytelniczej uwagi. Bo przecież nie dość, że wyglądają jak istoty z kosmosu, to potrafią zmieniać kolory (i dostosowywać je do otoczenia, mimo że są daltonistkami!) czy odkręcać słoiki. Peter Godfrey-Smith, autor poświęconych tym zwierzętom „Innych umysłów”, jest profesorem filozofii w Graduate Center na Uniwersytecie w Nowym Jorku oraz historii i filozofii nauki na Uniwersytecie w Sydney. W ramach swoich badań Godfrey-Smith obserwował zachowania, zwyczaje ośmiornic, a jego podwodne nagrania tych głowonogów były publikowane m.in. w „New Scientist” i „National Geographic”.

W książce autor zabiera również czytelnika do tego podwodnego świata zamieszkanego przez ośmiornice. Pełne ośmiornic miasto istnieje naprawdę i znajduje się u wybrzeży Australii. W „Innych umysłach” Godfrey-Smith przedstawia ewolucję umysłu, ubarwiając tę opowieść naukowymi ciekawostkami z życia tytułowych bohaterek.

Warto oddać tu głos brzance, która tak napisała o tej książce:

„Drań, czyli moje życie z jamnikiem”, Zofia Stanecka (ilustracje Marianna Sztyma), średnia ocen w lubimyczytać.pl: 8,1/10

Po ośmiornicach nie można jednak nie wspomnieć o „najlepszych przyjaciołach człowieka”. Jedną z autorek, która poświęciła im literacką uwagę, jest Zofia Stanecka. To pisarka tworząca przede wszystkim dla dzieci, ale byłoby dużą stratą, gdyby i dorośli nie sięgnęli po „Drania”. Ta 136-stronicowa historia opowiada o jamniku, tytułowym Draniu, który z imieniem tym bardzo się związał. Do tego stopnia, że, jak głosi powiedzenie, „nie dał sobie w kaszę dmuchać”. Piesek wkroczył w życie rodziny Zosi jeszcze jako szczeniaczek, w trudnym czasie po stanie wojennym 1981 roku. Od razu jednak wypełnił swoją osobowością cały dom, podbijając serca wszystkich jego mieszkańców. Był niepokornym łobuzem, ale i wiernym, kochającym przyjacielem, a także pierwszym psem autorki. A pierwszych psich miłości, tak jak i tych do ludzi, się nie zapomina.

Jak napisała użytkowniczka Czytającamewa:

„Dżok. Legenda o psiej wierności”, Barbara Gawryluk (ilustracje: Iwona Cała), średnia ocen w lubimyczytać.pl: 8,1/10

A jeśli mowa o książkach dla najmłodszych, których i dorośli nie mogą przegapić, to nie sposób nie wspomnieć o „Dżoku. Legendzie o psiej wierności”. To również pozycja, która opiera się na prawdziwej historii – Dżok przez około rok czekał na swojego pana w pobliżu ronda Grunwaldzkiego w Krakowie. Mężczyzna zmarł w tym miejscu na zawał serca, a jego PSI-jaciel za nic nie chciał opuścić miejsca swojego oczekiwania. Mieszkańcy dokarmiali go więc, zbudowali dach nad głową. W końcu Dżok postanowił, że da się przygarnąć nowej właścicielce – pani Marii. Ona także zmarła, a pies uciekł i błąkał się po Krakowie, aż w końcu zginął, najprawdopodobniej pod kołami pociągu. Ale spokojnie! Wersja książkowa nic o tym ostatnim fakcie nie mówi i jest pełna raczej ciepła niż smutku. Dla upamiętnienia Dżoka postawiono w Krakowie, w okolicy Wawelu i mostu Grunwaldzkiego, jego pomnik.

Jak napisała użytkowniczka Brygida:

„Duchowe życie zwierząt”, Peter Wohlleben, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 6,9/10

Peter Wohlleben podbił listy bestsellerów „Sekretnym życiem drzew”, a swoją kolejną książkę poświęcił „Duchowemu życiu zwierząt”. Pozycja ta zwyciężyła w Plebiscycie Książka Roku 2017 w kategorii Literatura faktu, publicystyka. W swojej publikacji Wohlleben, leśnik z ponad dwudziestoletnim stażem, porusza dyskutowany czasem w kontekście zwierząt temat: „Czy zwierzaki mają duszę?”. Autor książki nie ma wątpliwości, że tak, i podaje przykłady potwierdzające tę tezę. Pisze o kogutach, które okłamują kury, zawstydzonych koniach, pogrążonych w żałobie łaniach, dowodząc, że w sferze uczuć, emocji, zwierzęta i ludzie są do siebie bardzo podobni. Wohlleben przywołuje również historie zwierząt, w których widać mądrość, przyjaźń, celowość działania.

Użytkownik SFspace tak napisał o „Duchowym życiu zwierząt”:

„Kot w stanie czystym”, Terry Pratchett, (ilustracje: Gray Jolliffe), średnia ocen w lubimyczytać.pl: 6,7/10

W „Kocie w stanie czystym” Terry Pratchett, znany m.in. ze swojego poczucia humoru, analizuje typowe domowe zachowania kotów. Jego przemyślenia zilustrował Gray Jolliffe, co sprawia, że lektura 116-stronicowej książki przebiega jeszcze szybciej. A szkoda, bo chciałoby się poczytać rozmyślania Pratchetta o kotach znacznie dłużej. Autor podkreśla, że Prawdziwe koty, w przeciwieństwie do tych niePrawdziwych, poruszają się własnymi drogami, a towarzystwo człowieka traktują jako coś, co po prostu jest. Co być może przytrafiło im się na drodze ku czemuś lepszemu, ciekawszemu. Koty robią, co chcą: nie noszą obroży na pchły, nie jedzą z oznaczonych miseczek, nie latają za czymś, co dzwoni:

„Poza słowami. Co myślą i czują zwierzęta”, Carl Safina, średnia ocen w lubimyczytać.pl: 8,4/10

Carl Safina od wielu lat zajmuje się w swoich publikacjach tematami związanymi ze środowiskiem naturalnym. Nagrodzono go m.in. Medalem im. Johna Borroughsa, Lannan Literary Award, wyróżniono stypendiami Pew, Guggenheima i MacArthura. W „Poza słowami” Safina zauważa, że choć zwierzęta co prawda nie potrafią mówić (czy raczej: porozumiewać się za pomocą słów z człowiekiem), to myślą i czują. Naukowiec zabiera czytelników w podróż po zagrożonych kłusownictwem terenach Kenii, gdzie rodziny słoni walczą o przetrwanie. Z kolei w parku Yellowstone wilki próbują sobie poradzić z tragedią, która spotkała jednego z nich, a w wodach północno-zachodniego Pacyfiku autor (a wraz z nim czytelnicy) obserwuje pokojowo nastawione orki. Jak możemy przeczytać w opisie wydawcy książki: „Carl Safina ubrał w słowa to, czego nie umiemy wyczytać ze szczekania, miauczenia, gdakania i chrumkania. To jest poza słowami, ale jest. Bo zwierzęta i myślą, i czują. Często mocniej niż my”.

Użytkowniczka Zetbasia napisała:

A jakie książki o zwierzętach należą do waszych ulubionych? Czekam na wasze odpowiedzi w komentarzach.