Brak chronologii i atrofia fabuły z pewnością nie ułatwiają lektury powieści. Świat Lezamy Limy wyłania się jako łańcuch metafor, przenikających się płaszczyzn obrazów, ruchomych, kłębiących się wizji, w których gorący rytm barw i kształtów tropiku miesza się z prostotą grecko-rzymskich przedstawień. Strzała wypuszczona z łuku przez wojownika pod Troją leci poprzez stulecia, epoki, religie, filozoficzne systemy i spada na brzeg antylskiej wyspy, gdzie w wietrze od morza, wśród plusku fal słychać jeszcze łopot żagli karaweli Kolumba... /z posłowia Jerzego Kühna/