Obrazki, wspomnienia, zapiski czy listy z podróży – takie formy poprzedzają to, co obecnie określamy mianem reportażu podróżniczego. Na wyżyny wspiął się Wiktor Gomulicki w Obrazkach weneckich, a Szlakiem umarłych prezentuje pełen zestaw wyobrażeń, którymi obrosła Wenecja w 15 lat później – po ukazaniu się Śmierci w Wenecji Tomasza Manna. Wenecja jest tutaj miastem kontrastów, w którym brzydota spotyka się z pięknem, sacrum – z profanum. Jest miejscem, w którym można pogodzić się z tym, co ostateczne.