Adam Ziemba (1913-1961) – polski ksiądz katolicki
Urodzony w Nowym Sączu, aresztowany za działalność w ruchu oporu, w 1941 roku deportowany do Auschwitz, a w 1942 roku do Dachau, gdzie doczekał wyzwolenia. W Auschwitz najpierw pracował przy rozbudowie obozu, a następnie w gospodarstwie rolnym w podobozie Harmense. Po wojnie był proboszczem w kilku parafiach. Zmarł w wieku 48 lat.
Opowiadania, które weszły do zbioru pt. „Pajda chleba”, powstały w niecały rok po wojnie i zostały napisane, jak mówi autor, „na gorąco”. Opublikowane zostały po raz pierwszy w 1957 roku. Z niezwykłą wnikliwością bystrego obserwatora Adam Ziemba opisuje okres spędzony w Auschwitz. Bez zbędnego patosu, ale obrazowo, przedstawia życie codzienne więźniów, tragiczne zdarzenia przeplatają się z momentami wytchnienia, żywe dialogi trafnie oddają charakter opisywanych osób. Autor, mimo nieustannego zagrożenia życia i konieczności konfrontowania się ze światem bez reguł, nie zatracił wrażliwości na krzywdę ludzką, ale stara się zrozumieć również tych, którzy nie podołali tej próbie.