Jeden z najsłynniejszych dramatów w literaturze polskiej. Napisany przez kobietę, która na przełomie XIX i XX wieku miała odwagę naruszyć tabu uświęconego modelu mieszczańskiej rodziny. Nakreślony z pasją obraz "życia przyzwoitego" i "rodzinnego szczęścia", opłaconego frustracją, żałosnym buntem i zbiorowym kłamstwem. Zapolska nie oszczędza nikogo, bo zarówno ci milczący, jak i zbuntowani bohaterowie dramatu ostatecznie i tak godzą się z kołtuńską filozofią życiową tytułowej bohaterki.