Mając trzydzieści lat należy wycofać się z życia. Tak przynajmniej uważa bohater pierwszej i jedynej powieści Eugène Ioneski. Umożliwia mu to nieoczekiwany spadek, dzięki któremu może zakosztować życia, co dla niego oznacza oswajanie się ze śmiercią.

Z nieustannym zdumieniem przygląda się światu, bezsensownej krzątaninie ludzi, podziwia ich mrówcze ożywienie i zdolność zapominania. On sam nie przestaje sobie zadawać pytania o sens świata, tęsknić za wiedzą, której człowiek nigdy nie osiągnie.

W opowieści, napisanej językiem najprostszym, odnajdujemy dramatyczną siłę sztuk teatralnych Ioneski. Ta przejmująca bajka o człowieku "bez historii" jest zarazem duchowym testamentem wielkiego dramaturga.